Είχαν αντιδράσει πολλοί πέρσι όταν ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου επέμενε διακαώς να εντάξει στο πολύπαθο νομοσχέδιο περί αντιρατσιστικού λόγου την ποινικοποίηση της γενοκτονίας των Ποντίων. Να γιατί: «Το νομικό τμήμα του Λαϊκού Συνδέσμου Χρυσή Αυγή συντάσσει κείμενο μηνύσεως —με βάση τον περιβόητο αντιρατσιστικό νόμο— που Έλληνες πολίτες θα υποβάλουν κατά του ανεκδιήγητου συριζαίου», ήτοι του υπουργού Παιδείας Νίκου Φίλη. Δεν θυμάμαι αν έχει γίνει ποτέ χρήση του αποδεδειγμένα αναποτελεσμικού αντιρατσιστικού νόμου, ήρθε τώρα η ΧΑ να τον επικαλεστεί. Από κοντά και τα τρία τέταρτα των υποψηφίων ηγετών της ΝΔ (Μεϊμαράκης, Τζιτζικώστας και Γεωργιάδης), αλλά και διάφοροι γραφικοί που τον κατηγόρησαν για εθνομηδενισμό και εσχάτη προδοσία, διεκδικώντας την παραίτησή του.
Ήταν τραγική η σημερινή εικόνα των πρωτοκλασσάτων στελεχών της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πλειοδοτούν σε λαϊκισμό και ψηφοθηρία, απευθυνόμενοι στα πλέον χαμερπή ένστικτα του Βορειοελλαδίτη ψηφοφόρου· ό,τι με κόπο κατάφερε να εξουδετερώσει η εκλογή του Γιάννη Μπουτάρη στη δημαρχία της Θεσσαλονίκης να επανέρχεται με την πιο άγαρμπα εθνικιστική ρητορική, ξεχασμένη από τις μέρες του Παναγιώτη Ψωμιάδη και του Στέλιου Παπαθεμελή.
Επρόκειτο όμως για το χρονικό μιας προαναγγελθείσας αθλιότητας. Από το πρωί έβλεπα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να αμφισβητείται η τεκμηριωμένη άποψη του Φίλη πως νομικά η σφαγή των Ποντίων δεν είναι γενοκτονία όχι με σοβαρά επιχειρήματα, αλλά με όρους «Τι λεει πάλι ο χοντρός για να προκαλέσει;» (εδώ έπρεπε ίσως να εφαρμοστεί ο νόμος περί ρατσιστικού λόγου). Κι αυτό επειδή η γενοκτονία των Ποντίων έχει αναγνωριστεί από το ελληνικό κοινοβούλιο. Ελπίζω μετά τις κινήσεις της ΧΑ να αντιληφθούν ολοι, των δελφίνων της ΝΔ συμπεριλαμβανομένων, ότι δεν είναι ο Φιλης ο εχθρός.
