 |
| Ο Παπαδόπουλος το 1965 σε κυνήγι αγριογούρουνου με τους πράκτορες της CIA Τζον Φατσέα και Τζορτζ Στίβενς |
Κι όμως, την ίδια στιγμή, αντί να κατανοήσει τα τραγικά σφάλματά της
που οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση, η Δύση, ιδίως πλέον η Ουάσιγκτον,
επιμένει να τους αφήνει ουσιαστικά να προελαύνουν χωρίς αντίσταση.Το γιατί, είναι, πρακτικά, αναπάντητο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι
πρόκειται για μια γεωπολιτική «παράπλευρη απώλεια» απέναντι στη Ρωσία.
Όμως, μια τέτοια λογική δεν αντέχει σε καμία βάσανο.Τελικά, πρόκειται, κατά πάσα πιθανότητα, για βλακεία και
ανευθυνότητα, την οποία, δυστυχώς, η Δύση επιδεικνύει σε κάθε ευκαιρία
τα τελευταία χρόνια, από την εποχή της Αραβικής Ανοιξης ή του πολέμου
στη Λιβύη και μετά. Βλακεία που ήδη κοστίζει πολλά και που είναι
ακατανόητο το πώς επιμένουν να μην τη βλέπουν.
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν διαθέτει την αναγκαία ισχύ για να πείσει τους μεγάλους της συμμάχους για το πόσο μεγάλη είναι αυτή η καταστροφή στο σύνορο της οποίας βρίσκεται η χώρα.
Καλώς ή κακώς, η Αθήνα δεν έχει άλλη λύση παρά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον ως προς το ζήτημα του FIR Αθηνών και της υπέρπτησης των ρωσικών αεροσκαφών. Το θέμα των τζιχατζιστών είναι πολύ μεγάλο, αλλά δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να μπορεί να μεταβάλλει τις ισορροπίες που γέννησε η Γιάλτα στον ευρωπαικό χώρο και που είναι ακόμα και σήμερα ενεργές.
Αλλωστε και οι Ρώσοι που πέταξαν στην Ελλάδα το μπαλάκι με το αίτημα για ελεύθερες διελεύσεις, ουδέποτε θα είχαν αληθινή πρόθεση να το φτάσουν μέχρι τέρμα: ουδέποτε συγκρούστηκαν με τη Δύση για την Ελλάδα και ουδέποτε θα το κάνουν.
Το 1973, ο Παπαδόπουλος δεν έδωσε άδεια στα αμερικανικά βομβαρδιστικά να πάνε στη Μέση Ανατολή για να βοηθήσουν το Ισραήλ σε ένα πόλεμο ζωής ή θανάτου γι αυτό.Την ίδια στιγμή, οι Σοβιετικοί έστελναν στρατηγικές κεφαλές στη Συρία.Το αποτέλεσμα ήταν ότι, μόλις τελείωσε ο πόλεμος, λίγες εβδομάδες μετά και έπειτα από έξι χρόνια δικτατορίας που είχαν μεσολαβήσει από το 1967, ο Παπαδόπουλος έπεφτε με το Πολυτεχνείο.Στη θέση του, ερχόταν η δεύτερη χούντα.
Και, αυτή, το επόμενο καλοκαίρι, θα έφερνε την εθνική καταστροφή στην Κύπρο…
Δυστυχώς, η Ελλάδα δεν διαθέτει την αναγκαία ισχύ για να πείσει τους μεγάλους της συμμάχους για το πόσο μεγάλη είναι αυτή η καταστροφή στο σύνορο της οποίας βρίσκεται η χώρα.
Καλώς ή κακώς, η Αθήνα δεν έχει άλλη λύση παρά να συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις της Ουάσιγκτον ως προς το ζήτημα του FIR Αθηνών και της υπέρπτησης των ρωσικών αεροσκαφών. Το θέμα των τζιχατζιστών είναι πολύ μεγάλο, αλλά δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να μπορεί να μεταβάλλει τις ισορροπίες που γέννησε η Γιάλτα στον ευρωπαικό χώρο και που είναι ακόμα και σήμερα ενεργές.
Αλλωστε και οι Ρώσοι που πέταξαν στην Ελλάδα το μπαλάκι με το αίτημα για ελεύθερες διελεύσεις, ουδέποτε θα είχαν αληθινή πρόθεση να το φτάσουν μέχρι τέρμα: ουδέποτε συγκρούστηκαν με τη Δύση για την Ελλάδα και ουδέποτε θα το κάνουν.
Το 1973, ο Παπαδόπουλος δεν έδωσε άδεια στα αμερικανικά βομβαρδιστικά να πάνε στη Μέση Ανατολή για να βοηθήσουν το Ισραήλ σε ένα πόλεμο ζωής ή θανάτου γι αυτό.Την ίδια στιγμή, οι Σοβιετικοί έστελναν στρατηγικές κεφαλές στη Συρία.Το αποτέλεσμα ήταν ότι, μόλις τελείωσε ο πόλεμος, λίγες εβδομάδες μετά και έπειτα από έξι χρόνια δικτατορίας που είχαν μεσολαβήσει από το 1967, ο Παπαδόπουλος έπεφτε με το Πολυτεχνείο.Στη θέση του, ερχόταν η δεύτερη χούντα.
Και, αυτή, το επόμενο καλοκαίρι, θα έφερνε την εθνική καταστροφή στην Κύπρο…
