Ολο και
περισσότερο γίνεται εμφανής μια «διπλή εικόνα» της χώρας. Από τη μία,
οι ξένοι επενδυτές να «ξανααγοράζουν Ελλάδα». Ομόλογα του ελληνικού
Δημοσίου, τραπεζικές μετοχές και να δανείζουν μεγάλες ελληνικές
επιχειρήσεις. Προφανώς «τζογάρουν» για να έχουν γρήγορα κέρδη,
ρισκάροντας λίγο παραπάνω. Αλλά αυτό παράλληλα δείχνει και μια
εμπιστοσύνη, γιατί οι «τύποι» δεν είναι τρελοί να πετάνε τα λεφτά
τους...Και «επενδύσεις» αρχίζουν να «σκάνε
μύτη». Πιο διστακτικά και πολύ πιο αργά, κάτι που ταιριάζει και στον
χαρακτήρα των σχετικών οικονομικών πρωτοβουλιών. Ο τουρισμός επίσης,
δείχνει σημαντική ανοδική κινητικότητα κ.λπ. Εν πάση περιπτώσει, παρά τη
μειωμένη ρευστότητα, συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, κάτι έχει
αρχίσει να κινείται προς θετική κατεύθυνση, χωρίς ακόμα να 'χουμε μια
σταθερή «ποιοτικού χαρακτήρα» στροφή, με θετικό πρόσημο. Από την άλλη
μεριά, γινόμαστε μάρτυρες, ενός σκληρού αγώνα κυριολεκτικά επιβίωσης
χιλιάδων πολιτών που τους έχει «ρουφήξει» η φτώχεια και η ανεργία. Και
οι όποιες «βελτιώσεις της οικονομίας» δεν τους ακουμπάνε ούτε «από
μακριά»...Σοκαριστικές ήταν προχθές, οι ουρές και ο συνωστισμός για μια δωρεάν σακούλα με λαχανικά. Οι καθημερινές επίσης ουρές στα συσσίτια των δήμων και της Εκκλησίας μεγαλώνουν, ενώ πολλαπλασιάζεται ο αριθμός των ανθρώπων που ζητιανεύουν ή ψάχνουν τους κάδους των σκουπιδιών, για να επιζήσουν.
Χωρίς να υπερτονίζονται οι πιθανότητες βελτίωσης της οικονομίας μας ή να υπερδραματοποιούνται οι τραγικές δυσκολίες χιλιάδων Ελλήνων, ο «διπολισμός» της ελληνικής κοινωνίας εντείνεται στη μεταβατική περίοδο, που, όπως όλα δείχνουν, θα είναι μακρά... Το κρίσιμο πολιτικό ερώτημα είναι πώς αυτή η «κοινωνική κρίση» μπορεί να αντιμετωπιστεί στον κρίσιμο χρόνο της μετάβασης, σ' ένα καλύτερο οικονομικό περιβάλλον, που τα ευεργετήματά του θα ακουμπούν την πλειοψηφία των πολιτών.
Λύσεις υπάρχουν. Προϋποθέτουν όμως άλλες ιεραρχήσεις και προτεραιότητες πολιτικών και δαπανών. Καλύτερη αξιοποίηση (και αύξηση) των σχετικών κονδυλίων και περισσότερη «στόχευση των παροχών», ώστε να μεγιστοποιηθεί η αξιοποίησή τους. Προτάσεις συγκεκριμένες, έχουν γίνει.
Αλλως, ο πολιτικός κίνδυνος να μας «καταπιεί» στο μεταβατικό στάδιο η «κοινωνική δίνη» δεν είναι αμελητέος...
panpan@pegasus.gr
http://www.ethnos.gr
