Από ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ, http://www.epikaira.gr Η απόφαση του Ισραήλ σε ανώτατο επίπεδο να δημοσιοποιήσει τη θέση του για αναγνώριση του ανεξάρτητου Ιρακινού Κουρδιστάν, είναι προς την ορθή κατεύθυνση. Οι αναλυτές στο Τελ Αβίβ την χαρακτήρισαν γενναία –και είναι. Αποτελεί ισχυρή υποστήριξη στο μεγάλο όνειρο του κουρδικού λαού, που βάφτηκε πολλές φορές με αίμα. Και είναι μία υπενθύμιση σε όλους τους γειτονικούς λαούς, ότι το Ισραήλ –και όχι η Τουρκία του Ταγίπ Ερντογάν- είναι η περιφερειακή δύναμη στη Μεσόγειο, μιας και δίνει το σήμα για να ακολουθήσουν και άλλες χώρες, όταν έρθει η ευλογημένη ώρα της ανακήρυξης της πολυπόθητης ανεξαρτησίας.
Δεν πρέπει να εκπλαγούν οι αναγνώστες του περιοδικού εάν η κυβέρνηση της Τουρκίας ανακοινώσει και αυτή με τη σειρά της την υπό όρους αναγνώριση του Κουρδιστάν, διότι θεωρεί πως μπορεί να ασκήσει επιρροή επί των ιστορικών ηγετών του, του Μπαρζανί και του Ταλαμπανί, και να αποτρέψει έτσι τη «φωτιά» να εισέλθει και στο σπίτι της. Ηδη, τη στιγμή που γράφονταν αυτές οι γραμμές και μετά την ανακοίνωση από τον Μπένζαμιν Νετανιάχου, η Αγκυρα άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο αναγνώρισης.
Εχουμε καταγράψει και εμείς αρκετές φορές, με βάση αμερικανικά έγγραφα και εκθέσεις, ότι η Τουρκία, το Ιράκ και πιθανότατα η Συρία, θα είναι οι μόνες χώρες που θα απωλέσουν εδάφη τα επόμενα δέκα με δεκαπέντε χρόνια. Αμερικανοί αναλυτές έχουν εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους αναμένουν αλλαγές συνόρων στη Μέση Ανατολή, και βασικά όλοι αναγνωρίζουν πως οι αγώνες για ελευθερία και ανεξαρτησία, ειδικά στην περίπτωση των Κούρδων, θα επιβραβευθούν. Αυτό ακριβώς υπογράμμισε και ο κ. Νετανιάχου. Είναι ένα σημαντικό συμπέρασμα των αναλυτών, και πρέπει να ληφθεί υπόψιν από τη Λευκωσία και την Αθήνα. Οι ηγέτες της Κύπρου και της Ελλάδας, πρέπει να κάνουν ένα βήμα πίσω στις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό και το Αιγαίο διότι οι εξελίξεις στην περιοχή, που φαίνεται να μην μπορούν να ελέγξουν η Ουάσιγκτον, οι Βρυξέλλες και η Μόσχα, τρέχουν με ταχύτητα …φωτός.
Πιστεύω ότι η υποστηρικτική δήλωση του Ισραηλινού πρωθυπουργού προς τους Κούρδους έγινε ακριβώς για να επισπευθούν οι εξελίξεις. Είχε προηγηθεί την περασμένη εβδομάδα η ενημέρωση του Σιμόν Πέρες προς τον Πρόεδρο Μπάρακ Ομπάμα και του υπουργού Εξωτερικών του Ισραήλ προς τον Τζον Κέρι. Οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι εξήγησαν στους συνομιλητές τους ότι μερικά πράγματα είναι αναπόφευκτα (unavoidable) και ότι η κυβέρνηση τους θα σταθεί στο πλευρό των Κούρδων. Το Ισραήλ διατηρεί στενή σχέση με το ιρακινό Κουρδιστάν και έχει βοηθήσει στο «στήσιμο» του αυτόνομου κράτους, από το 2003. Οι μυστικές υπηρεσίες των Κούρδων είναι δημιούργημα της Μοσσάντ. Αρα ο καθένας δικαιούται να υποθέσει ότι η συνεργασία είναι απόλυτη.
Στο παρελθόν οι Τούρκοι ισχυρίστηκαν ότι το Ισραήλ συνεργάζεται και με το PKK. Ο ισχυρισμός στηρίχθηκε στο γεγονός ότι οι Κούρδοι αντάρτες κτύπησαν τη ναυτική βάση της Αλεξανδρέττας, που εθεωρείτο μέχρι τότε απόρθητο φρούριο. Η επίθεση έγινε αμέσως μετά το επεισόδιο του Μαβί Μαρμαρά. Στις συζητήσεις τους με τους Αμερικανούς υποστήριξαν ότι το PKK είχε τη βοήθεια της ισραηλινής Μοσσάντ. Βεβαίως, στον κόσμο των μυστικών υπηρεσιών είναι μία «καλή υπόθεση» ο τουρκικός ισχυρισμός, αλλά είναι βέβαιο πως η Αγκυρα δεν θα τον επιβεβαιώσει ποτέ, εκτός αν υπάρξει παραδοχή από τους σχεδιαστές και τους εκτελεστές της επίθεσης.
Ένα βασικό ερώτημα είναι αν μπορεί να σταματήσει η πορεία των Κούρδων προς την ανεξαρτησία. Η απάντηση είναι αρνητική, διότι μετά την αναγέννηση του αντιαμερικανικού τρομοκρατικού κινήματος στη Συρία και το Ιράκ, οι Αμερικανοί χρειάζονται απαραιτήτως ένα σταθερό και ισχυρό κράτος. Και αυτό είναι το Κουρδιστάν, το οποίο θα αποδειχθεί το δεύτερο Ισραήλ για την Αμερική στην ταραγμένη περιοχή της Μέσης Ανατολής. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο, ότι μέσα σ’ αυτό το χάος που δημιούργησε η τρομοκρατική οργάνωση ISIS, οι μόνοι που στάθηκαν με αξιοπρέπεια και νίκησαν ήταν οι Κούρδοι μαχητές. Οπου οι τρομοκράτες είχαν απέναντί τους Peshmerga, οι ήττες τους ήταν καταλυτικές.
Η Αμερική υποσχέθηκε πολλές φορές στους Κούρδους, και εξίσου τους ξεγέλασε, την ανεξαρτησία τους. Τώρα θα αναγκαστεί εκ των γεγονότων η ίδια να την επιβάλει, διότι πάνω απ’ όλα εξυπηρετεί τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα. Εάν δεν το πράξει, θα έχει διανύσει το μισό δρόμο προς την «αυτοκτονία» της, διότι το Ιράκ, όπου ξόδευσε ενάμιση τρισεκατομμύριο δολάρια για να εκδιώξει το Σαντάμ Χουσείν, θα είναι πηγή των μεγαλύτερων προβλημάτων για την υπερδύναμη.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ την Πέμπτη 3 Ιουλίου 2014
