Τι έκανε στην παρούσα φάση ο επικεφαλής της Ν.Δ. και πρωθυπουργός; Ρισκάρισε με την αξιοποίηση μια νεότερης γενιάς πολιτικών, άλλων όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης από τα πολιτικά «τζάκια» του κόμματος και άλλων όπως ο Αδωνις Γεωργιάδης και ο Γιάννης Μιχελάκης από τη δεξιά διεύρυνση ή από τα «αυτοδημιούργητα» πολιτικά στελέχη, στα πλέον κρίσιμα υπουργεία. Ποια είναι αυτά; Σε κάθε περίπτωση, το Δημόσιας Διοίκησης, το Υγείας, το Εσωτερικών. Αυτά που άλλαξαν όχι μόνον επικεφαλής υπουργό αλλά και πολιτική στρατηγική στη βάση του νέου υπουργού.
Η τρόικα έρχεται, με τη συγκεκριμένη διεθνώς αναγνωρισμένη ως «αποτυχημένη» συνταγή της ανά χείρας, να ζητήσει για ακόμη μία φορά «αίμα και δάκρυα», προκειμένου -λέει- να εκταμιευτεί η δόση των 8,5 δισ. ευρώ του Ιουλίου. Μια χαρά. Τα γνωστά εικονογραφημένα από το 2010. Και μετά; Αν, για παράδειγμα, με «ξαφνικούς θανάτους» ή μη γίνουν οι απολύσεις, τα «λουκέτα» σε νοσοκομεία και Κέντρα Υγείας, «κουρευτούν» τα ασφαλιστικά ταμεία, από παροχές και υγειονομική περίθαλψη μείνει η μισή Ελλάδα χωρίς Κέντρα Υγείας, θα έχουμε πετύχει κάτι δραστικό; Θα έχουμε πετύχει την ανάταξη της οικονομίας και ο «πέρασμα» από τη βαθιά ύφεση στην ανάκαμψη; Φυσικά όχι. Ούτε ο Στουρνάρας πλέον δεν ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, γιατί γνωρίζει ότι θα εκτεθεί και θα αποδειχθεί σε ελάχιστους μήνες άλλη μία φορά αναξιόπιστος. Και τότε γιατί να γίνουν όλα αυτά;
Πολύ περισσότερο, οι νέοι υπουργοί με τα επιτελεία τους, Ελλήνων και ξένων, όπως και τα κεντρικά επιτελεία του πρωθυπουργικού γραφείου και του «πράσινου» αντιπρόεδρου γιατί δεν προσπαθούν κάτι πιο σημαντικό; Ναι, φυσικά η μεταπολίτευση τέλειωσε, με το φαύλο πελατειακό κράτος του ρουσφετιού και της πολιτικής και επιχειρηματικής διαφθοράς να τη χαρακτηρίζει, αλλά τι θα συγκροτήσει την επόμενη μέρα, τουλάχιστον από την πλευρά των συστημικών παικτών, του πρώην δικομματισμού της εξουσίας; Η καταστροφή του υπάρχοντος και μόνον; Τι είναι η Ελλάδα που οραματίζονται; Ενα «γκούλαγκ» για τους Ελληνες στη νέα γερμανική αυτοκρατορική Ευρώπη τραπεζιτών και πολυεθνικών; Ποιο όραμα έχουν αυτοί οι νέοι πολιτικοί αλλά και τα κεντρικά επιτελεία των κυβερνήσεων του Μνημονίου; Πώς θα «γράψουμε» τέλος, χωρίς νέα αρχή;
Η πολιτική είναι κάποιες φορές βαρετή. Μια σύνθεση πρακτικών πολιτικών υπαλλήλων του Κοινοβουλίου, ιδιωτικών συμφερόντων, εκτελεστικών «βραχιόνων» της ευρωπαϊκής υπερδομής. Αυτό που μπορεί να σε εξιτάρει, αν πράγματι νιώθεις και είσαι οραματιστής και ιδεολόγος, είναι η δημιουργικότητα. Η ανατροπή και η θεμελίωση μιας νέας Πατρίδας, για τους Ελληνες. Οχι μιας άλλης πατρίδας μακριά, αλλά της δικής τους εδώ. Στα ιερά τους, στα σπίτια τους, στη ζωή τους, στις οικογένειές τους. Η νέα κυβέρνηση δεν θα είναι τίποτε περισσότερο από μια κυβέρνηση της «καλοκαιρινής ανάπαυλας», αν δεν διακηρύξει κάτι διαφορετικό από την αποτυχία των Μνημονίων. Αυτή είναι η πλέον αναμφισβήτητη αφετηρία της. Τα υπόλοιπα είναι τα συνήθη... πανηγύρια.
Μενέλαος Τασιόπουλος
