Βόμβες. Πρώτα πρώτα οι πραγματικές βόμβες που σκοτώνουν, ματώνουν, καταστρέφουν χωρίς διάκριση και χωρίς στόχο. Η έκρηξή τους ξαναγεννά μνήμες, (ανα)παράγει φόβους, καταργεί τα αισθήματα εμπιστοσύνης και ασφάλειας. Κυρίως, όμως, ανοίγουν κρατήρες μίσους.Είδες το δίκιο σου
να χρωματίζεται άδικο
μόλις το χρώμα του άδικου
βάθαινε αργά σε δίκιο.
Γ. Φακορέλης, Μετανιωμένη αφορμή-
Γράφει: Γιάννης Πανούσης
Ύστερα οι τηλεοπτικές βόμβες. Πιο φαντασμαγορικές, σχεδόν κινηματογραφικές, με σκηνοθεσία και σπικάζ αντάξια του θεάματος. Όταν ,μάλιστα, συνοδεύονται από ερμηνείες ειδικών στη διεθνή γεωπολιτική, τότε νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε τηλε-διάσκεψη του Πενταγώνου με εφέ.
Ακολουθούν οι βόμβες των δηλώσεων, ανακοινώσεων, συνεντεύξεων. Δεν υπάρχει κόμμα, φορέας, σύλλογος, όμιλος, ένωση προσώπων που να μην εξέπεμψε – άλλος με περισσότερη κι άλλος με λιγότερη μαύρη ψυχική διάθεση – το δικό του σήμα SOS – κρίση – SOS.
Και οι βόμβες πέφτουν χωρίς σταματημό. Βόμβες αποκαλύψεων για το «σκοτεινό παρελθόν» δημοσίων ανδρών, βόμβες αναγνώρισης ιστορικών λαθών, βόμβες συνένωσης και συγχώνευσης τραπεζών, βόμβες αθλητικών διαπλοκών, βόμβες περιβαλλοντικών επιπτώσεων και κινδύνων στη διατροφική αλυσίδα.
Την ίδια ώρα σκάνε και οι βόμβες των εφησυχασμών. Η οικονομία δεν κινδυνεύει, ο τουρισμός δε βλάπτεται, το χρηματιστήριο δεν πέφτει.
Με μια ιδεολογία-κόσκινο και μια διάτρητη ηθική γυρεύουμε κλωστή να ράψουμε ό,τι μπορούμε. Κανείς δε νοιάζεται για το χρώμα της κλωστής και τη μάρκα της κουβαρίστρας. Αρκεί να προλάβουμε να ράψουμε τις τρύπες, να μπαλώσουμε τα σκισίματα ίσως και ν’ απαλλαγούμε από τις ευθύνες διαχείρισης. Η Ελλάδα εξακολουθεί να σχεδιάζει το χθες.
*Ο καθηγητής Εγκληματολογίας Γιάννης Πανούσης είναι βουλευτής της ΔΗΜΑΡ
