Ονέος επικεφαλής του Eurogroup, ο
Ολλανδός υπουργός Οικονομικών Γερούν Ντάισελμπλουμ, βρίσκεται πλέον σε
πολύ άβολη θέση, καθώς την ώρα που κάνει σκληρές δηλώσεις για τα υπό
κατάρρευση τραπεζικά συστήματα χωρών της Ευρωζώνης, βλέπει τον άλλοτε
ανθηρό τραπεζικό τομέα της χώρας του έτοιμο να τινάξει την Ευρώπη στον
αέρα.
Η Ολλανδία, ο ισχυρότερος σύμμαχος της Γερμανίας στην Ευρωζώνη, που σπεύδει συχνά πυκνά να στηρίξει με ευλαβική προσήλωση την αυστηρή πολιτική λιτότητας της Ανγκελα Μέρκελ προς τα «μαύρα πρόβατα» της Γηραιάς Ηπείρου, διαθέτει το μεγαλύτερο χρέος στην Ευρώπη, που φτάνει το 250% του ΑΕΠ της, όταν στην Ισπανία της κρίσης και της ανεργίας του 2011 έφτασε το 125% του ΑΕΠ.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στις τράπεζές της, οι οποίες έχουν στα χέρια τους 650 δισ. ευρώ σε στεγαστικά δάνεια, μια ωρολογιακή βόμβα που, παρ' ότι την τελευταία δεκαετία η Κεντρική Τράπεζα της Ολλανδίας τη χαρακτηρίζει ως επικίνδυνη, καμία κυβέρνηση δεν έλαβε μέτρα για να αποφύγει την έκρηξή της.
Η πολιτική των τραπεζών από τη δεκαετία του 1990 ήταν να εγκρίνουν στεγαστικά δάνεια άνω του 100% της αξίας του ακινήτου, ακόμη και σε πολίτες που ο μισθός τους ήταν πέντε φορές μικρότερος από το ποσό που λάμβαναν.
Οι Ολλανδοί, αντί να πληρώνουν κάθε μήνα τα δάνειά τους, επένδυαν ένα ποσό των χρημάτων αυτών σε επενδυτικά κεφάλαια υπολογίζοντας σε άμεσο και γρήγορο κέρδος, από τα οποία αποπλήρωναν τα δάνεια ή πωλούσαν μέσα σε ένα χρόνο σε υψηλότερη τιμή τα ακίνητα.
Την περασμένη εβδομάδα ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, υπό το ρόλο του υπουργού Οικονομικών, ανακοίνωσε τη λήψη νέων μέτρων για τη σταθεροποίηση της οικονομίας, που περνούν μέσα από την πολιτική της λιτότητας.
Ετσι, εκτός από τις περικοπές 46 δισ. ευρώ έως το 2017, θα χρειαστούν πρόσθετες μειώσεις ύψους 4,3 δισ. ευρώ για το 2014, ποσό που θα εξοικονομηθεί από την υγεία και τις δημόσιες υπηρεσίες.
Μια απόφαση που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων μεταξύ των κομμάτων της αντιπολίτευσης και των εργατικών συνδικάτων, που αρνούνται να δεχθούν μέτρα λιτότητας τα οποία, όπως υποστηρίζουν, «έχουν ήδη αποδειχθεί αναποτελεσματικά στις χώρες του Νότου».
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, η Ολλανδία έχει εισέλθει για τα καλά σε τροχιά ύφεσης (0,5-1%), με την ανεργία της να αυξάνεται στο 7,7% το 2013 από 5,8% το 2011, το μεγαλύτερο ποσοστό των τελευταίων 15 χρόνων, και με 755 εταιρείες να χρεοκοπούν τον Φεβρουάριο του 2012, το μεγαλύτερο ποσοστό που έχει καταγραφεί από το 1981.
Η καταστρατήγηση των κανονισμών της Ε.Ε. σχετικά με τα επιτρεπτά επίπεδα χρέους των χωρών άφησε εκτεθειμένο τον Γερούν Ντάισελμπλουμ έναντι της Ε.Ε., δηλώνοντας στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung» ότι «βάζοντας το μαχαίρι ακόμη πιο βαθιά, θα είναι πέραν του δέοντος χωρίς λόγο». Δήλωση που σχολιάστηκε ως ρητορική των υπουργών Οικονομικών του Νότου, όταν αδυνατούν να πιάσουν τους στόχους που προβλέπουν τα Μνημόνιά τους.
Τον Φεβρουάριο η κυβέρνηση του Μαρκ Ρέτε αναγκάστηκε να κρατικοποιήσει την τράπεζα SNS, την 4η μεγαλύτερη στη χώρα, εξαιτίας του τεράστιου όγκου «κακών» στεγαστικών δανείων που διέθετε.
Από τις υπόλοιπες τράπεζες ζητήθηκε να σιγουρέψουν ένα μεγάλο μέρος αυτών των δανείων και να επανακτήσουν την ασφάλεια μέσω της Στεγαστικής Τράπεζας, η οποία έχει στα χέρια της τα συνταξιοδοτικά κεφάλαια των Ολλανδών. Τα οποία δεν αποκλείεται να κινδυνεύσουν εάν το «μοντέλο» της Κύπρου εφαρμοστεί και αλλού.
http://www.enet.gr/?i=news.el.kosmos&id=357389
