Με δεδομένη τη δυναμική της παγκoσμιοποίησης και
ειδικότερα τη σταθεροποίηση της ομάδας των χωρών BRICS σε πιο χαμηλούς
ρυθμούς ανάπτυξης, η συγκρότηση Ενιαίου Οικονομικού Χώρου Βόρειας
Αμερικής - ΕΕ είναι μια νομοτελειακή μη αντιστρέψιμη δυναμική. Το
ζητούμενο είναι οι όροι και το πλαίσιο διαμόρφωσης, οι διατλαντικές
ισορροπίες και ο χρονικός ορίζοντας υλοποίησης του χώρου με σημείο
αναφοράς τις διαβουλεύσεις των δύο πλευρών του Ατλαντικού για τη
Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων, γνωστή και ως
Συμφωνία ΤΤΙΡ.
Οι διαρροές σωρείας εγγράφων, που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση από την Greenpeace στην Ολλανδία, προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στη Γερμανία και στη Γαλλία κυρίως για την κατάργηση μεγάλου μέρους των προληπτικών μέτρων της Ευρώπης για την Προστασία του Περιβάλλοντος και μεταθέτουν χρονικά κάθε δημόσια συζήτηση και διαβούλευση και πολύ περισσότερο συμφωνία μετά τις εκλογές στη Γαλλία την άνοιξη του 2017 και στη Γερμανία το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς. Η προτεραιότητα όμως που δίνουν οι ΗΠΑ στην προώθηση της συμφωνίας μάς επιτρέπει να διακρίνουμε πιο ξεκάθαρα τη συνολική στρατηγική της Ουάσιγκτον απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι ΗΠΑ θέλουν σταθερότητα και προβλεψιμότητα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και κυρίως τη διαμόρφωση ενός κοινού παρονομαστή συναίνεσης για την ενίσχυση της διατλαντικής σχέσης.
Ετσι η ανοικτή διαμάχη Ουάσιγκτον-Βερολίνου για τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη οριοθετείται, έχει τον χαρακτήρα ελεγχόμενης κρίσης που δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να πάρει τη μορφή ανοικτής σύγκρουσης.
Και όχι μόνο: Η συγκρότηση Ενιαίου Οικονομικού Χώρου Βόρειας Αμερικής - ΕΕ επαναφέρει εκ των πραγμάτων και την ανάγκη σταθεροποίησης των διμερών σχέσεων ΗΠΑ - Γερμανίας στο πλαίσιο μιας στενής ειδικής σχέσης σαν αυτή που είχαν προτείνει μετά τη συγκρότηση της Ενιαίας Γερμανίας ο Τζορτζ Μπους, ο πατήρ, και στη συνέχεια ο Κλίντον.
• Περισσότερα από το περιβάλλον, τα μεταλλαγμένα, την προστασία των καταναλωτών, τις εργασιακές σχέσεις και τις επιδοτήσεις στην αγροτική παραγωγή, το μεγάλο πρόβλημα στη Διατλαντική Σχέση είναι η κατάσταση συνολικού βραχυκυκλώματος στην οποία βρίσκονται η ΕΕ -Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να ενισχύονται συνεχώς οι πολιτικές δυνάμεις που προτείνουν κάθε είδους εθνική περιχαράκωση.
• Η υπέρβαση της κρίσης στην ΕΕ - Ευρωζώνη και η επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι η προϋπόθεση για μια συνολική Διατλαντική Συνεργασία - Κοινότητα.
• Στο σημείο αυτό καταγράφεται και η στρατηγική αμηχανία των ΗΠΑ απέναντι στη Γερμανία, μια χώρα που σήμερα παρενοχλεί την πολιτική σταθεροποίησης της ανάπτυξης παγκοσμίως, αλλά χωρίς την οποία δεν υπάρχει προοπτική ενίσχυσης της Διατλαντικής Σχέσης.
kapopoulos@pegasus.gr
Οι διαρροές σωρείας εγγράφων, που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση από την Greenpeace στην Ολλανδία, προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στη Γερμανία και στη Γαλλία κυρίως για την κατάργηση μεγάλου μέρους των προληπτικών μέτρων της Ευρώπης για την Προστασία του Περιβάλλοντος και μεταθέτουν χρονικά κάθε δημόσια συζήτηση και διαβούλευση και πολύ περισσότερο συμφωνία μετά τις εκλογές στη Γαλλία την άνοιξη του 2017 και στη Γερμανία το φθινόπωρο της ίδιας χρονιάς. Η προτεραιότητα όμως που δίνουν οι ΗΠΑ στην προώθηση της συμφωνίας μάς επιτρέπει να διακρίνουμε πιο ξεκάθαρα τη συνολική στρατηγική της Ουάσιγκτον απέναντι στην ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Οι ΗΠΑ θέλουν σταθερότητα και προβλεψιμότητα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη και κυρίως τη διαμόρφωση ενός κοινού παρονομαστή συναίνεσης για την ενίσχυση της διατλαντικής σχέσης.
Ετσι η ανοικτή διαμάχη Ουάσιγκτον-Βερολίνου για τη διαχείριση της κρίσης στην Ευρωζώνη οριοθετείται, έχει τον χαρακτήρα ελεγχόμενης κρίσης που δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να πάρει τη μορφή ανοικτής σύγκρουσης.
Και όχι μόνο: Η συγκρότηση Ενιαίου Οικονομικού Χώρου Βόρειας Αμερικής - ΕΕ επαναφέρει εκ των πραγμάτων και την ανάγκη σταθεροποίησης των διμερών σχέσεων ΗΠΑ - Γερμανίας στο πλαίσιο μιας στενής ειδικής σχέσης σαν αυτή που είχαν προτείνει μετά τη συγκρότηση της Ενιαίας Γερμανίας ο Τζορτζ Μπους, ο πατήρ, και στη συνέχεια ο Κλίντον.
• Περισσότερα από το περιβάλλον, τα μεταλλαγμένα, την προστασία των καταναλωτών, τις εργασιακές σχέσεις και τις επιδοτήσεις στην αγροτική παραγωγή, το μεγάλο πρόβλημα στη Διατλαντική Σχέση είναι η κατάσταση συνολικού βραχυκυκλώματος στην οποία βρίσκονται η ΕΕ -Ευρωζώνη, με αποτέλεσμα να ενισχύονται συνεχώς οι πολιτικές δυνάμεις που προτείνουν κάθε είδους εθνική περιχαράκωση.
• Η υπέρβαση της κρίσης στην ΕΕ - Ευρωζώνη και η επανεκκίνηση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι η προϋπόθεση για μια συνολική Διατλαντική Συνεργασία - Κοινότητα.
• Στο σημείο αυτό καταγράφεται και η στρατηγική αμηχανία των ΗΠΑ απέναντι στη Γερμανία, μια χώρα που σήμερα παρενοχλεί την πολιτική σταθεροποίησης της ανάπτυξης παγκοσμίως, αλλά χωρίς την οποία δεν υπάρχει προοπτική ενίσχυσης της Διατλαντικής Σχέσης.
kapopoulos@pegasus.gr
