Αιτία της κατάστασης φέρεται να είναι η πρωτοβουλία του Χαλέντ Μεσάαλ να στείλει μαχητές να πολεμήσουν στο πλευρό των αντικαθεστωτικών στη Συρία. Το κίνητρο του συγκεκριμένου ηγετικού στελέχους της Χαμάς είναι εν μέρει τουλάχιστον ιδιοτελές και όχι στρατηγικό, η εκδίκηση σε βάρος του Άσαντ που τον εξεδίωξε από τη Δαμασκό όπου ζούσε εξόριστος, επειδή δεν έλαβε ξεκάθαρη θέση εναντίον των αντικαθεστωτικών στηρίζοντας το χέρι που τον τάιζε…
Τη κίνηση του Μεσάαλ όμως αντιλήφθηκαν το Ιράν και η Χεζμπολάχ και από το σημείο εκείνο ξεκίνησε το μεγάλο δράμα… Κόπηκε αυτομάτως η χρηματοδότηση, διατάχθηκε η άμεση απομάκρυνση του γραφείο συνδέσμου της Χαμάς από τις συνοικίες που ελέγχει η Χεζμπολάχ στη Βηρυτό και τον νότιο Λίβανο, με τα στελέχη να αναγκάζονται να μεταβούν στη Σιδώνα που δεν ελέγχεται από τη Χεζμπολάχ.
Η κίνηση του Μεσάαλ όμως ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο εσωτερικό της Χαμάς, αφού η τροφοδοσία με χρήμα είναι εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση επιβίωσης στη Λωρίδα της Γάζας. Το Κατάρ έχει μειώσει πολύ την οικονομική βοήθεια, ενώ η Μουσουλμανική Αδελφότητα της Αιγύπτου, από την οποία προέρχεται η Χαμάς και η σχέση αυτή έπαιξε ρόλο στη στάση που τήρησε ο Μεσάαλ τις τελευταίες μέρες του στη Δαμασκό (το «defence-point.gr» είχε προβεί σε αναλυτικές αναφορές στο θέμα, π.χ. βλ. 13 Δεκεμβρίου 2011, http://www.defence-point.gr/news/?p=30579), αντιμετωπίζει τα εσωτερικά της αδιέξοδα και σφοδρή οικονομική κρίση.
Εν τω μεταξύ, η σύγκρουση σουνιτών και σιιτών από το έδαφος της Συρίας μεταφέρεται σε ολόκληρη σχεδόν τη Μέση Ανατολή, με τα κράτη του Κόλπου να είναι εξοργισμένα για τον καθοριστικό ρόλο της Χεζμπολάχ και του Ιράν στις επιχειρήσεις στη Συρία που έχουν γύρει την πλάστιγγα υπέρ του Άσαντ, με αποτέλεσμα το «μάρμαρο» να το πληρώσουν οι Λιβανέζοι σιίτες που ζουν και εργάζονται εκεί. Το Κουβέιτ ανακοίνωσε 2.000 απελάσεις και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων, ενώ σε παρόμοιες κινήσεις προβαίνουν η Σαουδική Αραβία και οι υπόλοιπες μοναρχίες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (GCC: Gulf Cooperation Council).
Η κατάσταση αυτή είναι εξ ορισμού επικίνδυνη, αφού αναζωπυρώνει, με «εθνικιστική» αφορμή, το επικίνδυνο σχίσμα σιιτισμού και σουνιτισμού στη Μέση Ανατολή, προκαλώντας «ψυχρό πόλεμο» ανάμεσα στο σιιτικό Ιράν και τη Σαουδική Αραβία, που θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις να γίνει και «θερμός».
Η
Τεχεράνη που έχει το πρόσχημα της προστασίας του σιιτισμού, μάλλον
ανησυχεί διότι ίσως έχασε σημαντικά δίκτυα πληροφοριών στις χώρες αυτές
με τις απελάσεις, ενώ η Σαουδική Αραβία, ο παραδοσιακός στρατηγικός
αντίπαλος, αξιοποιεί τη συγκυρία για να ελέγξει και να τρομοκρατήσει την
πλούσια σε υδρογονάνθρακες περιοχή του βασιλείου, η οποία όμως
κατοικείται κατά πλειοψηφία από σιίτες…
http://www.defence-point.gr/news/?p=78169