Όταν προσεγγίζεται κριτικά το έλλειμμα ενός "αριστερού μορφώματος φρόνιμο θα είναι να γίνεται με πολιτικούς όρους και όχι με όρους ποδοσφαιρικούς όπου συγκρίνεται το δυναμικό των δύο ομάδων.Μαθαίνουμε απο τα λάθη των άλλων και αυτό αποτελεί κομβικής σημασίας γεγονός .Φρόνιμο επίσης θα είναι η κριτική μας να είναι σε βάθος με ποιοτικά χαρακτηριστικά τέτοια που να επιτρέπουν την απόσπαση κοινωνικής συναίνεσης με την πειθώ.
Απευθυνόσαστε σε ένα απαιτητικό πλέον κοινό , του οποίου τα αντανακλαστικά δεν τα γνωρίζετε κατά συνέπεια προκαλείται αρνητικά συναισθήματα εξ αρχής, προδιαγεγραμμένο δηλαδή το αποτέλεσμα , και η προσπάθεια μάταιη.
Η Αποφυγή των συγκρίσεων, εξισώσεων και ταυτίσεων οι οποίες και αντίλογο επιδέχονται , κάλλιστα δε μπορούν να χαρακτηριστούν ως άτοπες ενώ παράλληλα δίνουν ένα τόνο λαϊκισμού ,προσφέρουν τα μέγιστα σε ένα πολιτικό λόγο ο οποίος και θέλει να ξεπερνά τα στενά όρια ενός πυρήνα
Το έλλειμμα του ΣΥΡΙΖΑ εντοπίζεται:
- στο ότι δεν διαθέτει ένα σαφές ευρωπαϊκό χρηματοδοτικό και αναπτυξιακό πρόγραμμα για την έξοδο από την κρίση,κατα συνέπεια χρησιμοποιεί το Δίλημμα Σαμαράς,Μνημόνιο-Τσίπρας,Έξοδο από την Μνημονιακή κρίση.
-στο ότι το πεδίο ρεαλιστικής εφαρμογής των προτάσεων του είναι ανύπαρκτο και αναφέρομαι κύρια στην πρόταση περί δημιουργίας Τόξου του Ευρωπαϊκού Νότου και την ιστορία που αυτό φέρει ως πρακτική εξισορρόπησης εντός της Ε.Ε.
-στο ότι βαφτίζει τις προθέσεις μεταρρυθμιστικό σχέδιο και θεωρεί ότι η πολιτική σκέψη αρκεί για να ποδογετηθούν οι δυνάμεις της Αγοράς αλλά και για να ξεπερασθεί η Ηγεμονία της Γερμανίας εντός της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης.
-στο ότι προσπαθεί να αναβιώσει ενα χτές το οποίο και πολιτικά έχει καταδικαστεί στην συνείδηση του κάθε δημοκράτη Ελληνα ως επίσης και ελκύεται απο επαναστάσεις τύπου Λατινικής Αμερικής τις οποίες κια θέλει να εφαρμόσει σε Ευρωπαϊκή χώρα ανεξάρτητα απο το αν είναι/ήταν επιτυχημένες ή όχι
-στο ότι προσπαθεί να ξεπεράσει ανίατες αριστερές "παιδικές" ασθένειες με μια νεφελώδη πολυσυλλεκτικότητα και με μια αυθαίρετη οικοιοποίηση κάθε λογής κοινωνικών διαμαρτυριών
Οταν δεν μπορείς πολιτικά να πείσεις , όταν θέλεις να κρύψεις την ανικανότητα σου προβάλλεις με τρόπο εκκωφαντικό έναν μιντιακό αρχηγό και του προσδίνεις επίπλαστα χαρακτηριστικά ενός δήθεν χαρισματικού Ηγέτη ο οποίος και θα κυριαρχήσει πάνω στο γίγνεσθαι.Το δέλεαρ της νομής της Εξουσίας μην το παραβλέπεται και μπορεί οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες που επικρατούν σήμερα στη χώρα μας να είναι τραγικές όμως ενδόμυχα υπάρχουν προσδοκίες παλινόρθωσης του "ένδοξου" χτές σε πολλούς.
Το ερώτημα όμως είναι αμείλικτο; Οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που δεν επιθυμούν να προκληθούν εκ νέου πλείστα τα δεινά για το Ελληνικό Εθνος απο πολιτικές τυχάρπαστων τι αντιπροτάσσουν και πόσο πειστικό είναι αυτό και πόσο ή πως διαχέεται σε ολάκερη την κοινωνία; Φυσικά η απάντηση απέχει και πρέπει να απέχει απο αυτο που με τρόπο άκομψο καταθέτει ο συντάξας το κείμενο "Γι’ αυτό λέμε ότι ακόμη κι αυτή την προβληματική κυβέρνηση που έχουμε, θα έπρεπε να την εφεύρουμε".
