Πριν
από είκοσι πέντε χρόνια η Μάργκαρετ Θάτσερ εγκατέλειπε την πρωθυπουργία
ύστερα από μια εσωκομματική εξέγερση με επικεφαλής τον ευρωπαϊστή Μάικλ
Χεζελτάιν. Στην ουσία πλήρωνε τον κεφαλικό φόρο και τη φθορά εντεκάμισι
ετών συνεχούς παραμονής στον αριθμό 10 της Ντάουνινγκ Στριτ. Βρίσκεται
σήμερα η Ανγκελα Μέρκελ σε παρόμοια κατάσταση δέκα χρόνια μετά την
εκλογή της στην καγκελαρία και με το Προσφυγικό να έχει το ίδιο βαρύ
κόστος με τον κεφαλικό φόρο; Σε κάθε περίπτωση πληθαίνουν τα
δημοσιεύματα που κάνουν την παραπάνω σύγκριση, με πιο πρόσφατο σχετική
ανάλυση στον βρετανικό Independent.Πριν από είκοσι πέντε χρόνια οι Ευρωπαϊστές του Συντηρητικού Κόμματος με επικεφαλής τον Χεζελτάιν εξεγέρθηκαν, εμπόδισαν τη Θάτσερ να επανεκλέγει στον πρώτο γύρο ως ηγέτης του κόμματος και την ανάγκασαν να αποσυρθεί. Ομως ο Χεζελτάιν και οι Ευρωπαϊστές δεν μπόρεσαν να ελέγξουν την εκλογή διαδόχου της Σιδηράς Κυρίας και τελικά νέος ηγέτης και πρωθυπουργός ανεδείχθη ο πιο πιστός συνεργάτης της Θάτσερ, ο Μέιτζορ.
Σήμερα την εσωκομματική δυσαρέσκεια- εξέγερση κατά της Μέρκελ την πυροδότησαν οι Βαυαροί Χριστιανοσοσιαλιστές με επικεφαλής τον Ζεεχόφερ, με τον Σόιμπλε να παίζει έναν αμφίσημο μεσολαβητικό ρόλο και με σενάρια να φέρουν την καγκελάριο να διεκδικεί τη θέση του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ και τον νυν υπουργό Οικονομικών να αναλαμβάνει μεταβατικός καγκελάριος μέχρις τις εκλογές. Εύλογα τίθεται το ερώτημα αν στη σύγκρουση στο εσωτερικό της Χριστιανοδημοκρατίας και ευρύτερα εντός του κυβερνητικού συνασπισμού, που στην ουσία είναι τρικομματικός (CDU, CSU, SPD) οι προβλέψεις και τα σενάρια για την επόμενη μέρα μετά τη Μέρκελ θα καούν όπως κάηκαν για τον Χεζελτάιν και τους Ευρωπαϊστές, μετά τον εξαναγκασμό της Θάτσερ σε παραίτηση τον Νοέμβριο του 1990.
Η φθορά της Μέρκελ δεν οικοδομήθηκε σταδιακά όπως στην περίπτωση της Θάτσερ, αλλά καταγράφηκε ξαφνικά τον τελευταίο ενάμιση μήνα με αφορμή την αρχική θαρραλέα στάση της καγκελαρίου στο Προσφυγικό ως πλήρης ανατροπή μιας πρωτοφανούς δημοφιλίας στις δημοσκοπήσεις πριν από τις θερινές διακοπές, που έμοιαζε να διαψεύδει τον κανόνα ότι η παρατεταμένη παραμονή στην εξουσία φθείρει νομοτελειακά, ενθαρρύνοντάς την ακόμη και σε διεκδίκηση τέταρτης θητείας.
Μαζί οι Σόιμπλε-Ζεεχόφερ μπορούν να εξαναγκάσουν τη Μέρκελ σε αποχώρηση, σε καμιά περίπτωση όμως δεν έχουν τις προϋποθέσεις να τη διαδεχθούν και πολύ περισσότερο να επιβάλουν τις απόψεις τους για το Προσφυγικό και το μέλλον της ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης στο σύνολο του Μεγάλου Συνασπισμού.
kapopoulos@pegasus.gr
ΕΘΝΟΣ
