Ο αντίκτυπος εξαπλώθηκε από τις αγορές
(όπου η λίρα σημείωσε νέο ιστορικό χαμηλό ανεβάζοντας τις απώλειές της
κατά 23% αθροιστικά από την αρχή του έτους) μέχρι την πολιτική σκηνή και
τους δρόμους των τουρκικών πόλεων. Ήδη εθνικιστές πραγματοποίησαν
συλλαλητήρια οργής, ενώ οι επιθέσεις εναντίον γραφείων του φιλοκουρδικού
κόμματος HDP (το οποίο και αποτέλεσε την έκπληξη των εκλογών της 7ης
Ιουνίου) πολλαπλασιάσθηκαν.Εν μέσω αναπάντητων ερωτημάτων σχετικά
με τις συνθήκες ασφαλείας υπό τις οποίες θα διεξαχθεί στα νοτιοανατολικά
της Τουρκίας η νέα προσφυγή στις κάλπες σε λιγότερο από δύο μήνες, ο
Τούρκος πρόεδρος επέμεινε ότι δεν τίθεται ζήτημα αναβολής των εκλογών
και κατηγόρησε τους Κούρδους αυτονομιστές ότι "εκμεταλλεύθηκαν” την
προηγούμενη περίοδο των προσπαθειών ειρηνικής διευθέτησης του Κουρδικού
για την συσσώρευση οπλισμού.
Ωστόσο, παραδέχθηκε έμμεσα ότι ο δικός
του πολιτικός σχεδιασμός ενδεχομένως και να έχει αποτύχει, δηλώνοντας
ότι αν ο λαός δώσει εντολή παρόμοια με του Ιουνίου, οπότε δεν
επιτεύχθηκε αυτοδυναμία, τότε θα είναι αναπόφευκτος ο σχηματισμός
κυβερνητικού συνασπισμού – αυτός ακριβώς που σαμποτάρισε καθ' όλους τους
θερινούς μήνες.Τα πολλαπλά ρήγματα που ανοίγονται στην
κοινωνία της γείτονος απέδειξε και το ότι οι εγκαταστάσεις του ομίλου
Doğan (που συστεγάζει τις εφημερίδες Hürriyet και Radikal, καθώς και το
πρακτορείο Doğan News) δέχθηκαν την επίθεση πλήθους υποστηρικτών του
κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP), παρόντος και του
επικεφαλής της κομματικής νεολαίας, βουλευτή Abdürrahim Boynukalın,
επειδή η Hürriyet σχολίασε μέσω Twitter την δήλωση Erdoğan ότι επιθέσεις
σαν της Dağlıca δεν θα συνέβαιναν αν στην Εθνοσυνέλευση υπήρχε μια
πλειοψηφία 400 βουλευτών.
Στην Αθήνα, δεν έλειψαν αυτοί που έκαναν
λόγο για "ειρωνεία της ιστορίας”, καθώς η Hürriyet υπήρξε στο ξεκίνημά
της η εφημερίδα που πρωτοστάτησε στην έξαψη των παθών εναντίον της
ρωμαίικης κοινότητας τις παραμονές των "Σεπτεμβριανών” πριν από 60
ακριβώς χρόνια.Πράγματι σε στρογγυλή τράπεζα το βράδυ
της Δευτέρας στο Πάρκο Ελευθερίας, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων της
Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών για την επέτειο του πογκρόμ
του 1955, ο ομογενής ιστορικός Φώτης Μπενλίσοϊ διατύπωσε διεισδυτικές
παρατηρήσεις για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει στην παρούσα φάση η
Τουρκία – και ενέχουν ορατό κίνδυνο καταστροφικών εξελίξεων.
Όπως εξήγησε, το ΑΚΡ έχει απωλέσει την ηγεμονική του δύναμη, που του επέτρεπε, μέχρι λ.χ. και το δημοψήφισμα του 2010, να συσπειρώνει γύρω από τις επιλογές του ευρύτερα κοινωνικά στρώματα και να προβάλλει ως δύναμη ειρήνευσης και ευημερίας. Αντιθέτως, το κυβερνών κόμμα περιορίζεται (λόγω της οικονομικής κρίσης και των επιτυχιών της μεσανατολικής του πολιτικής) σε έναν ιδεολογικοποιημένο σκληρό πυρήνα, ενώ ο ίδιος ο Erdoğan, μοναδικό σημείο αναφοράς του κομματικού μηχανισμού μετά τον παραμερισμό της συνιδρυτικής παλαιάς φρουράς, είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει μια πολιτική αυταρχικής "φυγής προς τα εμπρός”, καθώς οι "βαρυφορτωμένοι φάκελοι” των σκανδάλων διαφθοράς και των "σχέσεων στοργής” με τους τζιχαντιστές της Συρίας δεν του επιτρέπουν να μοιραστεί την εξουσία με άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Για την ανάκτηση της πρωτοκαθεδρίας κρίσιμο ρόλο παίζει στον σχεδιασμό του Erdoğan η προσπάθεια να διχαστεί το κουρδικό στοιχείο – καθώς εκτιμάται ότι οι περισσότερο συντηρητικοί ψηφοφόροι στα νοτιοανατολικά θα απωθηθούν από την εικόνα των ριζοσπαστικοποιημένων Κούρδων νέων που πλέον αμφισβητούν έμπρακτα στους δρόμους την εξουσία του τουρκικού κράτους.
Ωστόσο, πρόσθεσε ο Φώτης Μπενλίσοϊ, η προσπάθεια αυτή πιθανότατα θα αποτύχει διότι το κουρδικό στοιχείο εμφανίζεται περισσότερο ομογενοποιημένο από ποτέ και ζει μια "στιγμή εθνογένεσης” ενώ στην αντίσταση της πόλης Kobani απέναντι στους τζιχαντιστές βρήκε τον εθνικό του μύθο. Σε αντίθεση, δε, με την δεκαετία του '90 οπότε οι εχθροπραξίες είχαν εν πολλοίς περιορισθεί στα νοτιοανατολική, τυχόν γενίκευση της νέας ανάφλεξης αναπόφευκτα θα μεταφερθεί στα δυτικά, λόγω της μαζικής (ενίοτε εξαναγκαστικής) μετανάστευσης προς τα μεγάλα αστικά κέντρα. Πρόκειται για καταστροφικό σενάριο, το οποίο, όπως τόνισε ο ίδιος ομιλητής, μόνο οι υπαρκτές αντιστάσεις στο επίπεδο της τουρκικής κοινωνίας των πολιτών μπορούν να αποτρέψουν.
