Για μεν την Ελλάδα, η εκπεφρασμένη θέση του Στάινμπρουκ για την ανεπάρκεια των πολιτικών λιτότητας και για την ανάγκη συγκεκριμένων αναπτυξιακών μέτρων, θα διευκολύνει τη συζήτηση, που ήδη ανοίγει, για την ελάφρυνση και τη βιωσιμότητα του χρέους, πράγμα που θα ευνοήσει τις επενδύσεις, τη ρευστότητα στην αγορά και τη δημιουργία θέσεων εργασίας.
Για δε την ΕΕ, η εξέλιξη αυτή θα προσδώσει στη Γερμανία, στην ατμομηχανή της ενοποιητικής διαδικασίας, προοδευτικότερο και κοινωνικότερο χαρακτήρα, αναγκαίο για την περαιτέρω ενίσχυση της οικονομικής διακυβέρνησης, για την εμβάθυνση της πολιτικής ενοποίησης και για τη συνακόλουθη εδραίωση των πολιτικών συνοχής με άξονα την απαραίτητη αλληλεγγύη μεταξύ Βορρά και Νότου. Θα ανασχέσει επίσης, πιθανότατα, την εξάπλωση εθνικιστικών και ευρωσκεπτικιστικών τάσεων σε όλη τη γηραιά ήπειρο.
Αντίθετα, η επανάληψη του σημερινού κυβερνητικού σχήματος θα διαιωνίσει την αναποτελεσματική άκρως νεοφιλελεύθερη προσέγγιση των προβλημάτων της κρίσης, ενώ μια -μάλλον απίθανη- αριστερή κυβέρνηση με τη συμμετοχή των οικολόγων και της Λίνκε, δεν θα διαθέτει την απαιτούμενη ενότητα στόχων και κατευθύνσεων για μια συνεκτική επίλυση των ίδιων προβλημάτων. Ούτως ή άλλως, οι γερμανικές εθνικές εκλογές θα προσδιορίσουν, εν πολλοίς, το άμεσο μέλλον των κοινών θεσμών και των κοινών πολιτικών. Καλώς ή κακώς, η Γερμανία κυριαρχεί αυτή τη στιγμή στα ευρωπαϊκά πράγματα, και ό,τι συμβαίνει εκεί επηρεάζει σημαντικά όλους τους υπόλοιπους εταίρους και το κοινό τους σπίτι.
Ας ελπίσουμε ότι οι Γερμανοί ψηφοφόροι θα επιδείξουν σωφροσύνη και λογική. Για το καλό όλων των Ευρωπαίων πολιτών.
