Το μήνυμα
για τη Γαλλία και το Σοσιαλιστικό Κόμμα μετά την πρωτιά της ακροδεξιάς
του Εθνικού Μετώπου της Λεπέν προχθές Κυριακή είναι σαφές: Η Γαλλία που
ξέρουμε, όπως αυτή ανασυγκροτήθηκε μετά την απελευθέρωση του 1944 στις
παραδόσεις του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, κινδυνεύει να
έχει ως ημερομηνία λήξης την άνοιξη του 2017 στην προεδρική εκλογή και
τις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν αμέσως μετά. Η άνοιξη του 2017
κινδυνεύει να είναι μια μονομαχία σκληρής Δεξιάς του Σαρκοζί και
ακροδεξιάς της Λεπέν σε μια προεκλογική εκστρατεία, η ρητορική και η
θεματολογία της οποίας θα παραπέμπει στην κατοχική κυβέρνηση του Βισί
υπό τον στρατάρχη Πετέν.Η εφιαλτική αυτή προοπτική φυσικά και δεν θα αφορά μόνον τη Γαλλία, καθώς θα βρίσκεται σε σχέση συγκοινωνούντων δοχείων με τη λαϊκιστική Δεξιά και ακροδεξιά σε όλες της τις εκφάνσεις, από τη μία άκρη της Γηραιάς Ηπείρου στην άλλη:
-Η νίκη της λαϊκιστικής και ευρωσκεπτικιστικής ακροδεξιάς στη Γαλλία, εκ των πραγμάτων πριμοδοτεί τον ευρωσκεπτικισμό στη Βρετανία και εντός του Συντηρητικού Κόμματος και ξαναδίνει δυναμική στο Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου (UKIP). Με δυο λόγια, καθιστά πιο δυσχερή την εξεύρεση ενός συμβιβασμού μεταξύ Λονδίνου-Βερολίνου και Βρυξελλών που θα επιτρέψει στον Κάμερον να ταχθεί υπέρ του "Ναι" στο δημοψήφισμα για την παραμονή ή όχι της χώρας στην ΕΕ.
-Η πρωτιά της Λεπέν αποενοχοποιεί εθνικιστικές και ευρωσκεπτικιστικές κυβερνήσεις, με χαρακτηριστικά παραδείγματα την Ουγγαρία και την Πολωνία. Επιτρέπει στις πολιτικές ηγεσίες στη Βουδαπέστη και τη Βαρσοβία, όχι μόνο να αντικρούουν τις κατηγορίες ότι οδηγούν τις χώρες τους σε απομόνωση, αλλά να παρουσιάζουν και το στίγμα τους ως προαναγγελία μιας στροφής που θα επηρεάσει το σύνολο της ΕΕ.
Η νίκη της ακροδεξιάς στη Γαλλία στριμώχνει τον Ρέντσι στην Ιταλία που έχει γραμμή πλεύσης σχεδόν παρόμοια με τον Ολάντ και τους Σοσιαλιστές και πριμοδοτεί τη λαϊκιστική Δεξιά της Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι και κυρίως αποενοχοποιεί την ακροδεξιά, ρατσιστική και ξενόφοβη Λέγκα του Βορρά του Σαλβίνι.
Τα παραπάνω είναι βέβαιο ότι δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστη τη Γερμανία, όπου ήδη υπάρχει μια υπόγεια δυναμική συγκρότησης στα δεξιά της Χριστιανοδημοκρατίας ενός σκληρού δεξιού πόλου, με συνιστώσες τη Χριστιανοσοσιαλιστική ένωση της Βαυαρίας και την Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), χωρίς τουλάχιστον σε επίπεδο ρητορικής σαφείς διαχωριστικές γραμμές με το ακροδεξιό νεοναζιστικό μόρφωμα PEGIDA.
kapopoulos@pegasus.gr
