Του Τάσου ΠαππάΤο είπε πολύ σοβαρά και με ύφος που δεν σήκωνε αμφισβήτηση: «Θέλουμε να συμμετάσχουμε σε μια κυβέρνηση που θα έχει προοδευτικό πρόσημο». Οφείλουμε να αφήσουμε κατά μέρος τις ισχυρές ενστάσεις μας και να αναμετρηθούμε επί της ουσίας με τη δήλωση του Ευάγγ. Βενιζέλου.
Πέντε απορίες:
1) Το ΠΑΣΟΚ είναι ο μικρότερος εταίρος της νέας δικομματικής κυβέρνησης. Τα ποσοστά του και οι έδρες του στη Βουλή υπολείπονται κατά πολύ των ποσοστών και των εδρών της Νέας Δημοκρατίας. Η σχέση είναι ετεροβαρής. Γιατί η Νέα Δημοκρατία να επιτρέψει στο ΠΑΣΟΚ να δώσει το ιδεολογικό και πολιτικό χρώμα στην κυβέρνηση; Αν το δεχτεί για να μην απειληθεί η συνοχή του σχήματος, θα προκαλέσει την οργή των ψηφοφόρων της, των στελεχών της και των βουλευτών της. Η μέχρι τώρα στάση της ηγεσίας της δείχνει ότι υπολογίζει τις αντιδράσεις στο εσωτερικό του κόμματος, όπως επίσης φαίνεται ότι έχουμε να κάνουμε με μια ηγεσία που επιδιώκει την ανασυγκρότηση της συντηρητικής παράταξης πάνω σε παλαιοδεξιές βάσεις. Θεωρεί ότι η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εξ αυτού του λόγου δεν είναι απαραίτητο να λειτουργούν οι θεσμοί με την κανονικότητα που πρέπει. Προηγείται η ταχύτητα της δημοκρατίας. Ετσι, υπουργικό συμβούλιο και Κοινοβούλιο συρρικνώνονται ως τόποι δημόσιας διαβούλευσης για να εξυπηρετήσουν τις προτεραιότητες της διευθύνουσας ομάδας. Με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, νομοσχέδια-σκούπα, πολιτικές επιστρατεύσεις απεργών και επίδειξη πυγμής όλα γίνονται πιο γρήγορα.
2) Ποντάρει ο κ. Βενιζέλος στην προγραμματική συμφωνία που θα υπογραφεί ανάμεσα στα δύο κόμματα. Και σ’ αυτό το πεδίο ο συσχετισμός δυνάμεων είναι κατάφωρα αρνητικός για το κόμμα του. Επιπλέον, ακόμη κι αν καταλήξουν οι δύο σ’ ένα ευρύχωρο πλαίσιο, στο οποίο ο καθένας θα βρίσκει ό,τι τον βολεύει, ποιος εγγυάται στον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ ότι αυτό θα εφαρμοστεί; Και στην προηγούμενη φάση (τρικομματική) υπήρχε ένα σχέδιο με γενικές κατευθύνσεις. Στην πράξη όμως έγινε κουρελόχαρτο. Μερικούς μήνες μετά τη σύνταξή του, οι δύο μικρότεροι εταίροι ζητούσαν μετ’ επιτάσεως την επικαιροποίησή του.
3) Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιθυμεί κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, αλλά μάλλον ξεχνάει ότι, όποτε τέθηκαν στην ημερήσια διάταξη θέματα που δεν αφορούσαν τον σκληρό πυρήνα του Μνημονίου, η Δεξιά του κ. Σαμαρά έδειξε τα δόντια της. Να του θυμίσουμε το ζήτημα της ιθαγένειας, το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, τις φοροαπαλλαγές του εφοπλιστικού κεφαλαίου. Το ίδιο θα συμβεί και στο μέλλον, όταν η νέα κυβέρνηση θα κληθεί να πάρει θέση για τον εκλογικό νόμο, την αναθεώρηση του Συντάγματος, τις αλλαγές στο Ασφαλιστικό, το φορολογικό νομοσχέδιο, τις ιδιωτικοποιήσεις τομέων του Δημοσίου που θεωρούνται, ακόμη και από το ΠΑΣΟΚ, στρατηγικού χαρακτήρα. Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να συγκλίνει με τη Ν.Δ.; Αν ναι, τότε όντως δεν θα δημιουργηθεί πρόβλημα στην κυβέρνηση. Θα δημιουργηθεί όμως στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι ανήκει στην περιοχή του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Ή μήπως δεν ανήκει;
4) Κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, με τους συμβούλους του κ. Σαμαρά και με υπουργούς της Ν.Δ. που θα κλείνουν για εκλογικούς λόγους το μάτι στους ψηφοφόρους που έχουν μετακομίσει στη Χρυσή Αυγή; Κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, με την τρόικα να επιμένει στη γραμμή της λιτότητας, να απειλεί ότι δεν θα πάρουμε τη δόση αν δεν συμμορφωθούμε προς τας υποδείξεις, ότι δεν θα προχωρήσει σε νέο κούρεμα του χρέους αν πουλήσουμε «τσαμπουκά», να προειδοποιεί με νέα μέτρα αν δεν πιάσουμε τον στόχο των απολύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων; Κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, όταν για ένα κορυφαίο ζήτημα, όπως είναι η προσφυγή στις κάλπες, δεν αποφασίζει το εγχώριο πολιτικό σύστημα, αλλά οι ξένοι εταίροι και δανειστές;
5) Κυβέρνηση με προοδευτικό πρόσημο, με ένα ΠΑΣΟΚ σε κατάρρευση; Η τελευταία δημοσκόπηση του έδωσε 4%. Με τέτοια ποσοστά ούτε θέσεις προοδευτικές μπορεί να επιβάλει ούτε εκβιασμό στον μεγαλύτερο εταίρο μπορεί να κάνει για να πετύχει αξιοπρεπείς συμβιβασμούς. Μπορεί όμως να περιοριστεί σε ρόλο φτωχού συγγενή, ελπίζοντας να κρατηθεί στη ζωή με την επιδότηση της τρόικας και της συντηρητικής παράταξης, διεκδικώντας να γίνει η «προοδευτική» συνιστώσα της Νέας Δημοκρατίας.
