Η ιδεολογική θεώρηση του κράτους της Τουρκίας που εδράζεται στην κυριαρχία του Τουρκικού έθνους απέναντι σε θρησκευτικές και φυλετικές μειονότητες ίσως να μη χρειαστεί αναθεώρηση ως προς τους στόχους και τη θεωρία της. Ο ιδιότυπος πόλεμος του Τουρκικού κράτους απέναντι στο Κουρδικό στοιχείο που ζει στα όρια του δεν θα έχει την επιτυχία των προηγούμενων δεκαετιών αν αναλογιστεί κανείς τη δυναμική που έχει αναπτύξει ο Κουρδικός παράγοντας στο εσωτερικό της χώρας αλλά και την ολοένα και εντονότερα παρουσία των Κούρδων στο πολιτικό-οικονομικό γίγνεσθαι της Μέσης Ανατολής. Επιπροσθέτως, η επίλυση του Συριακού ζητήματος και η διαφαινόμενη απομόνωση της Τουρκίας από τις προσπάθειες επίλυσης του ενδέχεται να οδηγήσει την Τουρκία στην αποδοχή ενός status quo, εχθρικού ως μπρος τα γεωπολιτικά συμφέροντα της γειτονικής μας χώρας.
Αναμφισβήτητα, όμως όλες οι αναλύσεις απαιτείται να λάβουν υπόψιν τη δυναμική και την οθωμανική κουτοπονηριά που διέπει την εξωτερική πολιτικής της Τουρκίας. Οθωμανική κουτοπονηριά που είτε θα αποτελέσει το υπερ-όπλο που θα διατηρήσει τη θέση της Τουρκίας στην περιοχή είτε θα την οδηγήσει σε ένα ακόμη λάθος, που ίσως θα αποτελέσει και το ολέθριο σφάλμα για την ίδια την αυθυπαρξία της γειτονικής μας χώρας. Όπως και να έχει το 2016, θα είναι έτος το οποίο δεν θα μας κάνει να πλήξουμε.
