Στην πεντάμηνη
διαπραγμάτευση της Αθήνας επί της ουσίας με το Βερολίνο και ιδιαίτερα
στη δραματική κορύφωση των τελευταίων ημερών ήταν σαφής η στήριξη της
Ιταλίας, της Γαλλίας και των ΗΠΑ. Τη στήριξη αυτή πρέπει να τη δούμε
στις πραγματικές της διαστάσεις και να τη διαφυλάξουμε. Ρώμη, Παρίσι και
πολύ περισσότερο η Ουάσιγκτον δεν ταυτίστηκαν με την ατζέντα της
ελληνικής κυβέρνησης, παρά το ότι εγγραφόταν στη δική τους σε
διαφορετικό βαθμό εναντίωση στη μονομερή δημοσιονομική λιτότητα που έχει
επιβάλει το Βερολίνο.Προτεραιότητα του Ρέντσι
και του Ολάντ είναι να διαφυλαχθεί συνολικά η Ευρωζώνη και να μη γίνεται
ωμή προβολή της γερμανικής ισχύος με παράκαμψη των θεσμικών οργάνων της
ΕΕ και της Ευρωζώνης, και κυρίως να μη γίνει μια άκαμπτη στάση απέναντι
στην Ελλάδα αφορμή να υιοθετήσει το Βερολίνο πιο σκληρή στάση απέναντι
στις δημοσιονομικές αποκλίσεις της Ρώμης και του Παρισιού. Εξυπακούεται
ότι και τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, όπως το Ευρωκοινοβούλιο και η
Επιτροπή, εισέπρατταν αρνητικά τη στάση της Γερμανίας στην τελική φάση
της ελληνικής κρίσης, καθώς μέρα με τη μέρα η γερμανική πλευρά
εγκατέλειπε ευρωπαϊκά προσχήματα και περιτυλίγματα και έπαιρνε τη μορφή
μιας απροκάλυπτης εθνικής πολιτικής προβολής ισχύος.
Αντίστοιχα προτεραιότητα της Ουάσιγκτον -πέραν της δεδομένης και αυξημένης γεωπολιτικής υπεραξίας της χώρας μας- είναι πάση θυσία αποφυγή αστάθειας και κλυδωνισμών στην ΕΕ και Ευρωζώνη, καθώς προέχει η συγκρότηση ενός συμπαγούς Δυτικού Μπλοκ όπου δίπλα στο ΝΑΤΟ θα υπάρχει η Συνθήκη ΤΤΙΡ (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων). Το μήνυμα είναι σαφές, η στήριξη αφορά τη θεσμική ομαλότητα στην ΕΕ - Ευρωζώνη, την ελάφρυνση των παρενεργειών της λιτότητας και την ενότητα, σταθερότητα της Ευρώπης ως πυλώνα του Δυτικού Μπλοκ. Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να καλλιεργήσουμε διμερείς σχέσεις με ρεαλιστικές προσδοκίες στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα να θέσουμε σε ρεαλιστικές βάσεις τις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ.
Η σχέση με τις ΗΠΑ δεν είναι εναλλακτική της πλήρους ένταξης στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, ούτε αναζήτηση ερείσματος απέναντι στη Γερμανία. Είναι η αναγκαία παράμετρος μιας συνολικής ξεκάθαρης στρατηγικής τοποθέτησης της χώρας μας που ήταν, είναι και πρέπει να εξακολουθήσει να είναι ευρωατλαντική. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Λιου, άρχιζε περιοδεία σε Βερολίνο, Παρίσι και ΕΚΤ για να προλάβει περιπλοκές στην εφαρμογή της Συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής των 19.
kapopoulos@pegasus.gr
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΘΝΟΣ
Αντίστοιχα προτεραιότητα της Ουάσιγκτον -πέραν της δεδομένης και αυξημένης γεωπολιτικής υπεραξίας της χώρας μας- είναι πάση θυσία αποφυγή αστάθειας και κλυδωνισμών στην ΕΕ και Ευρωζώνη, καθώς προέχει η συγκρότηση ενός συμπαγούς Δυτικού Μπλοκ όπου δίπλα στο ΝΑΤΟ θα υπάρχει η Συνθήκη ΤΤΙΡ (Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων). Το μήνυμα είναι σαφές, η στήριξη αφορά τη θεσμική ομαλότητα στην ΕΕ - Ευρωζώνη, την ελάφρυνση των παρενεργειών της λιτότητας και την ενότητα, σταθερότητα της Ευρώπης ως πυλώνα του Δυτικού Μπλοκ. Με αυτά τα δεδομένα μπορούμε να καλλιεργήσουμε διμερείς σχέσεις με ρεαλιστικές προσδοκίες στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα να θέσουμε σε ρεαλιστικές βάσεις τις διμερείς σχέσεις με τις ΗΠΑ.
Η σχέση με τις ΗΠΑ δεν είναι εναλλακτική της πλήρους ένταξης στον σκληρό πυρήνα της ΕΕ, ούτε αναζήτηση ερείσματος απέναντι στη Γερμανία. Είναι η αναγκαία παράμετρος μιας συνολικής ξεκάθαρης στρατηγικής τοποθέτησης της χώρας μας που ήταν, είναι και πρέπει να εξακολουθήσει να είναι ευρωατλαντική. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, Λιου, άρχιζε περιοδεία σε Βερολίνο, Παρίσι και ΕΚΤ για να προλάβει περιπλοκές στην εφαρμογή της Συμφωνίας της Συνόδου Κορυφής των 19.
kapopoulos@pegasus.gr
Γ.ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ-ΕΘΝΟΣ