Αίφνης ήλθε ο Πόλεμος των Φόκλαντ που αντέστρεψε το κλίμα, έκανε τους ψηφοφόρους για λίγο να παρηγορηθούν με τη νοσταλγία της αυτοκρατορίας και έτσι η σιδηρά κυρία νίκησε στις πρόωρες εκλογές της άνοιξης του 1983. Στην εκστρατεία του κατά των Κούρδων εντός και εκτός συνόρων ο Ερντογάν κινείται άλλοτε ως Γκαλτιέρι και άλλοτε ως Θάτσερ, καθώς δεν επιδιώκει απλά και μόνον να κερδίσει ξανά την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης, αλλά έχει ως μοναδικό στόχο να εμποδίσει το Κουρδικό Κόμμα HDP να ξεπεράσει το ποσοστό 10% που απαιτείται για είσοδο στη Βουλή και έτσι το κυβερνών κόμμα ΑΚΡ να εξασφαλίσει έστω και οριακή αυτοδυναμία. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι Ερντογάν-Νταβούτογλου βρίσκονται μακριά από τον στόχο τους και γι' αυτό ακριβώς τον λόγο εγκαταλείπουν όλα τα προσχήματα του αγώνα κατά της τρομοκρατίας των τζιχαντιστών και του ΡΚΚ, και κλιμακώνουν τις επιθέσεις κυρίως εντός συνόρων. Στην ουσία η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στη ΝΑ Τουρκία, οι επιχειρήσεις των ειδικών δυνάμεων και οι αεροπορικοί βομβαρδισμοί είναι η μόνη ελπίδα του Ερντογάν να συμπιέσει το ΗDP κάτω από το όριο του 10%.
Σε αντίθεση με τη Θάτσερ που χάρη στον Πόλεμο των Φόκλαντ σημείωσε τη δεύτερη εκλογική νίκη και προώθησε τη νεοφιλελεύθερη ανατροπή, ο Ερντογάν, αν κερδίσει το εκλογικό του στοίχημα, θα συγκυβερνήσει με τους μηχανισμούς του κεμαλικού κατεστημένου και του βαθέος κράτους με τους οποίους συμμάχησε από τον Ιούνιο του 2013 κατά των δικτύων του ιμάμη Γκιουλέν και τώρα κατά των Κούρδων. Με άλλα λόγια, αμείλικτη η Ιστορία δεν του δίνει τον ρόλο της Θάτσερ, αλλά από ό,τι φαίνεται τον ρόλο του Γκαλτιέρι. Οποιο και αν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών, ο Ερντογάν θα είναι πολιτικά ηττημένος.
kapopoulos@pegasus.gr
