Όταν το 1981 ο Ανδρέας Παπανδρέου ετοιμαζόταν για
την εξουσία – το «ρεύμα νίκης» ήταν ισχυρό και ολοφάνερο, τότε – στη
«λαϊκή βάση» υπήρχε έντονο αντιευρωπαϊκό και αντιαμερικανικό κλίμα. Οι
ιαχές του πλήθους δονούσαν την ατμόσφαιρα σε κάθε προεκλογική
συγκέντρωση : «EOΚ και ΝΑΤΟ
το ίδιο συνδικάτο». Ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ δεν απαντούσε ευθέως, αλλά
χαμογελούσε εύγλωττα χαιρετώντας τα πλήθη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι
τουλάχιστον απολαμβάνει το σύνθημα.
Πέντε μέρες πριν τις εκλογές, που ήταν διπλές [ και για την Ευρωβουλή ] κάλεσε
τρείς συνεργάτες του και τους ζήτησε σχέδιο ομιλίας για τις θέσεις του
ΠΑΣΟΚ στο μέγα θέμα της ΕΟΚ. Επρόκειτο να μιλήσει στην τηλεόραση στο
ειδικό δεκαπεντάλεπτο των Αρχηγών για τις Ευρωεκλογές.
«Πρόεδρε, τι θα πεις στον κόσμο που έχει ήδη πάρει
θέση με το «…ίδιο συνδικάτο» και ποιο μήνυμα θα στείλεις στη Θάτσερ και
τους άλλους που θα τους συναντήσεις, ως πρωθυπουργός, σε ένα μήνα στη
Συνάντηση Κορυφής στο Λονδίνο;» ρώτησε ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς.
«Είναι απλό, είπε χαμογελώντας ο Ανδρέας. Θα πούμε
αυτό που έχουμε πράγματι στο μυαλό μας. Στη μάχη για την εξουσία, τα
γκρίζα και τα ροζ μηνύματα δεν περνάνε στον κόσμο. Τα πράγματα
προεκλογικά δυστυχώς είναι είτε άσπρα είτε μαύρα. Όταν όμως καταλάβεις
την εξουσία, οφείλεις να είσαι ειλικρινής. Η θέση μας για την ΕΟΚ θα
είναι θέση ευθύνης, διαλόγου και συνεννόησης με την ΕΟΚ, για το καλό του
τόπου. Θα κάνουμε μέτωπο με τις χώρες του Μεσογειακού Νότου και θα
διεκδικήσουμε αναδιάταξη των κοινοτικών πόρων προς όφελός μας. Βρείτε
εσείς τώρα το σλόγκαν για την ομιλία. Να αρέσει και στον κόσμο μας και
στη…Θάτσερ»
Δυό μέρες μετά, ο Ελληνικός λαός άκουγε από το
στόμα του Ανδρέα κάτι που δεν πολυκαταλάβαινε, όμως, όπως φάνηκε στις
εκλογές, τον «κάλυπτε» ή τον ανακούφιζε ή, ίσως, δεν τον ενδιέφερε
πραγματικά: « Και όταν γίνουμε κυβέρνηση, θα διεκδικήσουμε στην ΕΟΚ
καθεστώς Ειδικών Σχέσεων».
Στο Λονδίνο, μετά 40 ημέρες, ο πρωθυπουργός Ανδρέας
Παπανδρέου ήταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος από όλους τους
Ευρωπαίους ηγέτες. Αργότερα ήρθαν τα Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα
για τις χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου και η πρώτη «νίκη» του Ανδρέα στη
ΕΟΚ. Η «στροφή» είχε επιτευχθεί με επιτυχία. Το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο
συνδικάτο» δεν ακούστηκε ποτέ πια…
Πως τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Να, παρακολουθώ τις εξελίξεις και τις
«μετατοπίσεις» αρχών, ιδεών και διακηρύξεων στο χώρο της Αξιωματικής
Αντιπολίτευσης. Μόνο που οι συνθήκες στην κοινωνία και την οικονομία
σήμερα δεν είναι ίδιες με το ’81. Ο λαός είναι περισσότερο υποψιασμένος.
Και βέβαια ο Αλέξης δεν είναι Ανδρέας…
