Oμίχλη στη Μάγχη, η Ευρώπη απομονωμένη. Ετσι
έλεγαν οι Βρετανοί της βικτοριανής εποχής, με μεγάλη μερίδα απογόνων
τους σήμερα να βλέπουν με τον ίδιο τρόπο την ηπειρωτική Ευρώπη. Στο ίδιο
κλίμα βρίσκεται ένα σημαντικό κομμάτι της γερμανικής ελίτ, που δεν
περιορίζεται στον Σόιμπλε και στο ακροατήριό του ή τη Δεξιά της
Βαυαρίας, αλλά φθάνει μέχρι και σε κεντροαριστερές εφημερίδες όπως η
Suddeutsche Zeitung.Αν για τον Νότο της
Ευρωζώνης συν τη Γαλλία το πρόβλημα είναι η άκαμπτη επιμονή του
Βερολίνου στη δημοσιονομική λιτότητα και οι αποσταθεροποιητικές
πολιτικές και κοινωνικές της παρενέργειες, αν μια πλειοψηφία οικονομικών
αναλυτών και οικονομολόγων θεωρεί τα μέτρα του Ντράγκι ανεπαρκή και
περιμένει ακόμη πιο τολμηρά μέτρα ώστε να απομακρυνθεί ο κίνδυνος ενός
σπιράλ αποπληθωρισμού, στη Γερμανία διαβάζουν την ίδια συγκυρία...
ανάποδα, όπως προκύπτει από μια ανάλυση του Reuters που αναρτήθηκε
προχθές Παρασκευή.Ο κόσμος, δηλαδή η Ευρωζώνη, ανάποδα: Δηλαδή για όλα φταίνε ο Ντράγκι και η ΕΚΤ, που όχι μόνο τιμωρούν με τα αρνητικά επιτόκιά τους νοικοκύρηδες Γερμανούς μικρομεσαίους καταθέτες, αλλά με την ποσοτική χαλάρωση ενισχύουν την εγγενή ροπή του Νότου της Ευρωζώνης προς τη δημοσιονομική παραβατικότητα σε σχέση με το Σύμφωνο Σταθερότητας. Να το τονίσουμε ακόμη μία φορά: τα παραπάνω υιοθετούνται από στελέχη του SPD και γράφονται σε εφημερίδες που δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ούτε δεξιές ούτε νεοφιλελεύθερες. Η εργαλειακή σκέψη και η τακτικιστική προσέγγιση, με ταυτόχρονη απουσία ολιστικής στρατηγικής ανάλυσης που σφραγίζει διαχρονικά τον γερμανικό τρόπο σκέψης, σε όλο τους το μεγαλείο.
Αναρωτήθηκε άραγε ο αρθρογράφος της Suddeutsche Zeitung γιατί έχει αποσταθεροποιηθεί ο Νότος της Ευρωζώνης και γιατί στη Γαλλία η Λεπέν είναι πρώτο κόμμα; Αν ο Σόιμπλε και η γερμανική ελίτ βλέπουν τον Νότο ως απροσάρμοστο, στον Νότο κυβερνήσεις και κοινωνίες πείθονται ολοένα και περισσότερο ότι δεν χωρούν στη γερμανική Ευρώπη.
Το πρόβλημα δεν είναι η Μέρκελ και ο Σόιμπλε, αλλά το μεγαλύτερο μέρος της πολιτικής ελίτ της Γερμανίας που βλέπει το αδιέξοδο στον Νότο και στη Γαλλία σαν ανευθυνότητα των πολιτικών ελίτ των παραπάνω χωρών που δεν αναλαμβάνουν το κόστος των προσαρμογών, ή, ακόμη χειρότερα, σαν χαλαρή ζωή με τα έξοδα και την εγγύηση των Γερμανών φορολογουμένων!
«Αν συνεχίσει ο Νότος σε αυτόν τον δρόμο, το ευρώ θα γνωρίσει μια καινούργια κρίση ... και αυτή τη φορά τα χρηματοκιβώτια θα είναι τόσο αδειανά και οι αμυντικοί μηχανισμοί τόσο αδύναμοι, ώστε το κοινό νόμισμα να σαρωθεί» γράφει η Suddeutsche. Αραγε, αν τα παραπάνω γράφονται σε μια κεντροαριστερή εφημερίδα, εύλογα τίθεται το ερώτημα τι θα μπορούσε να γράψει για το ίδιο θέμα η Bild ή το Focus.
Στη Γερμανία υπάρχει εθνική συναίνεση γύρω από ένα ψέμα: τη χαλαρότητα-ανευθυνότητα του Νότου.
Δεν είναι η πρώτη φορά: Τον Νοέμβριο του 1918 οι αρχιστράτηγοι Χίντεμπουργκ και Λούντεντορφ ζήτησαν από την κυβέρνηση στο Βερολίνο ανακωχή για να αποφύγουν πλήρη καταστροφή. Μέσα σε λίγους μήνες αντέστρεψαν την εικόνα, χρέωσαν την κατάπαυση του πυρός στην πολιτική ηγεσία και κατασκεύασαν τον μύθο της «μαχαίρας στην πλάτη».
Στην παραπάνω τάση για συναίνεση γύρω από μια ψευδή ανάγνωση της πραγματικότητας υπάρχει και θεωρητικό υπόβαθρο από τον 19ο αιώνα: Είναι ο φιλόσοφος Φίχτε που όταν οι μαθητές του του λένε «τα γεγονότα σας διαψεύδουν», απαντά «τόσο το χειρότερο για τα γεγονότα»!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
