Παχή ΠηνελόπηΟι
ισχυρισμοί πως η Τουρκία αποτελεί χώρα-πρότυπο για τον
μουσουλμανικό κόσμο, γιατί επιβεβαιώνει πως το Ισλάμ μπορεί να
συνυπάρξει αρμονικά με τη δημοκρατία , αρχίζουν να ξεφτίζουν .
Την ίδια διαδικασία φθοράς υφίσταται και ο ισχυρός άντρας που
προξενούσε τον θαυμασμό , για την ανέλιξή του στους κύκλους
της παγκόσμιας ηγετικής ελίτ , καθώς το είδωλό του παραμορφώνεται
στα ταραγμένα νερά από το ξέσπασμα μιας «αθώας» περιβαλλοντικής
αντιπαράθεσης. Χρειάστηκε ελάχιστος χρόνος για να αποδειχθεί, άλλη μια φορά, η ευκολία με την οποία ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της η υπερεξουσία. Ο αρνητικός αντίκτυπος στα διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν άργησε να θέσει υπό αμφισβήτηση τον θαυμασμό που φρόντιζαν μέχρι χθες να περιβάλλει τον κ. Έρντογαν και το θαύμα της σύγχρονης Τουρκίας, ενώ οι εικόνες από τους δρόμους και τις πλατείες των τουρκικών πόλεων μας θύμισαν τα πρόσφατα δραματικά γεγονότα στο Μαγρέμπ. Την δολοφονία του Καντάφι από μισθοφόρους που η Δύση αποκαλούσε αντικαθεστωτικούς και την άδοξη κατάληξη των ηγετών, των εκατέρωθεν της Λιβύης χωρών που κατατροπώθηκαν με παρόμοιο τρόπο, πιθανόν, τη συναινέσει του Τούρκου ηγέτη. Τις προσαγωγές ατόμων για διασπορά μηνυμάτων στο Τwitter αλλά και τα παράπονα των διαδηλωτών για την διακοπή στην χρήση του Internet και τον περιορισμό πρόσβασης στα δίκτυα.
Δεν χωρά αμφιβολία πως ο κ. Έρντογαν γνωρίζει πως βρίσκεται «παγιδευμένος» στην ίδια γωνία, αναγκασμένος να δίνει εξηγήσεις και να υποστηρίζει, πανομοιοτύπως με τους προαναφερθέντες ηγέτες, την ύπαρξη ξένων κέντρων εξουσίας που καθοδηγούν την δυσαρέσκεια του λαού, ενισχύοντας τις υποψίες περί συνομωσίας. Δεν δίστασε μάλιστα, καθώς οι διαμαρτυρίες των διαδηλωτών κλιμακώνονταν, να τους αποκαλέσει πλιατσικολόγους, τρομοκράτες, βάνδαλους και πράκτορες ξένων δυνάμεων.
Αξίζει πάντως να παρατηρήσουμε πως όλα αυτά διαδραματίζονται την στιγμή που η γειτονική μας χώρα επιχειρεί έρευνες για υδρογονάνθρακες, διεκδικεί μέρος της ΑΟΖ άλλων χωρών και επιδιώκει να εξασφαλίσει την δίοδο και την μεταφορά τους, ασκώντας την νεοοθωμανικής αντίληψης διπλωματία, μεσούσης της Συριακής αιματοχυσίας και, κυρίως, ενώ συναντά δυσκολίες η επαναπροσέγγισή της με το Ισραήλ. Είναι προφανές ότι η αλαζονική στάση του κ. Έρντογαν στην Μέση Ανατολή και η φιλοδοξία της Τουρκίας να παίξει κυρίαρχο ρόλο σε ένα χώρο όπου εγκαταστάθηκε το Ισραήλ ( 1948 ) για να τον αναλάβει, δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Πέρα απ’ όλα αυτά πάντως , δεν πρέπει να ξεχνάμε πως , όλα όσα διαδραματίζονται στο χώρο αυτό και στις χώρες που τον συναποτελούν , υπακούουν στις αρχές λειτουργίας των συγκοινωνούντων δοχείων .
Συνεπώς δεν μπορούμε να παραβλέπουμε την άνοδο της Χ.Α στη χώρα μας που στηλιτεύει αδιάκοπα το παράνομο κράτος των σιωνιστών ούτε και τη σπουδή της κυβέρνησης να ποινικοποιήσει τη μη αναγνώριση του ολοκαυτώματος ( ! ) ως μη έχοντες τι άλλο να κάνουμε, και να θεωρούμε πως όλα αυτά είναι τυχαία γεγονότα. Εξάλλου, ο ρατσισμός στη χώρα μας άρχισε να καλλιεργείται εντέχνως τα τελευταία χρόνια από τα μέσα ενημέρωσης για να αναδειχθεί σε κυρίαρχο στοιχείο μιας νέας εικονικής πραγματικότητας ,όπως εκείνη της ισχυρής Ελλάδας.
Στην πραγματικότητα, αν και οι Έλληνες υπήρξαν εξαρχής τα τραγικά θύματα της μεταναστευτικής βίας (δολοφονίες για 100 ευρώ) και κλήθηκαν από τα μέσα ενημέρωσης να αποδεχτούν τον ρόλο του ρατσιστή , δεν λειτούργησαν ρατσιστικά ακόμη κι αν η ψήφος τους οδηγήθηκε μεθοδευμένα (λόγω κρίσης, διαφθοράς και Μνημονίων) στον γνωστό χώρο.
Είναι βέβαια σαφές ότι ο εθνικισμός αποτελεί σημαντικό εργαλείο στα χέρια της εξουσίας για τη χειραγώγηση των μαζών, γιατί φημίζεται για τις άκρως εύφλεκτες ιδιότητες του .
Άλλωστε η πεποίθηση πως « ο εθνικισμός ανήκει στο παρελθόν » τείνει να απαξιωθεί ή να αποδειχθεί προϊόν αυταπάτης της θεωρίας περί γραμμικής προόδου . Ακόμη κι εκείνοι δε που θεωρούν πως ο εθνικισμός είναι λιγότερο επικίνδυνος από ότι στις αρχές του εικοστού αιώνα, δεν παύουν να πιστεύουν πως αποτελεί εξαιρετικό παράγοντα περιπλοκής καθώς «συνδέεται με τα συμφέροντα της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας και ευνοείται από τις ιστορικές συγκυρίες εποχών έντασης και μεταβατικότητας» !
Με λίγα λόγια , η ιδεολογία του εθνικισμού έχει επανειλημμένα τεθεί στην υπηρεσία του κράτους και των αντιδραστικών δυνάμεων και συνέβαλε στην άνοδο του φασισμού και την επιβολή σκληρών μέτρων , την καταστολή προοδευτικών κινημάτων, σε επεκτατικούς και αποικιακούς πόλεμους και ,ομολογουμένως, υπέθαλψε και νομιμοποίησε στυγνά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως διωγμούς και γενοκτονίες εθνικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και πολιτικών ομάδων όπως των Αρμενίων, των Ποντίων, των Εβραίων, των Τσιγγάνων, των Σέρβων, κομμουνιστών, έγχρωμων, κληρικών, διανοουμένων και πολλών.. πολλών άλλων ανθρώπων , που σε τελική ανάλυση, ο ανθρώπινος νους δεν χρειάζεται να κατατάξει, βάσει της εθνικής τους ταυτότητας.
