Η Τουρκία δεν είναι Αίγυπτος

Η Πορτογαλία δεν είναι Χιλή, ήταν το σύνθημα που κυριαρχούσε στις διαδηλώσεις της Αριστεράς στην Ευρώπη στην περίοδο 1974-76, ένα σύνθημα που σήμαινε ότι όποιοι και αν ήταν οι κλυδωνισμοί στη μεταβατική περίοδο αποκλειόταν η επιστροφή σε δικτατορικό καθεστώς. Η απόφαση του δικαστηρίου για την υπόθεση Εργκενεκόν, χθες Δευτέρα, επιτρέπει ή μάλλον επιβάλλει τη διαπίστωση ότι η Τουρκία δεν είναι Αίγυπτος.Αν στην Αίγυπτο δοκιμάζεται σκληρά η αξιοπιστία του Στρατού ως επιδιαιτητή στην πολιτική σκηνή, στην Τουρκία η αξιοπιστία των Ενόπλων Δυνάμεων δεν υφίσταται πλέον τα τελευταία χρόνια: Οι συνεχείς αποκαλύψεις γιά τις υποθέσεις Εργκενεκόν και Βαριοπούλα έδειξαν στην κοινή γνώμη ότι ο Στρατός παραβίαζε ακόμη και το πλαίσιο θεσμικής νομιμότητας που ο ίδιος είχε επιβάλει.

Αυτή η πτυχή δεν πρέπει να υποτιμάται: οι Στρατηγοί δεν διώκονται για το αυταρχικό καθεστώς που είχαν εγκαθιδρύσει αλλά για μια συνωμοτική δράση που παραπέμπει περισσότερο στη Μαφία και λιγότερο στις Μυστικές Υπηρεσίες: Βομβιστικές επιθέσεις στο εσωτερικό της χώρας για να νομιμοποιηθεί στη συνέχεια παρέμβαση και καταστολή, αλλά και πρόκληση θερμών επεισοδίων με την Ελλάδα ώστε ο Στρατός να ξανααποκτήσει ρόλο έναντι του εξωτερικού κινδύνου. Η σοβαρή αμφισβήτηση που αντιμετώπισε με την εξέγερση της Πλατείας Ταξίμ ο Ερντογάν δεν αναιρεί την απαξίωση του Στρατού.

Ο Ερντογάν μπορεί ακόμη να αντλεί πολιτικό όφελος από την ήττα των Στρατηγών, δεν έχει όμως πια την ευρύτερη αποδοχή που είχε το 2007, όταν η στρατιωτική ηγεσία προσπαθούσε να αποτρέψει την εκλογή Γκιούλ στην Προεδρία, ούτε το 2008, όταν ο εισαγγελέας του Ακυρωτικού Δικαστηρίου προσπαθούσε να διαλύσει το κυβερνών κόμμα.Σήμερα ο μεγαλύτερος αντίπαλος του Ερντογάν είναι η φθορά και η αλαζονεία της Εξουσίας, αλλά κυρίως η παρερμηνεία της πρόσφατης κοινωνικής αναταραχής στο πλαίσιο θεωριών της συνωμοσίας από εγχώρια και ξένα κέντρα.
Kapopoulos@pegasus.gr