Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ στον προθάλαμο της
εξουσίας, είτε σε τρεις μήνες στηθούν οι κάλπες είτε σε ένα χρόνο; Το
ιδρυτικό του συνέδριο πάντως, ως ενιαίου πλέον κόμματος, ολοκληρώνει
αύριο τις εργασίες του, θολώνοντας μάλλον παρά ξεκαθαρίζοντας τα
πράγματα.Στις πενθήμερες συζητήσεις, με το πρόβλημα των συνιστωσών να
βαραίνει αναπόφευκτα στη χρονοβόρο εσωστρέφεια, δεν κυριάρχησαν
απαντήσεις σε καίρια ζητήματα, που να διασφαλίζουν την ενιαία πλέον
κομματική έκφραση και δράση και να διαγράφουν βάσιμα την προοπτική για
διεκδίκηση της εκλογικής νίκης.Αναπάντητα (ή, μάλλον, με πολλές απαντήσεις) μένουν, έτσι, ερωτήματα, όπως:
1 Στο «πανδημοκρατικό, πατριωτικό προσκλητήριο» του Αλέξη Τσίπρα, σε ποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ για να συγκροτηθεί το «Μέτωπο ανατροπής» της μνημονιακής πολιτικής;
2 Αποτελεί επιλογή του μια κυβέρνηση συνασπισμού, ή λύση ανάγκης, επειδή με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων είναι ανέφικτη μια επιθυμητή κατά τα άλλα μονοκομματική διαχείριση της εξουσίας;
3 Με ποιο στρατηγικό στόχο και γύρω από ποιον άξονα θα χτιστούν οι εκλογικές συμπράξεις και οι μονιμότερες για κοινή δράση συμμαχίες; Και,
4 Πολύ απλά: η διέξοδος από την κρίση θα επιδιωχθεί μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με ευρώ ή με δραχμή;
Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συνέρχεται σε δραματικές για την κοινωνία συνθήκες, που θα 'πρεπε να επηρεάζουν καθοριστικά τις συζητήσεις και τις αποφάσεις του.Με επίσημο ποσοστό 27% η ανεργία σημείωσε νέο ρεκόρ. Και αναμένεται να φτάσει στο 29% στο τέλος του 2013 και στο 31,5% στα μισά του 2014 - με το ποσοστό για τους νέους να ξεπερνά το φρικιαστικό 60%...Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, με την ολιγωρία και αβελτηρία του κυβερνητικού μηχανισμού, μετατρέπονται σε οριζόντια σφαγή και όποιον πάρει ο χάρος...
Μετά την καθολική κατακραυγή για το πραξικόπημα στην ΕΡΤ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η δικομματική κυβέρνηση χρησιμοποιεί το Κοινοβούλιο για ξέπλυμα των επιλογών της, με ένα κατεπείγον πολυνομοσχέδιο με 108 άρθρα, που όλα τα σαρώνει.Το νομοσχέδιο για την πάταξη της φοροδιαφυγής (πρωτίστως του μεγάλου κεφαλαίου, υποτίθεται) αναβάλλεται για πολλοστή φορά, τόσο προκλητικά, που ακόμη και η τρόικα ανακαλύπτει(!) ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση!Ο εφιάλτης πρόσθετων φοροεισπρακτικών μέτρων, εις βάρος και πάλι των ασθενέστερων, είναι πλέον καθημερινός βραχνάς.Ο κυβερνητικός αυταρχισμός, τέλος, δεν εξαντλείται στην ωμή αστυνομική βία (ακόμη και στην υπερτουριστική Διονυσίου Αρεοπαγίτου) και στις προφυλακίσεις στις Σκουριές, αλλά χαλκεύει παρασκηνιακά αντιδραστικότερο θεσμικό πλαίσιο μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος - αν τους έρθουν όλα βολικά...
Μέσα σ' αυτό το κλίμα ζόφου, φοβάμαι ότι δεν βρίσκουν ακροατήριο οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αναζητήσεις του Μανώλη Γλέζου (ώριμος καρπός μακρόχρονης πείρας και διαρκούς εγρήγορσης) για σχήματα της Αριστεράς όχι μονολιθικού ή αρχηγικού τύπου και με ευγονικά μπολιάσματα άμεσης δημοκρατίας.
Πολύ περισσότερο, όταν κορυφαία διλήμματα των καιρών είναι τα αλληλένδετα: βαρβαρότητα ή ποιοτικά ανθρώπινη ζωή· δημοκρατία με ισονομία, δικαιοσύνη και δημουργική κοινωνική χειραφέτηση ή ζούγκλα αυταρχισμού, διαφθοράς και σήψης· εθνική κυριαρχία ή προτεκτοράτο· και χρεοκοπία ή οικονομική ευημερία για όλους· όταν λοιπόν όλα αυτά συνθέτουν τη λεγόμενη συγκυρία, ηχεί γραφικά κάθε σκέψη και πρόταση για έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα...
Αφ' ότου διάβασα την πρόταση στην «Ε» (και σε παραλλαγές της στο συνέδριο) προσπαθώ να καταλάβω, αν ειλικρινά το πιστεύει, λ.χ. ο Π. Λαφαζάνης, όταν λέει:«...Η νέα ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πρώτα απ' όλα νέες ριζοσπαστικές προγραμματικές υπερβάσεις και επανατοποθετήσεις (...) για μια συνεκτική και βιώσιμη εναλλακτική, προοδευτική πρόταση σοσιαλιστικής προοπτικής...».
Βαθιά νυχτωμένοι είναι, θαρρώ, όσοι πιστεύουν ότι η ανανεωτική Αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ σκαρφάλωσε στο 27% του εκλογικού σώματος και στην αξιωματική αντιπολίτευση με ψηφοφόρους που οραματίζονται και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για το σοσιαλισμό, σε όποια εκδοχή του μας προσφέρει η Ιστορία.
Καταπτοημένοι από την επιδεινούμενη ανέχεια, τρομοκρατημένοι από την αβεβαιότητα και τα αδιέξοδα, παθητικοποιημένοι και ανασφαλείς, σε απόγνωση και απελπισία οι πολλοί, φρένο στον κατήφορο και φραγμό θέλουν, εδώ και τώρα, στον γκρεμό. Ανάσα ζητούν. Ολοι. Και οι πλείστοι απ' όσους γαντζώνονται από την ελπίδα που τους προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ...
1 Στο «πανδημοκρατικό, πατριωτικό προσκλητήριο» του Αλέξη Τσίπρα, σε ποιες άλλες πολιτικές δυνάμεις προσβλέπει ο ΣΥΡΙΖΑ για να συγκροτηθεί το «Μέτωπο ανατροπής» της μνημονιακής πολιτικής;
2 Αποτελεί επιλογή του μια κυβέρνηση συνασπισμού, ή λύση ανάγκης, επειδή με το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων είναι ανέφικτη μια επιθυμητή κατά τα άλλα μονοκομματική διαχείριση της εξουσίας;
3 Με ποιο στρατηγικό στόχο και γύρω από ποιον άξονα θα χτιστούν οι εκλογικές συμπράξεις και οι μονιμότερες για κοινή δράση συμμαχίες; Και,
4 Πολύ απλά: η διέξοδος από την κρίση θα επιδιωχθεί μέσα ή έξω από την Ευρωζώνη, μέσα ή έξω από την Ευρωπαϊκή Ενωση, με ευρώ ή με δραχμή;
Το ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ συνέρχεται σε δραματικές για την κοινωνία συνθήκες, που θα 'πρεπε να επηρεάζουν καθοριστικά τις συζητήσεις και τις αποφάσεις του.Με επίσημο ποσοστό 27% η ανεργία σημείωσε νέο ρεκόρ. Και αναμένεται να φτάσει στο 29% στο τέλος του 2013 και στο 31,5% στα μισά του 2014 - με το ποσοστό για τους νέους να ξεπερνά το φρικιαστικό 60%...Οι μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο, με την ολιγωρία και αβελτηρία του κυβερνητικού μηχανισμού, μετατρέπονται σε οριζόντια σφαγή και όποιον πάρει ο χάρος...
Μετά την καθολική κατακραυγή για το πραξικόπημα στην ΕΡΤ με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, η δικομματική κυβέρνηση χρησιμοποιεί το Κοινοβούλιο για ξέπλυμα των επιλογών της, με ένα κατεπείγον πολυνομοσχέδιο με 108 άρθρα, που όλα τα σαρώνει.Το νομοσχέδιο για την πάταξη της φοροδιαφυγής (πρωτίστως του μεγάλου κεφαλαίου, υποτίθεται) αναβάλλεται για πολλοστή φορά, τόσο προκλητικά, που ακόμη και η τρόικα ανακαλύπτει(!) ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση!Ο εφιάλτης πρόσθετων φοροεισπρακτικών μέτρων, εις βάρος και πάλι των ασθενέστερων, είναι πλέον καθημερινός βραχνάς.Ο κυβερνητικός αυταρχισμός, τέλος, δεν εξαντλείται στην ωμή αστυνομική βία (ακόμη και στην υπερτουριστική Διονυσίου Αρεοπαγίτου) και στις προφυλακίσεις στις Σκουριές, αλλά χαλκεύει παρασκηνιακά αντιδραστικότερο θεσμικό πλαίσιο μέσα από την αναθεώρηση του Συντάγματος - αν τους έρθουν όλα βολικά...
Μέσα σ' αυτό το κλίμα ζόφου, φοβάμαι ότι δεν βρίσκουν ακροατήριο οι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες αναζητήσεις του Μανώλη Γλέζου (ώριμος καρπός μακρόχρονης πείρας και διαρκούς εγρήγορσης) για σχήματα της Αριστεράς όχι μονολιθικού ή αρχηγικού τύπου και με ευγονικά μπολιάσματα άμεσης δημοκρατίας.
Πολύ περισσότερο, όταν κορυφαία διλήμματα των καιρών είναι τα αλληλένδετα: βαρβαρότητα ή ποιοτικά ανθρώπινη ζωή· δημοκρατία με ισονομία, δικαιοσύνη και δημουργική κοινωνική χειραφέτηση ή ζούγκλα αυταρχισμού, διαφθοράς και σήψης· εθνική κυριαρχία ή προτεκτοράτο· και χρεοκοπία ή οικονομική ευημερία για όλους· όταν λοιπόν όλα αυτά συνθέτουν τη λεγόμενη συγκυρία, ηχεί γραφικά κάθε σκέψη και πρόταση για έφοδο στα χειμερινά ανάκτορα...
Αφ' ότου διάβασα την πρόταση στην «Ε» (και σε παραλλαγές της στο συνέδριο) προσπαθώ να καταλάβω, αν ειλικρινά το πιστεύει, λ.χ. ο Π. Λαφαζάνης, όταν λέει:«...Η νέα ριζοσπαστικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ σημαίνει πρώτα απ' όλα νέες ριζοσπαστικές προγραμματικές υπερβάσεις και επανατοποθετήσεις (...) για μια συνεκτική και βιώσιμη εναλλακτική, προοδευτική πρόταση σοσιαλιστικής προοπτικής...».
Βαθιά νυχτωμένοι είναι, θαρρώ, όσοι πιστεύουν ότι η ανανεωτική Αριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ σκαρφάλωσε στο 27% του εκλογικού σώματος και στην αξιωματική αντιπολίτευση με ψηφοφόρους που οραματίζονται και είναι έτοιμοι να αγωνιστούν για το σοσιαλισμό, σε όποια εκδοχή του μας προσφέρει η Ιστορία.
Καταπτοημένοι από την επιδεινούμενη ανέχεια, τρομοκρατημένοι από την αβεβαιότητα και τα αδιέξοδα, παθητικοποιημένοι και ανασφαλείς, σε απόγνωση και απελπισία οι πολλοί, φρένο στον κατήφορο και φραγμό θέλουν, εδώ και τώρα, στον γκρεμό. Ανάσα ζητούν. Ολοι. Και οι πλείστοι απ' όσους γαντζώνονται από την ελπίδα που τους προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ...
