© Φωτογραφία: “Tverskaya gazeta”Οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου
συγκροτούν συλλογικές δυνάμεις άμυνας με προσωπικό εκατό χιλιάδες
άνδρες. Το ζήτημα είναι κατά πόσο αυτή η απόφαση υπαγορεύεται από την
αυξανόμενη απειλή από την πλευρά του Ιράν.
- Σήμερα οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου άρχισαν να αποδίδουν μεγαλύτερη προσοχή στη στρατιωτική συνεργασία. Από τη μιά, αυτό αποτελεί συνέχιση του ό,τι γινόταν στο παρελθόν. Και από την άλλη, οι νέες συνθήκες αναγκάζουν τις μοναρχίες να επικεντρώνουν την προσοχή τους στα αμυντικά θέματα. Και θεωρούν πως η κύρια απειλή προέρχεται από το Ιράν. Και λόγω του ότι σήμερα το Ιράν άρχισε συνομιλίες με τις ΗΠΑ, λόγω του ότι έχει συνάψει προκαταρκτική συμφωνία στη Γενεύη για το πυρηνικό του πρόγραμμα, τα κράτη του Κόλπου αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση αλλάζει. Και ενώ στο παρελθόν υπολόγιζαν στον αποτρεπτικό ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιπαράθεση με το Ιράν, σήμερα είναι αναγκασμένα να υπολογίζουν περισσότερο στις δικές τους δυνάμεις.
Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου αποτελούν ένα στρατιωτικο-πολιτικό μονολιθικό σώμα. Αδιαμφισβήτητα, σε κάποιο βαθμό τις συνενώνει η μορφή διακυβέρνησης, το Ισλάμ σουνιτικής χροιάς και η συνέχιση της ύπαρξής τους χάρη στους υδρογονάνθρακες. Όμως μεταξύ των μελών του συνασπισμού υπάρχουν και αρκετά μεγάλες αντιθέσεις. Σε κάποια άλλη κατάσταση αυτές οι αντιθέσεις, πιθανώς, θα αποτελούσαν εμπόδιο στο δρόμο της περαιτέρω ολοκλήρωσης. Όμως ενόψη του κινδύνου του αναπτυσσόμενου Ιράν οι μοναρχιές είναι πρόθυμες να ξεχάσουν τις μικρολεπτομέρειες. Στο θέμα αυτό αναφέρεται ο υπάλληλος του Ινστιτούτου Αραβολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Βασίλη Κουζνσετσόφ:
- Είναι κατανοητό ότι η κατάσταση στην περιοχή του Περσικού κόλπου οξύνεται όλο και περισσότερο. Υπάρχουν δυο ισοδύναμες ανταγωνιστικές δυνάμεις – η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Το Συμβούλιο Συνεργασίας πάντοτε ήταν οργανισμός, ο οποίος έπρεπε να συνενώνει τις μοναρχιές του Κόλπου εναντίον του Ιράν. Από την άλλη η πιθανότητα ξεσπάσματος πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ αυτών των χωρών είναι πολύ μικρή για διάφορους λόγους. Όμως, βασικά, λόγω του υψηλού βαθμού πραγματισμού των καθεστώτων του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Προσωπικά θα θεωρούσα τη δημιουργία κοινών δυνάμεων άμυνας ως ένα πολιτικό βήμα – θετικό για τις ίδιες τις αραβικές μοναρχίες, που αποδεικνύει την ικανότητά τους να βρίσκουν συναίνεση και όχι ως απάντηση σε μια πραγματική αλλαγή στον τομέα της ασφάλειας.
Στα μέσα Δεκεμβρίου το Συμβούλιο
Συνεργασίας των αραβικών κρατών του Περσικού κόλπου, στο οποίο
περιλαμβάνονται οι έξι αραβικές μοναρχίες - το Μπαχρέιν, το Κουβέιτ, το
Κατάρ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Ομάν και η Σαουδική Αραβία, -
ανακοίνωσε τη σύσταση μιας ενιαίας στρατιωτικής διοίκησης με έδρα το
Ριάντ. Όπως αναμένεται, της νέας δομής θα ηγηθεί Σαουδάραβας
στρατιωτικός.
Για να είμαστε ακριβείς, ενωμένες δυνάμεις ταχείας αντίδρασης σε αυτή την ομάδα των χωρών υπήρχαν και στο παρελθόν. Όμως σήμερα γίνεται λόγος για το πέρασμα της στρατιωτικο-πολιτικής συνεργασίας σε νέο επίπεδο. Στο θέμα αναφέρεται η αραβολόγος Ελένα Μελκουμιάν:
Για να είμαστε ακριβείς, ενωμένες δυνάμεις ταχείας αντίδρασης σε αυτή την ομάδα των χωρών υπήρχαν και στο παρελθόν. Όμως σήμερα γίνεται λόγος για το πέρασμα της στρατιωτικο-πολιτικής συνεργασίας σε νέο επίπεδο. Στο θέμα αναφέρεται η αραβολόγος Ελένα Μελκουμιάν:
- Σήμερα οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου άρχισαν να αποδίδουν μεγαλύτερη προσοχή στη στρατιωτική συνεργασία. Από τη μιά, αυτό αποτελεί συνέχιση του ό,τι γινόταν στο παρελθόν. Και από την άλλη, οι νέες συνθήκες αναγκάζουν τις μοναρχίες να επικεντρώνουν την προσοχή τους στα αμυντικά θέματα. Και θεωρούν πως η κύρια απειλή προέρχεται από το Ιράν. Και λόγω του ότι σήμερα το Ιράν άρχισε συνομιλίες με τις ΗΠΑ, λόγω του ότι έχει συνάψει προκαταρκτική συμφωνία στη Γενεύη για το πυρηνικό του πρόγραμμα, τα κράτη του Κόλπου αντιλαμβάνονται ότι η κατάσταση αλλάζει. Και ενώ στο παρελθόν υπολόγιζαν στον αποτρεπτικό ρόλο των Ηνωμένων Πολιτειών στην αντιπαράθεση με το Ιράν, σήμερα είναι αναγκασμένα να υπολογίζουν περισσότερο στις δικές τους δυνάμεις.
Δεν πρέπει να νομίζουμε ότι οι μοναρχίες του Περσικού κόλπου αποτελούν ένα στρατιωτικο-πολιτικό μονολιθικό σώμα. Αδιαμφισβήτητα, σε κάποιο βαθμό τις συνενώνει η μορφή διακυβέρνησης, το Ισλάμ σουνιτικής χροιάς και η συνέχιση της ύπαρξής τους χάρη στους υδρογονάνθρακες. Όμως μεταξύ των μελών του συνασπισμού υπάρχουν και αρκετά μεγάλες αντιθέσεις. Σε κάποια άλλη κατάσταση αυτές οι αντιθέσεις, πιθανώς, θα αποτελούσαν εμπόδιο στο δρόμο της περαιτέρω ολοκλήρωσης. Όμως ενόψη του κινδύνου του αναπτυσσόμενου Ιράν οι μοναρχιές είναι πρόθυμες να ξεχάσουν τις μικρολεπτομέρειες. Στο θέμα αυτό αναφέρεται ο υπάλληλος του Ινστιτούτου Αραβολογίας της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών Βασίλη Κουζνσετσόφ:
- Είναι κατανοητό ότι η κατάσταση στην περιοχή του Περσικού κόλπου οξύνεται όλο και περισσότερο. Υπάρχουν δυο ισοδύναμες ανταγωνιστικές δυνάμεις – η Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Το Συμβούλιο Συνεργασίας πάντοτε ήταν οργανισμός, ο οποίος έπρεπε να συνενώνει τις μοναρχιές του Κόλπου εναντίον του Ιράν. Από την άλλη η πιθανότητα ξεσπάσματος πολεμικών επιχειρήσεων μεταξύ αυτών των χωρών είναι πολύ μικρή για διάφορους λόγους. Όμως, βασικά, λόγω του υψηλού βαθμού πραγματισμού των καθεστώτων του Ιράν και της Σαουδικής Αραβίας. Προσωπικά θα θεωρούσα τη δημιουργία κοινών δυνάμεων άμυνας ως ένα πολιτικό βήμα – θετικό για τις ίδιες τις αραβικές μοναρχίες, που αποδεικνύει την ικανότητά τους να βρίσκουν συναίνεση και όχι ως απάντηση σε μια πραγματική αλλαγή στον τομέα της ασφάλειας.
* Οι απόψεις της Σύνταξης μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου.