Μάλιστα είχε κυκλοφορήσει και ανακοίνωση του Ιλχάν Αχμέτ στην οποία
έλεγε τα εξής: «Αναφορικά με κάποιες σπέκουλες που κυκλοφόρησαν τις
τελευταίες μέρες σχετικά με το ιφτάρ στο αμερικανικό προξενείο, επιθυμώ
να δηλώσω τα εξής: Η τέλεση του απογευματινού ναμαζιού μετά από το
ιφτάρ, η ανάγνωση του εζάν, αποτελεί στάση ενός μουσουλμάνου που έχει
κρατήσει την νηστεία. Και το ναμάζι μου δεν το έκανα πίσω από έναν
χριστιανό, αλλά στα πλαίσια των θρησκευτικών κανόνων έγινε πίσω από έναν
μουσουλμάνο. Θεώρησα πως η εκ μέρους των διορισμένων μουφτήδων τέλεση
του ναμαζιού σύμφωνα με τους θρησκευτικούς κανόνες δεν εμπεριείχε κάτι
το επιβλαβές, και πιστεύω πως η χρήση του περιστατικού αυτού ως
πολιτικού υλικού αποτελεί αγένεια και παράβαση του πνεύματος του
Ραμαζανιού και της Ισλαμικής νοοτροπίας. Καταγγέλλω αυτούς που το
χρησιμοποίησαν έτσι και τους αφήνω στην κρίση του Θεού.
Η μειονότητά μας και εγώ δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε την
ψυχολογική κατάσταση και τις κινήσεις κατάθλιψης του εκλεγμένου μουφτή
που μίλησε στον ραδιοσταθμό Τσινάρ FM. Όντας ο ίδιος θρησκευτικός ηγέτης
πρέπει να μάθει την ιερότητα του να κάνει ναμάζι, ότι στο Ισλάμ το
ναμάζι τελείται για τον Αλλάχ και ότι δεν υπάρχει θεολογική τάξη όπως
γίνεται στον χριστιανισμό. Χώρος επίλυσης των μειονοτικών θεμάτων είναι η
πολιτική και δεν πάει σε κανένα να κάνει πολιτική μέσω της θρησκείας,
πολύ περισσότερο δε δεν συνάδει με τις αρχές και τις εντολές της
ισλαμικής θρησκείας. Από τους εκλεγμένους μουφτήδες η προσδοκία είναι να
δραστηριοποιούνται στον θρησκευτικό τομέα και να βοηθούν τον κόσμο μας
μόνο σε αυτόν. Αυτή είναι η ευθύνη που τους έδωσε ο κόσμος μας. Την
ευθύνη για την πολιτική την έδωσε στους πολιτικούς. Εάν όμως η κατάσταση
διαμορφώνεται έτσι και οι θρησκευτικοί μας εκπρόσωποι θέλουν να
περάσουν στο πεδίο της πολιτικής, τότε μπορούν να βγάλουν το σαρίκι τους
και να ζητήσουν την ψήφο του κόσμου. Η μειονότητα αυτή δεν είναι αυτή
που ήταν πριν από 30 χρόνια, η μειονότητα αυτή πλέον είναι μια σύγχρονη
συνειδητή μειονότητα που σκέφτεται με την θρησκευτική και εθνική της
καταγωγή και το εκπαιδευτικό της επίπεδο. Οι θρησκευτικοί ηγέτες στην
μειονότητα είναι ανάγκη να μάθουν πως έκλεισε πια η εποχή κατά την οποία
όπως παλιά με θρησκευτικούς φετφάδες έδιναν κατευθύνσεις στις πολιτικές
εξελίξεις και στους πολιτικούς».
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΣΤΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΜΟΥΦΤΗ
«Μπορεί να ξεκινήσει ένας διάλογος με την μειονότητα μέσω των
εκπροσώπων της ή και με την ίδια και στο θέμα εκλογής του μουφτή. Τίποτα
δεν μπορεί να είναι ταμπού». Αυτή την πρόσκληση – πρόκληση απεύθυνε
μέσω του «Χ» ο Ιλχάν Αχμέτ. Ο πολιτευτής της ΔΗΜΑΡ επισήμανε για μία
ακόμα φορά ότι οι μουφτήδες «πρέπει να περιορίζονται μόνο στα
θρησκευτικά τους καθήκοντα. Όποιος θέλει να κατεβεί στην αρένα της
πολιτικής πρέπει να βγάλει το σαρίκι του ή το ράσο του και να κατεβεί.
Μπορεί κάποιοι να θύμωσαν και να είπαν ότι καυγαδίζω. Παραιτήθηκα από
αντιπρόεδρος της συμβουλευτικής επιτροπής μειονότητας γιατί δεν συμφωνώ
με αυτή τη λογική των θρησκευτικών ηγετών. Δεν μπορούν να αναμιγνύονται
αυτοί σε θέματα καθαρά πολιτείας και πολιτικής».
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΟΥ ΜΟΥΦΤΗ
Διαφωνεί όταν το θέμα του θρησκευτικού ηγέτη λαμβάνει πολιτική
χροιά τότε εγώ προσωπικά διαφωνώ. «Όλοι πιστεύουμε σε ένα θεό, όλοι
πιστεύουμε στους προφήτες κι όλοι θέλουμε το καλό της ανθρωπότητας και
να έχουμε την εύνοια του θεού. Αλλά χωράει πολιτική εδώ. Με τον
μακαριστό Δαμασκηνό είδαμε και πάθαμε. Ο τόπος πλήρωσε πάρα πολύ ακριβά
σε διάφορα επίπεδα τη στάση του μακαριστού Δαμασκηνού. Εγώ βγήκα με όλο
το πολιτικό κόστος ότι άλλο είναι βουλευτής, άλλο πολιτικός. Οπωσδήποτε
είμαι πολιτικός και θέλω να εκλεγώ αλλά από την άλλη δεν μπορώ να
θυσιάσω και κάποια πράγματα όπως τις ιδέες μου. Εγώ πιστεύω ότι ο κόσμος
θα με στηρίξει γιατί σας είπα άλλο είναι το ένα, άλλο είναι το άλλο.
Στην πολιτική καλό είναι καμιά φορά να σπας και αυγά αρκεί να
κάνεις ομελέτα. Δηλαδή να είναι στοχευμένη η κίνηση να μην πυροβολείς
δηλαδή στον αέρα. Πιστεύω και το κόμμα μου η ΔΗΜΑΡ εκφράζει το ίδιο.Ο ίδιος είμαι βέβαια φιλελεύθερος, αυτό δεν το έχω κρύψει ποτέ».
Εξέφρασε τέλος την άποψη του υπέρ του διαχωρισμού εκκλησίας με το
κράτος.