Μοιραία λάθη τακτικής

Η Μόσχα παίρνει αποστάσεις από τον Aσαντ, καταλογίζοντάς του σοβαρά λάθη τακτικής που μπορεί να αποδειχθούν μοιραία και εκτιμά ότι κάθε ημέρα που περνά γίνονται μικρότερες οι ελπίδες να διατηρηθεί το καθεστώς στην εξουσία
 Του Νικόλα Ζηργάνου
 Το χρονικό των χαμένων ευκαιριών που δεν εκμεταλλεύτηκε στο πρόσφατο παρελθόν ο Μπασάρ αλ Ασαντ και ιδίως η αδυναμία του να αποφασίσει διάλογο και μεταρρυθμίσεις όταν υπήρχε η βούληση από την πλευρά της αντιπολίτευσης, είναι σοβαρά λάθη που μπορεί να αποδειχθούν μοιραία για τον Σύρο πρόεδρο, δήλωσε χθες βράδυ στο CNN ο πρωθυπουργός της Ρωσίας, Ντμίτρι Μεντβιέντεφ.Η Μόσχα δείχνει όλο και περισσότερο να παίρνει αποστάσεις από τη Δαμασκό, ενώ για πρώτη φορά εκφράστηκε τόσο καθαρά η εκτίμηση από τον Μεντβιέντεφ πως «κάθε ημέρα που περνάει, κάθε μήνας, γίνονται όλο και μικρότερες οι ελπίδες για να διατηρηθεί στην εξουσία το καθεστώς (Ασαντ)».


Ομως νέες σκέψεις επικρατούν και στην Ουάσιγκτον, όπου ο Μπαράκ Ομπάμα έδειξε προβληματισμένος για τη μέχρι σήμερα στάση της χώρας του στη συριακή κρίση. Ο Αμερικανός πρόεδρος εμφανίστηκε σε δύο συνεντεύξεις του χθες να αμφιταλαντεύεται κατά πόσο θα έπρεπε να επέμβουν στρατιωτικά οι Ηνωμένες Πολιτείες και έθεσε για πρώτη φορά δημόσια, ρητορικά ερωτήματα όπως «Μια στρατιωτική επέμβαση στη Συρία θα είχε αποτέλεσμα; Πώς μια επέμβαση θα επηρέαζε την ικανότητά μας να υποστηρίξουμε τις δυνάμεις μας που επιχειρούν στο Αφγανιστάν; Ποιες θα ήταν οι συνέπειες από τη (στρατιωτική) εμπλοκή μας στη Συρία;». Η απάντηση προς το παρόν είναι αρνητική για μια αμερικανική στρατιωτική εμπλοκή, αλλά όσο ο χρόνος περνάει και μακραίνει ο κατάλογος των θυμάτων τόσο το δίλημμα θα τίθεται με μεγαλύτερη ένταση.

Ομως, το πραγματικό διακύβευμα -και οι βαθύτεροι λόγοι που δεν έχει υποστηριχθεί στρατιωτικά η ένοπλη συριακή αντιπολίτευση- τέθηκε από τον Γάλλο υπουργό Εξωτερικών, Λοράν Φαμπιούς, με ομιλία του ενώπιον διεθνούς συνόδου για τη συριακή κρίση που διεξάγεται στο Παρίσι. Εκεί, μπροστά στην ηγεσία του «Συριακού Εθνικού Συνασπισμού» της αντιπολίτευσης, ο Φαμπιούς εξέφρασε τον φόβο και υπογράμμισε ότι δεν πρέπει να αφήσει η διεθνής κοινότητα «μια εξέγερση που ξεκίνησε ως μια ειρηνική και δημοκρατική αμφισβήτηση της διακυβέρνησης Ασαντ, να εκφυλιστεί σε μια αντιπαράθεση, αναμέτρηση παραστρατιωτικών ομάδων».

Στην πράξη, η Δύση φοβάται πως το ριζοσπαστικό, φονταμενταλιστικό Ισλάμ παίρνει τα ηνία από τη μετριοπαθή συριακή αντιπολίτευση και όσο κυλάει ο χρόνος αυξάνουν οι πιθανότητες να εξελιχθεί η χώρα σε χαοτικό πεδίο συγκρούσεων μεταξύ αντίπαλων φατριών, πολιτοφυλακών και ανεξέλεγκτων ομάδων. Ομως, ούτε και η μετριοπαθής σουνιτική αντιπολίτευση της Συρίας είναι ευχαριστημένη από τη δυτική βοήθεια, που την ακούνε, αλλά δεν τη βλέπουν. «Ο συριακός λαός διεξάγει σήμερα μια μάχη χωρίς έλεος.

Ο χρόνος δεν είναι με το μέρος μας και αυτή η σύρραξη μπορεί να σημάνει μια μεγάλη καταστροφή για την περιοχή της Μέσης Ανατολής και για όλο τον κόσμο», προειδοποίησε από βήματος ο αντιπρόεδρος του αντιπολιτευόμενου συριακού συνασπισμού, Ριάντ Σαΐφ. «Δεν θέλουμε άλλες υποσχέσεις που δεν θα εκπληρωθούν», είπε, για να ακολουθήσει πιο σαφής ο επίσης αντιπρόεδρος του «Συριακού Εθνικού Συνασπισμού», Ζορζ Σάμπρα: «Εχουμε ανάγκη από όπλα, όπλα, όπλα», είπε απερίφραστα ο χριστιανός, πρώην κομμουνιστής και συνεργαζόμενος σήμερα με τους σουνίτες, καθηγητής γεωγραφίας από τη Δαμασκό.

Οι χώρες της Δύσης διστάζουν να εξοπλίσουν τους μουσουλμάνους αντάρτες από τον φόβο μήπως πέσουν τα όπλα στα χέρια των εξτρεμιστών της οργάνωσης Αλ Νούρσα, η οποία κερδίζει συνεχώς δύναμη, εδάφη και επιρροή. Η αντιπολίτευση ζήτησε ακόμη σημαντική οικονομική βοήθεια, τουλάχιστον μισό δισ. ευρώ για αρχή, προκειμένου να συσταθεί και να εγκατασταθεί εντός των συριακών εδαφών η μεταβατική κυβέρνηση που θέλει να συγκροτήσει η αντιπολίτευση.

Την ώρα που οι αντάρτες καταλαμβάνουν εδάφη και καταρρέουν οι κρατικοί θεσμοί, δεν υπάρχει η νέα εξουσία με τους δικούς της θεσμούς να γεμίσει το κενό, με αποτέλεσμα να υπάρχει ελεύθερος χώρος για τους ισλαμιστές ακτιβιστές.