Θα περίμενε κανείς απέναντι σε αυτή την κρίση να ιδεί μια προσπάθεια να υπάρξει μια σοβαρή πρόταση η οποία να αξιοποιεί ότι πολύτιμο διαθέτει η κοινωνία προς την κατεύθυνση της πραγμάτωσης της Εθνικής στρατηγικής , μιας στρατηγικής που κύρια θα αποσκοπεί στην εκπόνηση ενός σοβαρού σχεδίου ανασυγκρότησης της χώρας σε όλα τα επίπεδα της
Αντί αυτού παρακολουθούμε μαι αέναη σύγκρουση κομματικών στρατών, οι οποίοι μεταχειρίζονται ότι μέσο διαθέτουν προκειμένου να μας πείσουν ότι αυτοί είναι οι αποκλειστικοί και νόμιμοι κάτοχοι της διεξόδου απο την κρίση .Στις νέες προκλήσεις απαντούμε με την υπεράσπιση των όσων επιτάσσει το κομματικό συμφέρον με λογικές του χτες παρωχημένες χρεοκοπημένες
Η Κα Βαλαβάνη πολύ ορθά τοποθέτησε το ζήτημα του πόθεν έσχες με το ζήτημα της εκπροσώπησης κοινωνικών ομάδων που η οικονομική κρίση τις οδηγεί στο κοινωνικό περιθώριο.Το ότι όμως και εκείνη δεν έθιξε το δομικό πρόβλημα κοινωνιών δυτικού τύπου, της συγκέντρωσης του πλούτου και της ισχύος στα χέρια ολίγων με την ταυτόχρονη συνεχή και αυξητική κοινωνική περιθωριοποίηση συνιστά στρατηγικό λάθος
Δεν τρέφω αυταπάτες για το πόθεν έσχες ούτε για το πούθε έσχες πολλών πολιτικών προσώπων. Ούτε και για την στάση τους απέναντι στον πλουτισμό και τα όσα αυτή παράγει, είναι γνωστό τοις πάσι πώς το χρήμα αποτελεί στοιχείο λατρείας και διαφθείρει. Όμως δεν αποτελεί το μόνο τρωτό της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Υπάρχουν και χειρότερα και δυστυχώς πάρα πολλοί αδυνατούν να αντιληφθούν πώς το να αποτελέσει ιτο έργο τους "κτήμα ες αεί" είναι πολλάκις ηθικά ανωτέρω απο το απλά να καταγραφούν στην ιστορία .Φορές δε που ο πόθος του πλουτισμού συναντά την μωροφιλοδοξία, την αλαζονεία και την έπαρση και εκεί πλέον βρίσκονται ενώπιον της πλέον καταστροφικής συμπεριφοράς για τον τόπο μας.
Το βασικό ερώτημα κατά συνέπεια δεν είναι αυτό που θέτει το δημοσίευμα "το κατά πόσο μπορείς να αντιμάχεσαι ένα αδηφάγο χρηματοοικονομικό σύστημα όντας εμμέσως (αφού επενδύεις στη βιωσιμότητά του) υπηρέτης του;" αλλά αν " το καλύτερο επιστημονικό δυναμικό σε επίπεδο ηγεσίας που διαθέτει ο ΣΥΡΙΖΑ δύναται να ανταποκριθεί σήμερα τόσο σε τυχόν κυβερνητικές του ευθύνες, όσο και στην δημιουργία προοπτικών ανασυγκρότησης της χώρας και του υπερκερασμού της υπανάπτυξης της;"
Την ώρα που απαιτείται σύνθεση και αλληλεγγύη κάποιοι συνεχίζουν να είναι εγκλωβισμένοι σε λογικές του χτές, στην καταγραφή των αντίθετων, στην απαξίωση τους με κάθε τρόπο και κάθε μέσο, στην διελκυστίνδα της δήθεν αθωότητας με την τάχα ηθική και κανείς δεν τολμά να προφέρει τα αυτονόητα. Φυσικά δεν βαυκαλίζομαι πώς και η κοινωνία επιθυμεί σφόδρα να τα ακούσει. Το σύνδρομο της Στοκχόλμης αποτελεί το πλέον κυρίαρχο σύνδρομο της Ελληνικής κοινωνίας παρατηρείται δε σε κάθε έκφανση της ζωής των πολιτών της.
Σε ότι αφορά τέλος για την Αριστερά θα πρέπει να αντιληφθεί και αυτή πως ο δογματισμός ιστορικά έχει αποτύχει σε κάθε επίπεδο, πως ετερόκλητες συμμαχίες απλά δημιουργούν και παράγουν ένα συνονθύλευμα, πώς οι όποιες αναφορές πρέπει να παράγουν ένα σύνολο συνεκτικών θέσεων για τη διακυβέρνηση της χώρας, ένα στοιχειώδες κυβερνητικό πρόγραμμα. Οσο για το Ευρώ , η διάσωση του δεν σημαίνει και διάσωση της Ελλάδας , η δε πολιτική σκέψη πως δύναται να πραγματωθεί η επανεκκίνηση της Ελληνικής οικονομίας υπο το καθεστώς του σκληρού Ευρώ φρόνιμο θα είναι να επανεξεταστεί λίαν συντόμως .
.
