Η πολιτικά ριψοκίνδυνη απόφαση του Αντώνη Σαμαρά να προχωρήσει στο κλείσιμο της ΕΡΤ θα κριθεί εκ του αποτελέσματος. Οι εργαζόμενοι αντιδρούν, οι πολιτικές δυνάμεις ζυγίζουν κέρδη και ζημίες, κάποιες εξ αυτών εξετάζουν το ενδεχόμενο ανατροπής της κυβέρνησης, και η κοινωνία παρακολουθεί και προβληματίζεται. Αν η κυβέρνηση δεν πέσει από βεβιασμένες ενέργειες των κυβερνητικών εταίρων, το επόμενο βήμα πρέπει να είναι η ταχύτατη σύσταση ενός νέου, πραγματικά αξιοκρατικού δημόσιου σταθμού.
Ολοι συζητούσαν εδώ και χρόνια για την αδιαφάνεια, τις υπερβολές και τις σπατάλες της δημόσιας τηλεόρασης. Χθες, ο πρωθυπουργός τις κατήγγειλε με σφοδρότητα, και καλά έπραξε. Το είχε κάνει την προηγουμένη και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Ηταν, όμως, το δικό τους κόμμα, όπως φυσικά και το ΠΑΣΟΚ, που επί δεκαετίες εξέθρεψαν αυτές τις συμπεριφορές και πρακτικές. Συμμετείχαν και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες πολιτικές παρατάξεις, που και αυτές διόριζαν ημετέρους, στα ποσοστά που τους «αναλογούσαν».
Κατά το παρελθόν, έγιναν προσπάθειες για εξυγίανση της ΕΡΤ, αλλά προσέκρουσαν στις αντιδράσεις όχι μόνο των συνδικαλιστών, αλλά και κορυφαίων κομματικών στελεχών. Χαρακτηριστική και πιο πρόσφατη η πρόταση Μόσιαλου, πριν από δύο χρόνια, για εκκαθάριση εν λειτουργία, που είχε τότε δεχθεί τη σφοδρή κριτική της Ν.Δ.
Η ΕΡΤ ήταν χώρος εξυπηρέτησης κάποιων συγγενών και προστατευόμενων, εις βάρος ικανών συναδέλφων –μεταξύ αυτών και προσωπικών φίλων του γράφοντος– οι οποίοι επανειλημμένως αντιμετώπισαν αδικίες ή παρεμβάσεις.
Μπορούμε να συζητούμε εξαντλητικά για τον εάν ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε η κυβέρνηση το ζήτημα ήταν ο ενδεδειγμένος (δεν ήταν), αν υπήρξε η απαραίτητη προεργασία (δεν υπήρξε) και αν η κοινωνία είχε ενημερωθεί και προετοιμασθεί επαρκώς. Οι μαύρες οθόνες τις οποίες αντίκρισε ξαφνικά ο απλός πολίτης έφεραν στη σκέψη μνήμες από άλλες εποχές και καθεστώτα. Επίσης, στον όλο χειρισμό διαπιστώνει κανείς στίγματα αλαζονείας. Ομως, πέρα από την επικοινωνία, σημασία έχει η ουσία, και όπως και αν έχει το πράγμα, η ΕΡΤ έκλεισε, έστω και προσωρινά. Ηδη προωθείται το νομοσχέδιο για τη δημιουργία του νέου φορέα που θα αφορά στην τηλεοπτική, ραδιοφωνική και διαδικτυακή ενημέρωση. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Αντώνης Σαμαράς καλείται να πείσει πρωτίστως την ελληνική κοινωνία, και δευτερευόντως την τρόικα, ότι έχει την πολιτική βούληση να προχωρήσει σε αναγκαίες αλλαγές. Οπως τόνισε και η Κομισιόν, η απόφαση του κ. Σαμαρά «θα κριθεί στο πλαίσιο των μεγάλων και απαραίτητων προσπαθειών που γίνονται για τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής οικονομίας και αυτές περιλαμβάνουν τη βελτίωση της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας του δημοσίου τομέα».
Η δημιουργία της νέας δημόσιας ραδιοτηλεόρασης αποτελεί ένα ακόμη «μέτωπο» όπου κρίνεται η ικανότητα της κυβέρνησης να ανατρέψει αγκυλώσεις του παρελθόντος. Οι προσλήψεις στον νέο φορέα πρέπει να γίνουν με βάση ικανότητες και όχι πολιτικές γνωριμίες. Παράλληλα, δεν μπορεί να συνεχίσει η δημόσια τηλεόραση να «εξυπηρετεί» τους άλλους σταθμούς προσφέροντας συνεργεία, δορυφορικές συνδέσεις και άλλες «διευκολύνσεις». Τα ιδιωτικά κανάλια μπορούν να πληρώνουν από κοινού τις όποιες υπηρεσίες θέλουν και να μοιράζονται το κόστος. Το πάρτι στην πλάτη της δημόσιας τηλεόρασης, και άρα του κρατικού προϋπολογισμού, πρέπει να τελειώσει.
Η στελέχωση του νέου φορέα πρέπει να γίνει με αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια και η δημόσια, και όχι κρατική, τηλεόραση να βγει στον αέρα το συντομότερο δυνατό. Η χώρα έχει ανάγκη από την ποιοτική ενημέρωση, που μπορεί αυτή να προσφέρει. Το BBC στη Βρετανία, τα δημόσια κανάλια σε πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά ακόμη το PBS στις ΗΠΑ, τη Μέκκα της ιδιωτικής τηλεόρασης, αποτελούν παραδείγματα προς μίμηση.
Αν το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ επιλέξουν να μην ανατρέψουν την κυβέρνηση και προβάλουν τη συμβολή τους στη διασφάλιση μιας νέας αξιοκρατικής δημόσιας τηλεόρασης, δεν θα επιτρέψουν στον κ. Σαμαρά να μονοπωλήσει τα πολιτικά οφέλη που θα προκύψουν στην πορεία από το συγκεκριμένο εγχείρημα.
