Η 15η Ιουλίου παραμένει μια διπλή θλιβερή επέτειος στη σύγχρονη ελληνική ιστορία. Εκείνη τη μέρα του 1974 άρχισε το πραξικόπημα που οργάνωσε η ελληνική στρατιωτική χούντα εναντίον του αρχιεπισκόπου Μακαρίου στην Κύπρο, πραξικόπημα που προκάλεσε πέντε μέρες αργότερα την τουρκική εισβολή στη μεγαλόνησο με τις γνωστές συνέπειες.
Στις 15 Ιουλίου 1965 είχε προηγηθεί ένα ανάλογο πολιτικό αυτή τη φορά πραξικόπημα, που με τη βοήθεια των ξένων, στόχευε,να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου η οποία είχε απόλυτη αυτοδυναμία μετά τις εκλογές του Φεβρουαρίου 1964 οπότε και συγκέντρωσε ένα ποσοστό που άγγιζε το 53% των ψήφων. Κάτι που φαίνεται ότι επιχειρείται κατά κάποιο τρόπο και σήμερα από το γερμανικό ιμπεριαλισμό που επιχειρεί να αποδυναμώσει και να εξευτελίσει τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση που δεν του είναι αρεστή. (Παρατηρήσαμε με κάποιο σκεπτικισμό ότι ο κ. Στ. Θεοδωράκης που μέχρι πρόσφατα παρουσιαζόταν μ’ένα στυλάκι ”χίπικο” κι ένα σακίδιο στην πλάτη να αγορεύει ενώπιον της Βουλής μέσα στο καλοκαίρι ντυμένος στην τρίχα με κοστούμι και γραβάτα, προφανώς για να ευχαριστήσει τους φίλους του).
Βέβαια πρέπει να πούμε ότι η σημερινή γερμανική κυβέρνηση φέρθηκε κατά τον ίδιο σκαιό τρόπο και προς τους φίλους της κ.κ.Σαμαρά και Βενιζέλο. Οι διαταγές που δίνει η γερμανική ηγεσία πρέπει να εφαρμόζονται από όλους πιστά και απαρέγκλιτα. Τo 1965 η γερμανική κυβέρνηση ακολουθούσε πιστά τους Αμερικανούς οι οποίοι σε συνεργασία με το παλάτι, την ελληνική δεξιά και συντηρητικές δυνάμεις του Κέντρου με επικεφαλής τον Κ. Μητσοτάκη συνωμότησαν και πέτυχαν να ανατρέψουν τη νόμιμη κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.
Το απόγευμα της 15ης Ιουλίου ο έλληνας πρωθυπουργός από το Καστρί έφτασε στα Ανάκτορα οπότε και επήλθε η τελική ρήξη με το βασιλιά Κωνσταντίνο. Ο γράφων μαθητής τότε του γυμνασίου υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας μιας πραγματικής λαοθάλασσας που περιέβαλλε την κάθοδο του Γ. Παπανδρέου. Δεν επρόκειτο τόσο για το πρόσωπο του πρωθυπουργού. Ήταν περισσότερο μια έντονη λαΪκή αντίδραση για την αντιδημοκρατική συμπεριφορά του εσωτερικού ελληνικού κατεστημένου σε συνεργασία με τον ξένο παράγοντα.
Η CIA, αρκετούς μήνες πριν την ανατροπή του Παπανδρέου ενημέρωσε τον αμερικανό πρόεδρο Λίντον Τζόνσον για το σχέδιο που ήδη είχε εξυφανθεί προς αυτή την κατεύθυνση με κάθε λεπτομέρεια. Σχέδιο που υποστήριζαν έντονα οι Αμερικανοί.
Η έκθεση της CIA προς τον Αμερικανό πρόεδρο ,από τις αρχές του 1965,έγραφε μεταξύ άλλων: ”To σχέδιο του βασιλέως να εξαναγκάσει σε παραίτηση τον Παπανδρέου περιλαμβάνει μια σειρά επιθέσεων εναντίον του πρωθυπουργού Γ.Παπανδρέου και του υιού του Ανδρέα μέσω του Πάνου Κόκκα (ιδιοκτήτη της εφημερίδας ”Ελευθερία”) ο οποίος δήλωσε σε διαφορετική πηγή ότι συμφωνεί να λάβει θέση εναντίον του Παπανδρέου εφόσον ο υπουργός Οικονομικών Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναλάβει ως υπουργός Συντονισμού η ως αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως επί οικονομικών θεμάτων σε μια νέα κυβέρνηση. Τις λεπτομέρειες επεξεργάζονται ήδη μεταξύ τους ο βασιλιάς και ο Κόκκας.”
Μέσα στον καυτό Ιούλιο του 2015 το ελληνικό ζήτημα τέθηκε πάλι στο προσκήνιο και οι Έλληνες έζησαν δραματικές στιγμές από τη συντηρητική πτέρυγα των Γερμανών και των συνεργατών τους. Έτσι και αυτός ο Ιούλιος θα έχει θέση στη συλλογική μνήμη, όπως και εκείνος του 1965 και του 1974.
