Το επικίνδυνο στοίχημα της Χεζμπολάχ στη Συρία Αν καταφέρει να διατηρήσει τον Ασαντ στην εξουσία, θα βγει πανίσχυρη - αν όχι, οι επιπτώσεις θα είναι πολύ μεγάλες

Μποζανίνου Τάνια«Δεν θα διασχίσουμε ποτέ τα σύνορα» είχε δηλώσει ο ηγέτης της Χεζμπολάχ Σαγέντ Χασάν Νασράλα πριν από 13 χρόνια, υπονοώντας ότι οι Παλαιστίνιοι δεν έπρεπε να περιμένουν καμία βοήθεια από τη λιβανέζικη αυτή οργάνωση. Σήμερα ο Νασράλα στέλνει τους αντάρτες του στη Συρία για να πολεμήσουν «μέχρι τέλους» στο πλευρό του στρατού του Μπασάρ αλ Ασαντ. Γιατί η ισχυρή Χεζμπολάχ - η οποία ιδρύθηκε τη δεκαετία του '80 ύστερα από την ισραηλινή εισβολή στον Νότιο Λίβανο και έχει ως κύριο στόχο την αντίσταση προς το Ισραήλ - άλλαξε τον προσανατολισμό της; Ο λόγος είναι απλός: αν πέσει ο Ασαντ, κινδυνεύει η επιβίωσή της. Η Χεζμπολάχ, που ιδρύθηκε από τη σιιτική πλειοψηφία του Λιβάνου, προμηθεύεται όπλα από το επίσης σιιτικό Ιράν, τα οποία καταφθάνουν στα χέρια της με τη διευκόλυνση του Ασαντ που είναι αλεβίτης (παρακλάδι των σιιτών).

Το ρίσκο όμως είναι μεγάλο για τη Χεζμπολάχ. Η εμπλοκή των ανταρτών της στον εμφύλιο στη Συρία ανέτρεψε τα εκεί δεδομένα και εξηγεί την απότομη ανάκαμψη των κυβερνητικών δυνάμεων: ενώ παρέπαιαν, από τον Νοέμβριο και μετά ανασυντάχθηκαν και ανακατέλαβαν περιοχές στη Συρία που είχαν πέσει στα χέρια της αντιπολίτευσης. Αν η Χεζμπολάχ καταφέρει να διατηρήσει τον Ασαντ στην εξουσία, θα βγει πανίσχυρη· αν όχι, οι επιπτώσεις θα είναι πολύ μεγάλες.

Ισχυρή πολιτική δύναμη

Αρχικά η Χεζμπολάχ αρνιόταν ότι οι αντάρτες της συμμετείχαν στον εμφύλιο της γειτονικής χώρας. Ωστόσο τα πτώματα που άρχισαν να επιστρέφουν κατά δεκάδες στον Λίβανο την ανάγκασαν να το παραδεχθεί. Σήμερα είναι γνωστό ότι η Χεζμπολάχ είναι κυρίως εκείνη που πολεμάει τους αντάρτες της αντιπολίτευσης στη μεγάλη μάχη στην πόλη Κουσάιρ της Κεντρικής Συρίας, η οποία, λόγω θέσης, έχει κορυφαία στρατηγική σημασία για τις δύο πλευρές του συριακού εμφυλίου.  

Η Χεζμπολάχ είναι η πιο αποτελεσματική στρατιωτική δύναμη στον Λίβανο, ισχυρότερη ακόμη και από τον στρατό της χώρας. Είναι επίσης η πιο ισχυρή πολιτική δύναμη του Λιβάνου - λογικό, αφού στη χώρα πλειοψηφούν οι σιίτες. Η Χεζμπολάχ όμως έχαιρε εκτίμησης και στον ευρύτερο αραβικό κόσμο (σουνιτικό και σιιτικό). Ιδίως αφότου απώθησε με επιτυχία τον πανίσχυρο ισραηλινό στρατό από τον Νότιο Λίβανο το 2006, οι δημοσκοπήσεις σε όλον τον αραβικό κόσμο την παρουσίαζαν σταθερά ως την πιο σεβαστή πολιτική δύναμη στην περιοχή.

«Για να δικαιολογήσει τις νέες θυσίες που ζητεί από τους οπαδούς της, η Χεζμπολάχ παρουσιάζει την επικίνδυνη επέμβαση στη Συρία ως καίριας σημασίας για να διαφυλαχθεί η τριπλή βασική αποστολή της οργάνωσης: η αντιμετώπιση του Ισραήλ, η ενίσχυση της σιιτικής κοινότητας και η προστασία του Λιβάνου. Αν όμως αποτύχει, θα τεθούν σε κίνδυνο και τα τρία. Αυτό θα αφήσει την οργάνωση αποδυναμωμένη, με καμένες γέφυρες στη χώρα της και στο εξωτερικό εν μέσω αυξανόμενης ανησυχίας για έναν περιφερειακό πόλεμο ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες» γράφει η Αν Μπάρναρντ στους «New York Times».

Αν η Χεζμπολάχ βγει νικήτρια στη Συρία, «θα ενισχυθεί εντός της τριμερούς συμμαχίας με την Τεχεράνη και τη Δαμασκό, και θα διατηρήσει ή θα αυξήσει την κυριαρχία της στον Λίβανο. Ενδεχομένως δεν θα χαίρει της παναραβικής δημοτικότητας που έχαιρε προτού συνταχθεί στο πλευρό του Ασαντ αλλά θα πάρει πόντους αν κερδίσει τις εξτρεμιστικές σουνιτικές ομάδες που δρουν ανάμεσα στους αντάρτες της συριακής αντιπολίτευσης και προκαλούν ανησυχία στη Δύση, στους πιο κοσμικούς Αραβες και στον σιιτικό κόσμο».  

Οι λόγοι της ανάμειξης

Ο Νασράλα δήλωσε το Σάββατο, στην πρώτη του ομιλία στην οποία παραδέχθηκε δημόσια και εξήγησε την ανάμειξη της Χεζμπολάχ στη Συρία, ότι «αν η Συρία πέσει στα χέρια της Αμερικής, του Ισραήλ και των "τακφίρι" (σ.σ.: σουνιτών εξτρεμιστών), το Ισραήλ θα εισβάλει στον Λίβανο για να επιβάλει τη βούλησή του». Αυτό είπε. Εκείνο που εννοούσε όμως είναι, σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Φισκ, τον βετεράνο ανταποκριτή του «Independent» στη Μέση Ανατολή, ότι «αν ο Ασαντ πέσει, η πολιτική υποστήριξη και το οπλοστάσιο της Χεζμπολάχ - που προέρχονται από το Ιράν - θα τερματιστούν. Και τότε δεν θα υπάρχει πια Χεζμπολάχ για να απωθήσει τους Ισραηλινούς όταν αυτοί επιστρέψουν στον Λίβανο».