Του Ειδικού ΣυνεργάτηΤην ίδια στιγμή που η αποχώρηση μέρους των ρωσικών δυνάμεων από τη Συρία βρισκόταν σε εξέλιξη και οι συνομιλίες στη Γενεύη είχαν μόλις ολοκληρωθεί, οι Κούρδοι της Συρίας επέλεξαν να ανακηρύξουν τα ελεγχόμενα από αυτούς εδάφη της χώρας σε ομόσπονδη περιοχή. Η κίνηση αυτή αντιμετωπίσθηκε από πολλούς ως «ανταμοιβή» για τον αποκλεισμό του κουρδικού PYD από τις συνομιλίες της Γενεύης, αλλά και για την εξαιρετική απόδοση των μαχητών του στα πεδία των μαχών κατά του ISIS.
Ήταν, άλλωστε, η μοναδική εγχώρια δύναμη που αντιστάθηκε αποτελεσματικά στην πλημμυρίδα των τζιχαντιστών, που λάμβαναν μάλιστα και επί του πεδίου βοήθεια από την Τουρκία.Θεωρείται, εν τούτοις, μάλλον δύσκολο να έλαβε το PYD τη συγκεκριμένη απόφαση χωρίς τη συγκεκαλυμμένη υποστήριξη των βασικών του ευεργετών, οι οποίοι διακινούσαν την ιδέα της ομοσπονδοποίησης της Συρίας επί μήνες. Επί παραδείγματι, η εν λόγω ιδέα παρουσιάσθηκε από τον Michael Hanlon του Brookings Institute, σε άρθρο γνώμης στο Reuters τον περασμένο Οκτώβριο, όπου μάλιστα, προτεινόταν μοντέλο αντίστοιχο του βοσνιακού.Επίσης, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, John Kerry, κατά τη διάρκεια κατάθεσής του ενώπιον επιτροπής της Γερουσίας, αποκάλυψε ότι η αμερικανική κυβέρνηση είχε επεξεργασθεί ένα Plan B, σε περίπτωση που η σχεδιαζόμενη τότε εκεχειρία στη Συρία αποτύγχανε. Επισήμανε, μάλιστα, ότι: «Αν χάσουμε και άλλον χρόνο, ίσως καταστεί αδύνατο να διατηρήσουμε την ακεραιότητα της Συρίας».
Οι στενές της σχέσεις με τους Κούρδους έχουν χαλυβδωθεί στα πεδία των μαχών, παρ’ όλα αυτά, είναι επιφυλακτική στο να δώσει άμεση και πρακτική υποστήριξη στα σχέδια των Κούρδων για αυτονομία. «Η Μόσχα βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τους Κούρδους της Συρίας, και παράλληλα παραμένει σταθερή στην αρχή της ενότητας της Συρίας», δήλωσε ο υφυπουργός εξωτερικών της Ρωσίας Μιχαήλ Μπογκντάνωφ, σύμφωνα με το RIA-NOVOSTI. «Με τους Κούρδους έχουμε καλές επαφές. Είμαστε σε επικοινωνία μαζί τους, και μάλιστα όχι μόνον με το κόμμα της Δημοκρατικής Ένωσης, αλλά και με κάποιες άλλες οργανώσεις, ανεξάρτητες προσωπικότητες, ακόμη και με Κούρδους από τη Δαμασκό». «Τα γενικά συμφέροντα της Συρίας πρέπει να επικρατήσουν επί των στενά κομματικών ή των εθνοθρησκευτικών.
Το ενδιαφέρον είναι, πως για διαφορετικούς λόγους, στο εγχείρημα των Κούρδων αντιτίθενται και δυνάμεις από την άλλην «όχθη» της σύγκρουσης. Η Τουρκία και το Κατάρ, επίσης απεύχονται το ενδεχόμενο ίδρυσης αυτόνομης κουρδικής οντότητας στη Συρία. Ο εφιάλτης της Άγκυρας είναι η συνένωση των κουρδικών περιοχών της Συρίας και κατόπιν η συνεργασία τους σε διάφορα επίπεδα με τους Κούρδους της Τουρκίας ή και του Ιράκ.
Σε ό,τι αφορά τους τελευταίους, επεφύλαξαν μία σημαντική έκπληξη, όταν ο πρόεδρος Μπαρζανί του Ιρακινού Κουρδιστάν και ιστορικός ηγέτης του Κουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος KDP, (που τα τελευταία χρόνια φέρεται φίλα προσκείμενο στην Τουρκία), μιλώντας στο Sky News Arabia TV, που εδρεύει στο Άμπου Ντάμπι στις 16 Μαρτίου, ανέφερε ότι η απόφαση ανεξαρτητοποίησης του κουρδικού τμήματος του Ιράκ, ανήκει στον κουρδικό λαό και θα πρέπει να κριθεί σε δημοψήφισμα...
Όπως αναφέρεται σε ανάλυση του MEMRI (Middle East Media Research Institute), ο Μπαρζανί εξαπέλυσε παράλληλα επίθεση στο ιρακινό κράτος αναφέροντας ότι απέτυχε να διασφαλίσει την ενότητα του Ιράκ, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν οι Κούρδοι. Η Βαγδάτη κατηγορήθηκε από τον Μπαρζανί ότι αρνείται να αποδεχθεί τους Κούρδους ως εταίρους του κράτους του Ιράκ και αυτοί, με τη σειρά τους αρνούνται να δεχθούν τον ρόλο των πολιτών δεύτερης κατηγορίας...
Φυσικά, ο πολύπειρος ηγέτης άφησε να εννοηθεί ότι είναι διατεθειμένοι να ξεκινήσουν συνομιλίες με τη Βαγδάτη για να καθοριστεί ένα μοντέλο συνεργασίας το οποίο θα είναι αποδεκτό από τους Κούρδους, αφήνοντας έτσι περιθώριο για οριακούς συμβιβασμούς. Γνωρίζει πολύ καλά άλλωστε, πως, όπως και σε άλλες εποχές στο παρελθόν, υπάρχει το ενδεχόμενο οι συνολικότερες ισορροπίες στην περιοχή να μην ευνοήσουν για άλλη μια φορά την ανάδυση ανεξάρτητης κουρδικής οντότητας. Οι φυγόκεντρες τάσεις που αυτή θα δημιουργήσει θα έχουν κατακλυσμιαίες επιπτώσεις σε όλα τα άλλα κράτη της ευρύτερης περιοχής (τη Συρία, το Ιράν και φυσικά την Τουρκία) και τελικά θα εμπλέξει και άλλους πιο μακρινούς παίκτες.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26511&subid=2&pubid=113979708
