Ο Μεϊμαράκης παραδέχθηκε ότι υποχρεωτικά θα τον στηρίξει στο έργο
του, η Φώφη, σε πολύ αυστηρό τόνο, απαίτησε από τον Τσίπρα να κυβερνήσει
επιτέλους, ο Σταύρος επίσης, ο Καμμένος προειδοποίησε ότι έχουμε σχέδιο
ανατροπής του από τους εχθρούς της Ελλάδας που δεν θα περάσει, το ίδιο
έπραξε και η μεγάλη πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα,
ενώ όσοι διαφοροποιήθηκαν ξακαθάρισαν ότι στηρίζουν! Ο ίδιος ο Τσίπρας
μάλιστα σημείωσε με σημασία πως οι κυβερνήσεις πέφτουν μόνον εάν χάσουν
την εμπιστοσύνη του λαού. Άρα προς το παρόν την έχουν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι εκ των πραγμάτων, de facto δηλαδή, ο Τσίπρας υπερβαίνει τις κομματικές διαφορές και αναλαμβάνει εθνικό έργο, το έργο της διάσωσης της χώρας. Μπορεί όμως ένας αριστερός ηγέτης να αναλάβει τέτοιο έργο και μάλιστα υλοποιώντας μια συμφωνία που την επιβάλουν με το ζόρι οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης και οι ευρωπαίοι τραπεζίτες;
Φυσικά και μπορεί. Εφόσον δεν τίθεται αυτή τη στιγμή ζήτημα επαναστατικής αλλαγής- και στο σημείο αυτό το ΚΚΕ έχει απόλυτο δίκαιο- το μόνο ζήτημα που τίθεται, εάν δεν επιθυμείς να ακολουθήσεις τον Κουτσούμπα στην τίμια απόσυρση, είναι να αναλάβεις το εγχείρημα της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού και της αλλαγής του πολιτικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας, εντός της ευρωζώνης. Η αριστερή κατεύθυνση εδώ έγκειται στο γεγονός ότι, εκπροσωπώντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και τις ιδέες της κεντροαριστεράς, είσαι σε θέση να εφαρμόσεις ένα πρόγραμμα προσαρμογής δίνοντας τις περισσότερες εγγυήσεις δικαιοσύνης στα ασθενέστερα στρώματα και τις περισσότερες εγγυήσεις αποτελεσματικότητας στην ευρωζώνη.
Κανένας παραδοσιακός αστικός σχηματισμός δεν μπορεί να το κάνει αυτό, διότι έχει κόψει τους δεσμούς του με τις λαϊκές τάξεις αφενός και αφετέρου διότι δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση, εφόσον εκπροσωπεί ένα καθεστώς που πρέπει να αλλάξει. Το καθεστώς της διαπλοκής κράτους και κεφαλαίου στην Ελλάδα.
Επομένως, εκ των πραγμάτων, ο Αλέξης Τσίπρας μετατράπηκε σε ένα εθνικό κεφάλαιο, αριστερής πολιτικής κατεύθυνσης, που καλείται να διαδραματίσει ευρύτερο εθνικό ρόλο, να μεταρρυθμίσει ριζικά το κράτος, να το κάνει πιο δίκαιο και να μεταρρυθμίσει και τους κανόνες της κοινωνικής ζωής, κάνοντας την κοινωνία πιο ανοιχτή, χτυπώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο προστασίας και προνομίων.
Μέσα σε μια νύχτα κυριολεκτικά ο Τσίπρας έλαβε εξ ανάγκης το χρίσμα ενός νέου Homme de la Nation. Έγινε εθνάρχης. Εάν αυτό πράγματι συνέβη και δεν είναι μια απλή εντύπωση, τότε μπορούμε να προδιαγράψουμε και τα επόμενα βήματά του: θα μετασχηματίσει το κόμμα του, δηλαδή θα υποχρεώσει μια σημαντική μερίδα του να αποφασίσει εάν θα τον ακολουθήσει ή εάν θα επιστρέψει στο μειοψηφικό κινηματικό παρελθόν και ακολούθως θα ζητήσει εκ νέου τη λαϊκή εντολή, την οποία φυσικά και θα λάβει.
Από το σημείο αυτό και μετά, από το ερχόμενο φθινόπωρο δηλαδή, θα παρακολουθήσουμε το έργο της κατασκευής ενός αριστερού εθνάρχη, το οποίο θα μας δείξει εάν ο Αλέξης Τσίπρας έχει και τα 2ιστορικά εφόδια να το διεκπεραιώσει.
tvxs
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν ότι εκ των πραγμάτων, de facto δηλαδή, ο Τσίπρας υπερβαίνει τις κομματικές διαφορές και αναλαμβάνει εθνικό έργο, το έργο της διάσωσης της χώρας. Μπορεί όμως ένας αριστερός ηγέτης να αναλάβει τέτοιο έργο και μάλιστα υλοποιώντας μια συμφωνία που την επιβάλουν με το ζόρι οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης και οι ευρωπαίοι τραπεζίτες;
Φυσικά και μπορεί. Εφόσον δεν τίθεται αυτή τη στιγμή ζήτημα επαναστατικής αλλαγής- και στο σημείο αυτό το ΚΚΕ έχει απόλυτο δίκαιο- το μόνο ζήτημα που τίθεται, εάν δεν επιθυμείς να ακολουθήσεις τον Κουτσούμπα στην τίμια απόσυρση, είναι να αναλάβεις το εγχείρημα της αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού και της αλλαγής του πολιτικού και παραγωγικού μοντέλου της χώρας, εντός της ευρωζώνης. Η αριστερή κατεύθυνση εδώ έγκειται στο γεγονός ότι, εκπροσωπώντας τα χαμηλότερα κοινωνικά στρώματα, αλλά και τις ιδέες της κεντροαριστεράς, είσαι σε θέση να εφαρμόσεις ένα πρόγραμμα προσαρμογής δίνοντας τις περισσότερες εγγυήσεις δικαιοσύνης στα ασθενέστερα στρώματα και τις περισσότερες εγγυήσεις αποτελεσματικότητας στην ευρωζώνη.
Κανένας παραδοσιακός αστικός σχηματισμός δεν μπορεί να το κάνει αυτό, διότι έχει κόψει τους δεσμούς του με τις λαϊκές τάξεις αφενός και αφετέρου διότι δεν έχει την έξωθεν καλή μαρτυρία, δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση, εφόσον εκπροσωπεί ένα καθεστώς που πρέπει να αλλάξει. Το καθεστώς της διαπλοκής κράτους και κεφαλαίου στην Ελλάδα.
Επομένως, εκ των πραγμάτων, ο Αλέξης Τσίπρας μετατράπηκε σε ένα εθνικό κεφάλαιο, αριστερής πολιτικής κατεύθυνσης, που καλείται να διαδραματίσει ευρύτερο εθνικό ρόλο, να μεταρρυθμίσει ριζικά το κράτος, να το κάνει πιο δίκαιο και να μεταρρυθμίσει και τους κανόνες της κοινωνικής ζωής, κάνοντας την κοινωνία πιο ανοιχτή, χτυπώντας ένα εκτεταμένο δίκτυο προστασίας και προνομίων.
Μέσα σε μια νύχτα κυριολεκτικά ο Τσίπρας έλαβε εξ ανάγκης το χρίσμα ενός νέου Homme de la Nation. Έγινε εθνάρχης. Εάν αυτό πράγματι συνέβη και δεν είναι μια απλή εντύπωση, τότε μπορούμε να προδιαγράψουμε και τα επόμενα βήματά του: θα μετασχηματίσει το κόμμα του, δηλαδή θα υποχρεώσει μια σημαντική μερίδα του να αποφασίσει εάν θα τον ακολουθήσει ή εάν θα επιστρέψει στο μειοψηφικό κινηματικό παρελθόν και ακολούθως θα ζητήσει εκ νέου τη λαϊκή εντολή, την οποία φυσικά και θα λάβει.
Από το σημείο αυτό και μετά, από το ερχόμενο φθινόπωρο δηλαδή, θα παρακολουθήσουμε το έργο της κατασκευής ενός αριστερού εθνάρχη, το οποίο θα μας δείξει εάν ο Αλέξης Τσίπρας έχει και τα 2ιστορικά εφόδια να το διεκπεραιώσει.
tvxs
