Μνήμη με το ζόρι

ΚΩΣΤΑΣ ΓΕΩΡΓΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ- Γύρω στο '50 υπήρξε μέγας προβληματισμός στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα διότι οι καθιερωμένες σαββατιάτικες συναθροίσεις μελών του κόμματος για πολιτική ζύμωση και μαθήματα μαρξισμού είχαν αρχίσει να αραιώνουν με τάση ερήμωσης.Οι υπεύθυνοι ινστρούχτορες των πόλεων και των γειτονιών έφταναν έως τα ανώτατα κλιμάκια του κόμματος για να ζητήσουν ντιρεκτίβα. Και τότε ο ευφυής γ. γραμματέας του κόμματος τους ανέλυσε μια λεπτομέρεια που είχαν αγνοήσει.Τους είπε λοιπόν ότι πρέπει να βρουν άλλους τρόπους επιμόρφωσης των προλετάριων, διότι την παλιά τακτική την έχουν ξεπεράσει τα γεγονότα. «Σύντροφοι», τους είπε, «από τη στιγμή που ο καπιταλισμός γέμισε την αγορά με το αυτοκίνητο "Ντεσεβώ", αμάξι λαϊκό και φτηνό (και κομψό), οι προλετάριοι δεν θα έρχονται στα κομματικά τα θέματα αλλά θα προτιμούν μια οικογενειακή έξοδο προς το Φοντενεμπλώ».

Δεν αλλάζω θέμα, αναλογίζω.Καιρός δεν είναι να καταργηθούν οι σχολικές παρελάσεις στις εθνικές γιορτές; Δεν βλέπουν πως σε μεγάλες, όπως σήμερα, συνθήκες κρίσης τα Σαββατοκύριακα δεν υπάρχουν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις; Ετσι και στα σχολεία με το ζόρι οι δάσκαλοι μαζεύουν παιδιά για να παρελάσουν και οι γονείς αναθεματίζουν την ώρα που το παιδί τους είναι εκλεγμένο να παρελάσει. Είναι αυτό συναίσθημα τιμής προς την εορτή; Αφήνω πως τα παιδιά που επιλέγονται δεν πρέπει να έχουν διαγώνισμα στο φροντιστήριο, αγώνα μπάσκετ στη γειτονιά ή σχεδιάσει πάρτι!
Εκεί να δείτε αντίδραση: οι επιφορτισμένοι δάσκαλοι που χάνουν την αργία, ενώ οι συνάδελφοί τους απλώνουν την αρίδα, βλαστημάνε φωναχτά. Είναι αυτό τιμή προς τη μνήμη ηρώων; Και γιατί την παραμονή της γιορτής να γίνεται στα σχολεία ο εορτασμός; Θα μου πείτε, γιατί την ίδια μέρα υπάρχει παρέλαση, σ' όλες τις γειτονιές και τις πόλεις. Χάνονται δύο μέρες με χαβαλέ. Ας γίνει ο εορτασμός ανήμερα και να καταργηθεί το έθιμο που καθιέρωσε ο φασισμός και ο Μεταξάς εδώ.