Ο συμβολισμός είναι σαφής και δεν χρειάζεται περισσότερες
επεξηγήσεις. Το βράδυ της Τετάρτης στο Βερολίνο η καγκελάριος παρέθεσε
δείπνο εργασίας στους ηγέτες της Ουκρανίας, της Μολδαβίας και της
Γεωργίας, ένα μήνυμα με πολλούς αποδέκτες:Πρώτος αποδέκτης η
Ουάσιγκτον, στην οποία το Βερολίνο διαμηνύει ότι σε καμιά περίπτωση δεν
θα παρακολουθήσει ως θεατής τον αντιρωσικό μαξιμαλισμό των ΗΠΑ στην
πρώην ΕΣΣΔ. Η στάση της Γερμανίας δεν θα είναι αμυντική, δεν θα
περιορίζεται σε μια μάχη περιφρούρησης των διμερών της σχέσεων με τη
Ρωσία αλλά προληπτική και ενεργός, μια προσπάθεια να βρει τη μέση γραμμή
πλεύσης που να εξυπηρετεί και τη Μόσχα και τις τρεις πρώην Σοβιετικές
Δημοκρατίες.
Δεύτερος αποδέκτης η Μόσχα στην οποία διαμηνύεται ότι άλλο πράγμα είναι ο σεβασμός των ζωτικών ρωσικών συμφερόντων στην πρώην ΕΣΣΔ και άλλο η αποδοχή του ότι η περιοχή είναι αποκλειστική ζώνη επιρροής του πρώην αυτοκρατορικού κέντρου.Τρίτος αποδέκτης οι εταίροι της Γερμανίας στην Ε.Ε., στους οποίους καθίσταται σαφές ότι η Ανατολική Ευρώπη είναι ζωτική εθνική πρόκληση για το Βερολίνο, την οποία δεν πρόκειται να συνδιαχειρισθεί ούτε με την Πολωνία, ούτε με τη Γαλλία, οι επιλογές των οποίων τους τελευταίους μήνες ενοχλούν την Καγκελαρία.
Η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία είναι οι τρεις χώρες προς τις οποίες η Ε.Ε. προσπάθησε να προωθήσει το σχήμα της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης, μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι την άνοιξη του 2008 με πρωτοβουλία της Πολωνίας.
Εκ των πραγμάτων το Δείπνο του Βερολίνου βρίσκεται σε αντίστιξη πρώτον, με την επιλογή της Ουάσιγκτον να ενισχύσει την Πολωνία και την Ρουμανία ως χώρες πρώτης γραμμής στην προσπάθεια ανάσχεσης της Ρωσίας και δεύτερον, στην προσπάθεια του Πούτιν να εκβιάσει μη ανάμειξη της Δύσης στον διεθνή προσανατολισμό των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ.
Παρά τα παραπάνω και με δεδομένο το υψηλό κόστος των ακραίων επιλογών τόσο γι την Ουάσιγκτον, όσο και για τη Μόσχα, η γραμμή πλεύσης που χαράζει η γερμανική διπλωματία κατοχυρώνει την παρουσία του Βερολίνου ως καθοριστική στην αναζήτηση συμβιβαστικής λύσης.
Η πλήρης ενεργοποίηση του Βερολίνου και στις τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι η καθυστερημένη απάντηση στη διπλωματική κομψότητα της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Νούλαντ, η οποία με τη φράση «Fuck the European UnIon» παραμέρισε κυρίως τη Γερμανία από τη διαχείριση μιας κρίσης το κόστος της οποίας θα πλήρωνε, ούτως ή άλλως, είτε στις διμερείς της σχέσεις με τη Ρωσία, είτε στη διάσωση μιας χρεοκοπημένης Ουκρανίας.
Η γερμανική διπλωματία προτείνει τον τρίτο δρόμο ανάμεσα σε μια Ζώνη Ρωσικής Επικυριαρχίας που προωθεί το Κρεμλίνο, και σε μια Ζώνη Ανάχωμα στην ισχύ της Μόσχας που προωθεί ο Λευκός Οίκος.Προωθεί τη διείσδυση γερμανικών επενδύσεων και παραγωγικών δραστηριοτήτων στην πρώην ΕΣΣΔ που βραχυπρόθεσμα είναι επωφελείς και για τη Μόσχα και για την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, δεν θίγουν την ασφάλεια της Ρωσίας, αλλά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οικοδομούν τις πραγματικές προϋποθέσεις ανεξαρτησίας και χειραφέτησης των χωρών αυτών.
Η ενιαία Γερμανία προωθεί με άλλα λόγια τη φινλανδοποίηση της πρώην ΕΣΣΔ: Απαλλάσσει το Κρεμλίνο από τον πολιτικό-στρατηγικό και διπλωματικό εφιάλτη της περαιτέρω επέκτασης της Ε.Ε. και κυρίως του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς και ταυτόχρονα δημιουργεί μια άτυπη αλλά βαρύνουσα εθνική γερμανική οικονομική ζώνη επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο.
Το Δείπνο στο Βερολίνο επισκιάζει τόσο τις επισκέψεις Μπάιντεν στο Κίεβο, όσο και την επικείμενη συνάντηση Πούτιν-Ολάντ.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 30/05/2014)
Δεύτερος αποδέκτης η Μόσχα στην οποία διαμηνύεται ότι άλλο πράγμα είναι ο σεβασμός των ζωτικών ρωσικών συμφερόντων στην πρώην ΕΣΣΔ και άλλο η αποδοχή του ότι η περιοχή είναι αποκλειστική ζώνη επιρροής του πρώην αυτοκρατορικού κέντρου.Τρίτος αποδέκτης οι εταίροι της Γερμανίας στην Ε.Ε., στους οποίους καθίσταται σαφές ότι η Ανατολική Ευρώπη είναι ζωτική εθνική πρόκληση για το Βερολίνο, την οποία δεν πρόκειται να συνδιαχειρισθεί ούτε με την Πολωνία, ούτε με τη Γαλλία, οι επιλογές των οποίων τους τελευταίους μήνες ενοχλούν την Καγκελαρία.
Η Ουκρανία, η Μολδαβία και η Γεωργία είναι οι τρεις χώρες προς τις οποίες η Ε.Ε. προσπάθησε να προωθήσει το σχήμα της Ανατολικής Εταιρικής Σχέσης, μια πρωτοβουλία που ξεκίνησε μετά τη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι την άνοιξη του 2008 με πρωτοβουλία της Πολωνίας.
Εκ των πραγμάτων το Δείπνο του Βερολίνου βρίσκεται σε αντίστιξη πρώτον, με την επιλογή της Ουάσιγκτον να ενισχύσει την Πολωνία και την Ρουμανία ως χώρες πρώτης γραμμής στην προσπάθεια ανάσχεσης της Ρωσίας και δεύτερον, στην προσπάθεια του Πούτιν να εκβιάσει μη ανάμειξη της Δύσης στον διεθνή προσανατολισμό των χωρών της πρώην ΕΣΣΔ.
Παρά τα παραπάνω και με δεδομένο το υψηλό κόστος των ακραίων επιλογών τόσο γι την Ουάσιγκτον, όσο και για τη Μόσχα, η γραμμή πλεύσης που χαράζει η γερμανική διπλωματία κατοχυρώνει την παρουσία του Βερολίνου ως καθοριστική στην αναζήτηση συμβιβαστικής λύσης.
Η πλήρης ενεργοποίηση του Βερολίνου και στις τρεις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι η καθυστερημένη απάντηση στη διπλωματική κομψότητα της υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Νούλαντ, η οποία με τη φράση «Fuck the European UnIon» παραμέρισε κυρίως τη Γερμανία από τη διαχείριση μιας κρίσης το κόστος της οποίας θα πλήρωνε, ούτως ή άλλως, είτε στις διμερείς της σχέσεις με τη Ρωσία, είτε στη διάσωση μιας χρεοκοπημένης Ουκρανίας.
Η γερμανική διπλωματία προτείνει τον τρίτο δρόμο ανάμεσα σε μια Ζώνη Ρωσικής Επικυριαρχίας που προωθεί το Κρεμλίνο, και σε μια Ζώνη Ανάχωμα στην ισχύ της Μόσχας που προωθεί ο Λευκός Οίκος.Προωθεί τη διείσδυση γερμανικών επενδύσεων και παραγωγικών δραστηριοτήτων στην πρώην ΕΣΣΔ που βραχυπρόθεσμα είναι επωφελείς και για τη Μόσχα και για την Ουκρανία, τη Μολδαβία και τη Γεωργία, δεν θίγουν την ασφάλεια της Ρωσίας, αλλά μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οικοδομούν τις πραγματικές προϋποθέσεις ανεξαρτησίας και χειραφέτησης των χωρών αυτών.
Η ενιαία Γερμανία προωθεί με άλλα λόγια τη φινλανδοποίηση της πρώην ΕΣΣΔ: Απαλλάσσει το Κρεμλίνο από τον πολιτικό-στρατηγικό και διπλωματικό εφιάλτη της περαιτέρω επέκτασης της Ε.Ε. και κυρίως του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς και ταυτόχρονα δημιουργεί μια άτυπη αλλά βαρύνουσα εθνική γερμανική οικονομική ζώνη επιρροής στην Ανατολική Ευρώπη και τον Καύκασο.
Το Δείπνο στο Βερολίνο επισκιάζει τόσο τις επισκέψεις Μπάιντεν στο Κίεβο, όσο και την επικείμενη συνάντηση Πούτιν-Ολάντ.
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 30/05/2014)
