Χθες, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης του Ερντογάν, Μπουλέντ Αρίντς, δεν άφησε κανένα μυστήριο να πλανάται όσον αφορά τον υποψήφιο που θα κατέβει με το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP). "Γνωρίζετε ποιος είναι, μην με κάνετε να το πω", δήλωσε σε δημοσιογράφους.
Τα ονόματα των πιθανών διαδόχων του στην πρωθυπουργία, στην οποία βρίσκεται από το 2003, έχουν ήδη αρχίσει να κυκλοφορούν στα μέσα ενημέρωσης.
Μεταξύ αυτών, οι αντιπρόεδροι της κυβέρνησης Αλί Μπαμπατζάν ή Μπεσίρ Αταλάι, ή ακόμη ο διευθυντής των υπηρεσιών πληροφοριών Χακάν Φιντάν. Όλοι τους πιστοί.
Ο νυν πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιούλ, ένας μετριοπαθής πολιτικός, ο οποίος έχει πάρει τις αποστάσεις του από τον Ερντογάν, λέγεται πως είπε ότι δεν θα ήταν πολύ υπέρ του να διαδεχθεί τον πολιτικό συνταξιδιώτη του.
Λόγω ιδιοσυγκρασίας, όπως και λόγω πεποιθήσεων, ο Ερντογάν έχει ήδη γνωστοποιήσει ότι δεν σκοπεύει, όπως ο Γκιούλ, να περιοριστεί σε έναν εθιμοτυπικό ρόλο, αλλά ότι θα συνεχίσει να κυβερνάει τη χώρα.
"Έχει ήδη επισημάνει ότι δεν θα είναι ένας πρόεδρος όπως οι άλλοι, ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει με τον δικό του τρόπο τις εξουσίες που του δίδονται", σχολίασε στο Γαλλικό Πρακτορείο ο Σερκάν Ντεμιρτάς, στέλεχος της εφημερίδας Χουριέτ, "ακόμη κι αν τον αποστρέφεται ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί".
Και αυτό γιατί, αν και ο προκάτοχός του στην προεδρία άσκησε την θητεία του συσπειρωτικά, ο πρωθυπουργός προσεγγίζει τις προεδρικές με μια πολύ αμφιλεγόμενη εικόνα.
Από τότε που ξέσπασε το άνευ προηγουμένου κύμα διαδηλώσεων πριν από έναν χρόνο, το οποίο συγκλόνισε την κυβέρνησή του, ο Ερντογάν κατέστειλε κάθε αμφισβήτηση, σε βάρος των νόμων για την δικαιοσύνη ή των ισοτόπων κοινωνικής δικτύωσης, λαμβάνοντας μέτρα που κρίθηκαν ότι πλήττουν τις ελευθερίες από την αντιπολίτευση και πολλές ξένες πρωτεύουσες.
Στο πλήγμα που δέχθηκε τον χειμώνα η φήμη του από ένα σοβαρό σκάνδαλο διαφθοράς, ο Ερντογάν απάντησε με την θεωρία μιας συνωμοσίας που εξύφαναν οι πρώην σύμμαχοί του της οργάνωσης του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν, οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν "τρομοκράτες" ή "προδότες", όπως άλλωστε οι διαδηλωτές του Ιουνίου του 2013.
Η βούληση αυτή πόλωσης της χώρας λειτουργεί, καθώς επέτρεψε στο ΑKP να σημειώσει μια ευρεία νίκη στις δημοτικές εκλογές της 30ής Μαρτίου (με διαφορά πάνω από 16% από την αξιωματική αντιπολίτευση).
"Η λαϊκιστική και καιροσκοπική αυτή στρατηγική της θυματοποίησης αποφέρει καρπούς την ώρα των εκλογών καθώς οι Τούρκοι αγαπούν αυτούς που χάνουν", σημείωσε ο καθηγητής Ομάρ Τασπινάρ, συνδιευθυντής του τουρκικού προγράμματος Brookings Institution. "Όμως το AKP έχει κερδίσει όλες τις εκλογές από το 2002", πρόσθεσε, "οπότε προς τι μια τέτοια επιθετικότητα και μια τέτοια αδιαλλαξία;", διερωτήθηκε.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο, όπως συμβαίνει συστηματικά εδώ και έναν χρόνο, η αστυνομία προέβη στην σκληρή καταστολή στην Κωνσταντινούπολη, όπως και στην Άγκυρα, των διαδηλώσεων μερικών χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ήθελαν να τιμήσουν την πρώτη επέτειο από τις ταραχές στο πάρκο Γκεζί.Σύμφωνα με την ένωση προοδευτικών δικηγόρων (CHD), τουλάχιστον 126 άνθρωποι προφυλακίστηκαν το Σάββατο μόνον στην Κωνσταντινούπολη.
"Ο τρόπος με τον οποίο η κυβέρνηση μας αντιμετωπίζει είναι όλο και πιο βίαιος", σημείωσε ένας εκπρόσωπος των διαδηλωτών, ο Ταϊφούν Καραμάν, "δεν ξέρει πια τι να κάνει για να εμποδίζει τον λαό να ανακατεύεται στην πολιτική της ίδιας του της χώρας".
Όπως πιστεύουν πολλοί παρατηρητές, μια είσοδος του Ερντογάν στην κούρσα για την προεδρία, χωρίς κάποιον αντίπαλο που να μπορεί να διεκδικήσει σοβαρά από αυτόν την νίκη, αναμένεται να οξύνει ακόμη πιο πολύ το ήδη ηλεκτρισμένο πολιτικό κλίμα στην χώρα.
"Ο πρωθυπουργός θέλει να εκλεγεί πρόεδρος, αλλά δεν μπορεί ούτε να υποστηρίξει τους ανθρώπους που τιμούν εν ειρήνη τα θύματα μιας κινητοποίησης των πολιτών", σημειώνει σήμερα ο αρθρογράφος Μεχμέτ Γιλμάζ στην εφημερίδα της αντιπολίτευσης Χουριέτ, "θα ήθελε όλος ο κόσμος να σιωπήσει και να τον ακούει".
http://www.real.gr/DefaultArthro.aspx?page=arthro&id=328274&catID=4
