Μόνο με μια βαθιά και μακροχρόνια συμμαχία πρόσδεσης σε ένα
δυνατό γεωστρατηγικά κράτος θα αποκτήσει η Κύπρος και την ανάλογη
γεωστρατηγική αξία και ρόλο
Πρόσφατα ακούσαμε από το στόμα υπουργών για τις κινήσεις που γίνονται προς την αξιοποίηση του γεωστρατηγικού ρόλου της Κύπρου και της δημιουργίας νέων στρατηγικών συμμαχιών. Μεγαλόσχημα λόγια, που ίσως σημαίνουν ότι επιτέλους η πολιτική στην Κύπρο μπαίνει σε νέες βάσεις, αφήνοντας πίσω τα λάθη του παρελθόντος. Όμως, για να γίνει αυτό, οφείλουμε να αποφασίσουμε σε ποιο άρμα θα προσδεθούμε, αφού ζυγισθούν τα υπέρ και τα κατά. Η νέα κυβέρνηση φαίνεται να στρέφεται προς τη Δύση, αλλά κρατά ανοικτή και την άλλη πόρτα. Η στρατηγική συμμαχία που εκκολάπτεται με το Ισραήλ -όπως αφήνεται να νοηθεί από τις διακηρύξεις- περνά μέσα από την έμμεση συναίνεση και των ΗΠΑ, και σαφώς δεν ευνοεί τη Ρωσική Ομοσπονδία, που ενδιαφέρεται για πιο στενή συμμαχία με την Κύπρο.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μικρό και ανυπεράσπιστο κράτος, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τα μακροχρόνια συμφέροντά της και αναλόγως να πράξει. Δεν είναι ένδειξη σοβαρού κράτους η περιστασιακή ανάπτυξη σχέσεων φιλίας και συμμαχίας. Μόνο με μια βαθιά και μακροχρόνια συμμαχία πρόσδεσης σε ένα δυνατό γεωστρατηγικά κράτος θα αποκτήσει η Κύπρος και την ανάλογη γεωστρατηγική αξία και ρόλο. Η ισχύς ενός κράτους είναι η συνισταμένη της οικονομικής, στρατιωτικής και πληθυσμιακής ισχύος αυτού, και αυτή μόνο προσμετρά στον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν εχθροί και φίλοι. Αυτήν τη στιγμή, τον γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου τον μοιράζονται οι Βρετανοί με την παρουσία των βάσεων και της αεροπορικής τους δύναμης, και οι Τούρκοι με την ισχυρή στρατιωτική παρουσία τους στο νησί.
Η στενότερη πρόσδεση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ισραήλ-ΗΠΑ ή Ρωσική Ομοσπονδία, θα αποκομίσει και τα ανάλογα πολιτικά και στρατιωτικά ανταλλάγματα (ροή καινούργιου ή μεταχειρισμένου στρατιωτικού υλικού, ροή τεχνικής βοήθειας και εκπαίδευσης, βοήθεια στους διεθνείς οργανισμούς), και μόνο έτσι θα αλλαχθούν οι γεωστρατηγικοί ρόλοι. Όταν σήμερα δεν μπορούμε π.χ. να σταματήσουμε ή να ελέγξουμε ένα παράνομο φορτίο που περνά από τα χωρικά μας ύδατα, τι γεωστρατηγικό ρόλο ή σημασία μπορούμε να απαιτούμε; Ή, ακόμη χειρότερα, εάν δεν μπορούμε να υπερασπισθούμε τις πλατφόρμες στην ΑΟΖ μας, έστω και από «τρομοκρατική» επίθεση όχι άλλου κράτους; Η διεθνής πολιτική σκακιέρα για πρώτη φορά ευνοεί τη χώρα μας και με τις κατάλληλες κινήσεις μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να επιταχύνει ακόμη και τη λύση του Κυπριακού, αλλά αυτό χρειάζεται διορατικότητα και τόλμη. Τα διαθέτουμε;
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος Ομάδων Μελετών ΔΗΚΟ
Πρόσφατα ακούσαμε από το στόμα υπουργών για τις κινήσεις που γίνονται προς την αξιοποίηση του γεωστρατηγικού ρόλου της Κύπρου και της δημιουργίας νέων στρατηγικών συμμαχιών. Μεγαλόσχημα λόγια, που ίσως σημαίνουν ότι επιτέλους η πολιτική στην Κύπρο μπαίνει σε νέες βάσεις, αφήνοντας πίσω τα λάθη του παρελθόντος. Όμως, για να γίνει αυτό, οφείλουμε να αποφασίσουμε σε ποιο άρμα θα προσδεθούμε, αφού ζυγισθούν τα υπέρ και τα κατά. Η νέα κυβέρνηση φαίνεται να στρέφεται προς τη Δύση, αλλά κρατά ανοικτή και την άλλη πόρτα. Η στρατηγική συμμαχία που εκκολάπτεται με το Ισραήλ -όπως αφήνεται να νοηθεί από τις διακηρύξεις- περνά μέσα από την έμμεση συναίνεση και των ΗΠΑ, και σαφώς δεν ευνοεί τη Ρωσική Ομοσπονδία, που ενδιαφέρεται για πιο στενή συμμαχία με την Κύπρο.
Η Κυπριακή Δημοκρατία, ως μικρό και ανυπεράσπιστο κράτος, οφείλει να επαναπροσδιορίσει τα μακροχρόνια συμφέροντά της και αναλόγως να πράξει. Δεν είναι ένδειξη σοβαρού κράτους η περιστασιακή ανάπτυξη σχέσεων φιλίας και συμμαχίας. Μόνο με μια βαθιά και μακροχρόνια συμμαχία πρόσδεσης σε ένα δυνατό γεωστρατηγικά κράτος θα αποκτήσει η Κύπρος και την ανάλογη γεωστρατηγική αξία και ρόλο. Η ισχύς ενός κράτους είναι η συνισταμένη της οικονομικής, στρατιωτικής και πληθυσμιακής ισχύος αυτού, και αυτή μόνο προσμετρά στον τρόπο που σε αντιμετωπίζουν εχθροί και φίλοι. Αυτήν τη στιγμή, τον γεωστρατηγικό ρόλο της Κύπρου τον μοιράζονται οι Βρετανοί με την παρουσία των βάσεων και της αεροπορικής τους δύναμης, και οι Τούρκοι με την ισχυρή στρατιωτική παρουσία τους στο νησί.
Η στενότερη πρόσδεση της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ισραήλ-ΗΠΑ ή Ρωσική Ομοσπονδία, θα αποκομίσει και τα ανάλογα πολιτικά και στρατιωτικά ανταλλάγματα (ροή καινούργιου ή μεταχειρισμένου στρατιωτικού υλικού, ροή τεχνικής βοήθειας και εκπαίδευσης, βοήθεια στους διεθνείς οργανισμούς), και μόνο έτσι θα αλλαχθούν οι γεωστρατηγικοί ρόλοι. Όταν σήμερα δεν μπορούμε π.χ. να σταματήσουμε ή να ελέγξουμε ένα παράνομο φορτίο που περνά από τα χωρικά μας ύδατα, τι γεωστρατηγικό ρόλο ή σημασία μπορούμε να απαιτούμε; Ή, ακόμη χειρότερα, εάν δεν μπορούμε να υπερασπισθούμε τις πλατφόρμες στην ΑΟΖ μας, έστω και από «τρομοκρατική» επίθεση όχι άλλου κράτους; Η διεθνής πολιτική σκακιέρα για πρώτη φορά ευνοεί τη χώρα μας και με τις κατάλληλες κινήσεις μπορεί η Κυπριακή Δημοκρατία να επιταχύνει ακόμη και τη λύση του Κυπριακού, αλλά αυτό χρειάζεται διορατικότητα και τόλμη. Τα διαθέτουμε;
ΝΙΚΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Πρόεδρος Ομάδων Μελετών ΔΗΚΟ
