Η οικονομική δυσπραγία ασκεί σοβαρή πίεση στην κοινωνία, οι συνέπειες της είναι ιδιαίτερα σοβαρές ,.Το οικονομικό αδιέξοδο εντοπίζεται στην χρεοκοπία ενός μοντέλου επίπλαστης ανάπτυξης το οποίο και υιοθετήθηκε άκριτα από το 1947 και ένθεν. Κατά συνέπεια είναι αδύνατον και μάλιστα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και υπό το βάρος μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης σε παγκόσμια κλίμακα να υπάρξουν προοπτικές ανάκαμψης.Παρά τα όποια θετικά αποτελέσματα το οικονομικό υπόβαθρο είναι αδύνατον να σταθεροποιηθεί.
Η Επίκληση της κατανόησης της Ευρώπης ως πολιτικό επιχείρημα δεν φαίνεται να έχει την ίδια βαρύτητα στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης από όσο έχει εντός της Ελλάδας.Η Ανεργία έχει φτάσει σε δυσθεώρητο ύψος, η έλλειψη ρευστότητας η οποία στραγγαλίζει την όποια δυναμικής της Ελληνικής οικονομίας θα συνεχιστεί ως φαίνεται. Τα δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας , το δημοσιονομικό κενό είναι αμφίβολο ότι θα επιλυθούν τα μέν και ότι θα καλυφθεί το δέ χωρίς νέα μέτρα.Νέα μέτρα αμφίβολης επιτυχίας καθώς η Ελληνική κοινωνία έχει απολέσει προ καιρού την όποια φοροδοτική της ικανότητα.
Είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό απο την Ελληνική Κοινωνία πως τα Μνημόνια απλά επιτάχυναν τις ήδη δρομολογηθείσες εξελίξεις .Η Αντιμνημονιακή ρητορική και η επίκληση θαυματουργών λύσεων απλά επιδεινώνει το κλίμα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η κοινωνική οργή δικαιολογημένη η μή αναζητά εξιλαστήρια θύματα. Η Μετριοπάθεια έχει εγκαταλειφθεί ως ηττοπαθής στάση , ή πόλωση φαντάζει ως μόνιμη και μη αναστρέψιμη επιλογή.Σε ένα τόσο ρευστό κοινωνικό περιβάλλον με την συνεχώς διογκούμενη κοινωνική περιθωριοποίηση να αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του , ένα πολιτικό σύστημα το οποίο έχει ως δομικό του στοιχείο την πρόκληση πολιτικών κρίσεων, και το οποίο αδυνατεί να απορροφήσει τους όποιους κραδασμούς σε επίπεδο κοινωνίας δύναται να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα απρόβλεπτων εξελίξεων ανα πάσα χρονική στιγμή
Μπορεί η πολιτική ατζέντα να αλλάζεις φορές με τρόπο που δημιουργεί ψευδαισθήσεις, όμως οι κοινωνικές διεργασίες ήταν πάντα υπόγειες και απρόβλεπτες..Κατά συνέπεια ο μόνος ασφαλής τρόπος για την διατήρηση μιας ελάχιστης βάσης κοινωνικής συνοχής είναι η Κυβέρνηση με τόν ίδιο τρόπο , με την ίδια μεθοδικότητα, το ίδιο συστηματικά ως λειτούργησε στο ζήτημα της Χ.Α. το τελευταίο χρονικό διάστημα να λειτουργήσει πάνω σε κάθε σοβαρό πρόβλημα που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία και που αποτελεί δομικό στοιχείο της καχεκτικότητας της.
Προβλήματα παρακμιακού χαρακτήρα τα οποία εκθέτουν την Ελλάδα στο Εξωτερικό ανεπανόρθωτα , εκθέτουν όμως το ίδιο ανεπανόρθωτα την Κυβέρνηση αλλά και ολάκερο το πολιτικό σύστημα στα μάτια της Κοινωνίας .Σε προκλήσεις του σήμερα και μάλιστα τέτοιας οξύτητας δεν μπορεί να δοθεί απάντηση με αποτυχημένες λογικές του χτές.
Η Επίκληση της κατανόησης της Ευρώπης ως πολιτικό επιχείρημα δεν φαίνεται να έχει την ίδια βαρύτητα στο επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης από όσο έχει εντός της Ελλάδας.Η Ανεργία έχει φτάσει σε δυσθεώρητο ύψος, η έλλειψη ρευστότητας η οποία στραγγαλίζει την όποια δυναμικής της Ελληνικής οικονομίας θα συνεχιστεί ως φαίνεται. Τα δομικά και διαρθρωτικά προβλήματα της Ελληνικής Κοινωνίας , το δημοσιονομικό κενό είναι αμφίβολο ότι θα επιλυθούν τα μέν και ότι θα καλυφθεί το δέ χωρίς νέα μέτρα.Νέα μέτρα αμφίβολης επιτυχίας καθώς η Ελληνική κοινωνία έχει απολέσει προ καιρού την όποια φοροδοτική της ικανότητα.
Είναι δύσκολο να γίνει κατανοητό απο την Ελληνική Κοινωνία πως τα Μνημόνια απλά επιτάχυναν τις ήδη δρομολογηθείσες εξελίξεις .Η Αντιμνημονιακή ρητορική και η επίκληση θαυματουργών λύσεων απλά επιδεινώνει το κλίμα σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο. Η κοινωνική οργή δικαιολογημένη η μή αναζητά εξιλαστήρια θύματα. Η Μετριοπάθεια έχει εγκαταλειφθεί ως ηττοπαθής στάση , ή πόλωση φαντάζει ως μόνιμη και μη αναστρέψιμη επιλογή.Σε ένα τόσο ρευστό κοινωνικό περιβάλλον με την συνεχώς διογκούμενη κοινωνική περιθωριοποίηση να αποτελεί το κύριο χαρακτηριστικό του , ένα πολιτικό σύστημα το οποίο έχει ως δομικό του στοιχείο την πρόκληση πολιτικών κρίσεων, και το οποίο αδυνατεί να απορροφήσει τους όποιους κραδασμούς σε επίπεδο κοινωνίας δύναται να λειτουργήσει ως θρυαλλίδα απρόβλεπτων εξελίξεων ανα πάσα χρονική στιγμή
Μπορεί η πολιτική ατζέντα να αλλάζεις φορές με τρόπο που δημιουργεί ψευδαισθήσεις, όμως οι κοινωνικές διεργασίες ήταν πάντα υπόγειες και απρόβλεπτες..Κατά συνέπεια ο μόνος ασφαλής τρόπος για την διατήρηση μιας ελάχιστης βάσης κοινωνικής συνοχής είναι η Κυβέρνηση με τόν ίδιο τρόπο , με την ίδια μεθοδικότητα, το ίδιο συστηματικά ως λειτούργησε στο ζήτημα της Χ.Α. το τελευταίο χρονικό διάστημα να λειτουργήσει πάνω σε κάθε σοβαρό πρόβλημα που ταλανίζει την Ελληνική κοινωνία και που αποτελεί δομικό στοιχείο της καχεκτικότητας της.
Προβλήματα παρακμιακού χαρακτήρα τα οποία εκθέτουν την Ελλάδα στο Εξωτερικό ανεπανόρθωτα , εκθέτουν όμως το ίδιο ανεπανόρθωτα την Κυβέρνηση αλλά και ολάκερο το πολιτικό σύστημα στα μάτια της Κοινωνίας .Σε προκλήσεις του σήμερα και μάλιστα τέτοιας οξύτητας δεν μπορεί να δοθεί απάντηση με αποτυχημένες λογικές του χτές.