Του Θοδωρή Καλούδη.Ο Κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτης Λαφαζάνης
επέκρινε έντονα την κυβέρνηση γιατί εκκαθάρισε, με αστυνομική
επιχείρηση, το Πολυτεχνείο από νεαρούς (μεταξύ των οποίων και τρεις
παράνομοι αλλοδαποί) που είχαν καταλάβει και μετατρέψει αίθουσά του
εκπαιδευτικού ιδρύματος σε γιάφκα. Κατά την επιχείρηση βρέθηκε παράνομο υλικό και κυρίως πρώτες ύλες για παραγωγή μολότωφ.
Ωστόσο, ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί πως η όλη επέμβαση αποτελεί «προσπάθειά της
κυβέρνησης να καλλιεργήσει ένα γενικευμένο κλίμα τρομοκρατίας και να
αποπροσανατολίσει τους πολίτες από τα νέα της μνημονιακά σχέδια».
Είναι να απορεί κανείς πως ένα κόμμα, που επιθυμεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα και να κυβερνήσει τον τόπο, παίρνει τόσο ανόητες και επικίνδυνες θέσεις. Και μάλιστα με τόσο «φτηνά»
επιχειρήματα. Δηλαδή ας θεωρήσουμε, ως υπόθεση εργασίας, ότι η
κυβέρνηση για αποκλειστικούς λόγους αντιπερισπασμού στη «βάρβαρη
μνημονιακή πολιτική» της, έκανε ντου, Αυγουστιάτικα, και εκκένωσε το
Πολυτεχνείο από μια δεκάδα εξτρεμιστές. O ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα εξουσίας, τι
πιστεύει για την «ταμπακιέρα»; Θεωρεί ότι πρέπει να επιτρέπεται στον
κάθε αναρχικό και ξένο με τα πανεπιστημιακά ιδρύματα, έλληνα ή αλλοδαπό,
να καταλαμβάνει αίθουσες, να
στήνει παράνομες γιάφκες, να τις μετατρέπει σε εργαστήρια μολότωφ ή
ακόμα και σε αποθήκες… παραεμπορίου; Με βάση ποιά λογική και ποιες
αρχές;
Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας υποφέρουν από την παράνομη δράση μικρών ομάδων «αντιεξουσιαστών» αλλά και διάφορων άλλων «μπαχαλάκηδων».
Μερικοί τύποι, είτε από ιδεολογία είτε από ξέμπαρκο ακτιβισμό, διαλύουν
κατά καιρούς την πανεπιστημιακή ζωή, καθιστούν τις Σχολές εστίες
ανομίας, παρεμποδίζουν επιθετικά το εκπαιδευτικό έργο. Θεωρούν
ότι η δράση τους απορρέει από ένα αναφαίρετο «δικαίωμα» στην ανομία,
που είναι υπέρτερο του δικαιώματος των υπόλοιπων πολιτών στη έννομη
δημοκρατική τάξη. Και βέβαια υπέρτερο του δικαιώματος χιλιάδων φοιτητών
στη γνώση.
Το περίεργο είναι γιατί το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης καλύπτει πολιτικά
αυτά τα φαινόμενα. Αν αποκλείσουμε την κατηγορία ορισμένων κύκλων της
κυβέρνησης ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ καλύπτουν τους εξτρεμιστές από
ιδεολογική συγγένεια ή συμπάθεια, τότε θα πρέπει να υιοθετήσουμε την
άποψη ότι στην αντιπολίτευση που ασκεί η Αξιωματική αντιπολίτευση «ο
σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Έτσι ο κ.
Λαφαζάνης μπορεί να υπερασπίζεται άνετα το δικαίωμα να γίνονται τα
πανεπιστήμια άντρα αναρχικής παραβατικότητας, αδιαφορώντας για την
επίπτωση που αυτό θα έχει στην ήδη επιβαρυμένη, με τόσα άλλα προβλήματα,
Ανώτατη εκπαίδευση. Όπως μπορεί να θεωρεί γενικότερα ότι, στη
δημοκρατία που έχει στο μυαλό του, η «έννομη τάξη» καθορίζεται από ένα
συνονθύλευμα αξιωματικών εμμονών και φαντασιώσεων. Υπεράνω δημοκρατικής
νομιμότητας…
