Αξίζει να σημειωθεί η πανταχού απούσα των διεθνών δρώμενων βρετανίδα Κ. Άστον, βρέθηκε πρόσφατα στην Άγκυρα και άκουσε μετά προσοχής τον Α. Νταβούτογλου, να επαναφέρει στο προσκήνιο το αγγλικής κοπής σχέδιο λύσης του κυπριακού, που έμεινε στην ιστορία από το όνομα του τότε γ.γ. του ΟΗΕ, Κόφι Ανάν. Στο παιχνίδι και ο πρώην ειδικός απεσταλμένος του ΟΗΕ στην Κύπρο Μάικλ Μόλερ, που σε άρθρο του στους New York Times διαπιστώνει έχει μεταβληθεί το πλαίσιο, εντός του οποίου το κυπριακό αντιμετωπιζόταν παραδοσιακά. Τι εννοεί άραγε ο ποιητής;
Προφανώς ότι η Κύπρος βρίσκεται σε αδυναμία, λόγω της διάλυσης, από την τρόικα το,υ χρηματοπιστωτικού της συστήματος και ότι οι υδρογονάνθρακές της, ως πηγή πλούτου, δεν μπορεί να τους υπερασπιστεί μια μικρή χώρα. Παράλληλα ποντάρει και στο γεγονός ότι στη Λευκωσία υπάρχει νέος Πρόεδρος, ο Νίκος Αναστασιάδης, που στο παρελθόν είχε αναφανδόν ταχθεί υπέρ του σχεδίου Ανάν. Αλλά και η Αθήνα παράλληλα βρίσκεται σε δεινή οικονομική θέση, καθώς και το γεγονός, ότι τα ελληνοτουρκικά νταραβέρια παρουσιάζουν στην διεθνή κοινότητα, μιαν επίπλαστη εικόνα προσέγγισης των δύο χωρών.
Τώρα, για πια προσέγγιση μιλούν, όταν η Ελλάδα δεν τολμάει να κάνει βήμα, πέρα από τα έξι μίλια στο Αιγαίο που έχει καταστεί ουδέτερη ζώνη, όταν οι συνομιλίες για την υφαλοκρηπίδα γίνονται για τα μάτια του κόσμου, μια και τα περί ΑΟΖ και Δικαίου τη Θάλασσας η Άγκυρα τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της, στέλνοντας τα ερευνητικά της πλοία έξω από τη Ρόδο και το Καστελόριζο, είναι μια άλλη ιστορία που έχει και άγρια θηρία. Η Τουρκιά, όπως πάντα καιροφυλακτεί την στιγμή της αδυναμίας του ελληνισμού. Τώρα με ένα σμπάρο έχει δύο τρυγόνια. Η οικονομική κρίση Ελλάδας και Κύπρου της ήρθαν κουτί. Και η πρώτη της κίνησή, ήταν να απειλήσει τη Λευκωσία με διχοτόμηση, αν βάλει ενέχυρο για την δανειοδότηση της, τους υδρογονάνθρακες του οικόπεδου 12.
Αλήθεια για πια διχοτόμηση μιλάει; Αυτήν που έχει ήδη επιβάλει de facto στη Μεγαλόνησο από το 1974 με την παρουσία 40.000 στρατιωτών; Την ώρα που έχει ανακηρύξει το κατεχόμενο τμήμα σε κράτος, που αναγνωρίζει μόνο η Άγκυρα; Την ώρα που η λύση που έφτιαξε στα μέτρα της με το σχέδιο Ανάν δεν ήταν μόνο άδικη, αλλά και μη βιώσιμη; Την ώρα που κατέβασε στο νησί πάνω από 200.000 τούρκους εποίκους από τα βάθη της Ανατολίας, που είναι υπερδιπλάσιοι των τουρκοκυπρίων, με προφανή σκοπό να αλλοιώσει την δημογραφική σύνθεση της Μεγαλονήσου; Την ώρα που για αντιπερισπασμό προς τη Λευκωσία, έστησε ΑΟΖ από την πλευρά των κατεχομένων και την συνέδεσε με την δική της, αρχίζοντας ανενόχλητη να κάνει τις έρευνες της και στις δύο πλευρές χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν; Είναι προφανές, ότι η Άγκυρα τα θέλει μονά-ζυγά δικά της.
Η δήθεν προσέγγιση με την Αθήνα έχει στο πακέτο συνεκμετάλλευση στο Αιγαίο, αποποίηση των δικαιωμάτων της Ελλάδας από την ΑΟΖ νοτίως του Καστελόριζου και «λύση» του κυπριακού στα μέτρα της Τουρκίας, που θα νομιμοποιεί την μόνιμη επικυριαρχία της, με μια παραλλαγή λύσης χειρότερη αυτής του σχεδίου Ανάν. Γι αυτό και πιέζει τώρα η Άγκυρα, για μια λύση-πακέτο κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της…
