Της Μαρίας Φράγκου-Τι έδωσες εσύ για την επικράτηση της Νομιμότητας, την κατίσχυση του
Δικαίου και τη διατήρηση της Δημοκρατίας στον τόπο μας; Ποια αντίσταση
προέβαλες εσύ και οι συναγωνιστές σου, για να μην περάσουν τα άνομα
σχέδια της προδοσίας των συνταγματαρχών της χούντας και των εδώ οργάνων
τους, της ΕΟΚΑ Β’;Εδωσες μήπως τη ζωή σου; Εχυσες μήπως το αίμα σου, ποτίζοντας το
δέντρο της ελευθερίας; Αντιστάθηκες στις άνομες πράξεις της ΕΟΚΑ Β’,
περιφρουρώντας χώρους και εστίες που ήταν «κόκκινο πανί» για τα όργανα
της χούντας; Πήρες όπλο για να ενισχύσεις την αστυνομική φρουρά στη
Μητρόπολη Πάφου, για παράδειγμα, μην και την καταλάβουν οι
ΕΟΚΑΒητατζήδες, όταν ακόμα χήρευε ο μητροπολιτικός θρόνος, μετά το
εκκλησιαστικό πραξικόπημα κατά του Μακαρίου; Περιφρούρησες ποτέ σου
κυβερνητικά κτίρια ή αστυνομικούς σταθμούς, οι οποίοι γίνονταν στόχοι
της ΕΟΚΑ Β’;Αφησες μήπως πίσω σου σύζυγο και ανήλικα παιδιά, μερικών μηνών ή και ημερών, ακόμα, για να τρέξεις στην Αντίσταση; Πήρες μέρος σε πορείες και διαδηλώσεις υπεράσπισης της Δημοκρατίας; Διώχθηκες ποτέ; Φυλακίστηκες ποτέ; Αναγκάστηκες να εγκαταλείψεις οικογένεια και σπίτι και να φυγαδεύεσαι σε ξένα σπίτια και σε γύρω χωριά, γιατί οι πληροφορίες της Αστυνομίας συνηγορούσαν πως θα είσαι το επόμενο θύμα της ΕΟΚΑ Β’;
Φρόντισες εσύ ποτέ με το ματωμένο σου πουκάμισο την πληγή συντρόφου σου που δέχθηκε το βόλι του φασίστα, που με μίσος πολεμούσε κατά της Δημοκρατίας, ζητώντας να πεθάνει ο «Μούσκος»; Εκλεισες εσύ ποτέ τα μάτια του συντρόφου σου που ξεψυχούσε δίπλα σου, τραυματισμένος θανάσιμα από τη σφαίρα του καταδρομέα, ο οποίος δεν αρνήθηκε να πολεμήσει τη Δημοκρατία και σήμερα προβάλλει ως άλλοθι την «εκτέλεση εντολών»;
Στάθηκες εσύ ποτέ πάνω από τάφους να μνημονεύσεις αμούστακα παιδιά, δικά σου αλλά και παιδιά όλης της Κύπρου, που έδωσαν ηρωικά τον αγώνα για να διώξουν το ΚΑΚΟ από την πατρίδα;
Τα έκανες όλα τούτα και άλλα πολλά ακόμα ποτέ; Τι ζητάς, εσύ, λοιπόν, σήμερα, να τιμάται η Δημοκρατία; Να τιμάται η Αντίσταση; Να τιμώνται νεκροί και ζώντες, να τιμάται ο Μακάριος που επέστρεψε στην Κύπρο μετά την αυτοεξορία που του επέβαλαν οι πραξικοπηματίες;
Κι αν υπήρξαν κάποιοι «ρομαντικοί» που καθιέρωσαν πριν μια δεκαετία και κάτι την 7η Δεκεμβρίου ως Ημέρα Μνήμης και Τιμής για τους Μαχητές της Αντίστασης, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης προς τους ηρωικούς συμπατριώτες μας, οι οποίοι αγωνίστηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους για την προάσπιση της Δημοκρατίας στον τόπο μας, σου είπε κανείς πως αυτό θα έχει διάρκεια;
Κι αν δεν το πίστευες ποτέ πως θα ’ρθουν κάποιοι που ενώ θα είναι μέρα, θα προσπαθούν να σε πείσουν πως είναι νύχτα, πως ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση και πως το φεγγάρι φωτίζει και την ημέρα, τότε γελάστηκες. Αλλαξαν οι καταστάσεις. Στα πράγματα ήρθαν αυτοί που δικαίωσαν τους πραξικοπηματίες. Που τους έδωσαν στέγη, που τους έβαλαν στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ και τους εξάγνισαν… Στα πράγματα είναι αυτοί που επιβραβεύουν τον καταστροφέα της Κύπρου, που τον τιμούν για τη δράση του στην ΕΟΚΑ αλλά διαγράφουν και παραχαράσσουν την αλήθεια για τη δράση του στην ΕΟΚΑ Β’. Λες και δεν ξέρουν πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα…».
