Ενότητα επιθυμεί ο Βορειοηπειρωτικός Ελληνισμός μετά τις τοπικές εκλογές

Συμεών Σολταρίδης «Ξεκινά μια νέα περίοδος, μια νέα αρχή. Η αδυναμία του ΚΕΑΔ να αναδείξει Έλληνες Δημάρχους στις περιοχές όπου ζει Ελληνισμός , σηματοδοτεί την αναγκαία ενότητα του Ελληνισμού και την λήξη της παντοδυναμίας του προέδρου του ΚΕΑΔ, Βαγγέλη Ντούλε, ο οποίος με την πολιτική που εφάρμοσε για πολλά χρόνια διέσπασε την δυναμική του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού»,  δηλώνουν μέλη της οργάνωσης «Ομόνοια», Έλληνες πολιτικοί και πολιτευτές στην Βόρεια Ήπειρο , καθώς και πλήθος κόσμου οι οποίοι είχαν διαχωρίσει την θέση τους και ή είχαν ιδρύσει δεύτερο Ελληνικό κόμμα, το «Μέγκα» ή πολιτεύονταν  μέσα στα Αλβανικά κόμματα.

Ο λόγος για τις  πρώτες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση στην Αλβανική επικράτεια που πραγματοποιήθηκαν στις 21 Ιουνίου 2015 μετά την νέα διοικητική διαίρεση  στη χώρα, η οποία ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 2014 και προβλέπει ότι η Αλβανία θα έχει πλέον 61 Δήμους από 350 μαζί με τις Επαρχίες πού είχε μέχρι τώρα. Το πολιτικό κλίμα, καθ΄όλη την προεκλογική περίοδο ήταν έντονο μεταξύ του Σοσιαλιστικού και Δημοκρατικού Κόμματος. Μέσα, όμως, σε αυτό το έντονο κλίμα, βρέθηκαν  και τα δύο Ελληνικά μειονοτικά κόμματα  «ΚΕΑΔ» και  «Μέγκα» , τα οποία θέλησαν να  θέσουν τους  δικούς τους υποψηφίους σε Δήμους , όπου το Ελληνικό στοιχείο υπερτερεί πληθυσμιακά.

​Σε προεκλογική ομιλία του Έλληνα υποψηφίου Αναστάση Γκούτα στο Μουρσί του Δήμου Κονίσπολης

Η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο Ελληνικών κομμάτων και οι υποψηφιότητες οι οποίες υποστηρίχτηκαν από Έλληνες πολιτικούς του Νότου ήταν το βασικό στοιχείο των Δημοτικών εκλογών. Η επιλογή των υποψηφίων από το ΚΕΑΔ  δεν είχε την αποδοχή του συνόλου σε βαθμό  που πολλά μέλη της οργάνωσης «Ομόνοια» στην οποία είναι συνδεδεμένο το κόμμα του ΚΕΑΔ, να διαχωρίσουν  την θέση τους στην υποψηφιότητα του Γιάννη Μπάμπη για τον Δήμο Φοινίκης και να υποστηρίξουν του υποψήφιο του «Μέγκα» Λεωνίδα Χρήστου, που τελικά αναδείχθηκε Δήμαρχος.

Την ίδια αποτυχημένη επιλογή είχε και στον Δήμο Δρόπολις όπου ο υποψήφιος του Κώστας Ζήσος ήρθε τρίτος , μετά από τον ανεξάρτητο Χρήστο Ντούτση και τον επιτυχόντα, πλέον Δήμαρχο, Αχιλλέα Ντέτσικα, ο οποίος υποστηρίχθηκε από τους  Βαγγέλη Τάβο, βουλευτή του  Σοσιαλιστικού Κινήματος  Ολοκλήρωσης και τον Σπύρο Ξέρα , πρώην Υπουργό Εργασίας στο Δημοκρατικό κόμμα.
Σχολιάζοντας τα αποτελέσματα των εκλογών ο Βαγγέλης Τάβος , είπε « η αντιπαράθεση μας δεν ήταν μεταξύ του κόσμου. Ήταν με τον Βαγγέλη Ντούλε, ο οποίος επί χρόνια οικειοποιήθηκε το ΚΕΑΔ και δρώντας αντιδημοκρατικά , χωρίς να διενεργεί εκλογές, είχε καταντήσει το κόμμα σε προσωπικό του «μαγαζάκι».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πρώην βουλευτής του ΚΕΑΔ που σήμερα βρίσκεται στις τάξεις του «Μέγκα» Θωμάς Μήτσιου , ο οποίος αφού σημείωσε ότι «οι επιλογές των υποψηφίων του ΚΕΑΔ θα έπρεπε να γίνονται με βάση την αποδοχή του κόσμου και όχι τις προσωπικές επιλογές του προέδρου του» συνέχισε « Το ΚΕΑΔ έχασε παταγωδώς. Η οργάνωση «Ομόνοια» από τα σπλάχνα της οποίας δημιουργήθηκε το ΚΕΑΔ πρέπει να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να εργασθεί για την συνένωση ΚΕΑΔ και ΜΕΓΚΑ για να επέλθει η ενότητα στον βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό»
Υπέρ της ενότητας έκανε δηλώσεις και ο πρόεδρος του « Μέγκα»,  Χριστάκης Κίτσου ο οποίος είπε «Αποστασιοποιηθήκαμε από το ΚΕΑΔ στο οποίο ανήκαμε και ιδρύσαμε το 2010 νέο κόμμα, λόγω της αντιδημοκρατικότητας του προέδρου του, ο οποίος στηρίζονταν  από το εδώ πολιτικό σύστημα και κυρίως από την Αθήνα, η οποία δεν ήθελε να μας ακούσει και συνεχώς αγκάλιαζε τα λεγόμενα του προέδρου της».

O πρόεδρος της Ομόνοιας” Λεωνίδας Παπάς καθώς ψηφίζει.

Τέλος, ο νεοκεκλεγείς πρόεδρος της «Ομόνοιας» Λεωνίδας Παπάς αναφερόμενος στην αναγκαιότητα  της αναδόμησης του ΚΕΑΔ είπε « Στο μέλλον, ίσως να υπάρξει ανανέωση του κόμματος. Μπορεί να υπάρξει αλλαγή καταστατικού στην «Ομόνοια-ΚΕΑΔ» και συνένωση με το «Μέγκα».

Ένα ζήτημα βέβαια που προβληματίζει την «Ομόνοια» είναι αν θα πρέπει να κληθούν και οι εκτός ΚΕΑΔ Έλληνες βουλευτές και πολιτικοί που βρίσκονται στα Αλβανικά κόμματα σε αυτή την προσπάθεια ενότητας που επαγγέλονται όλοι. Άλλοι υποστηρίζουν ότι θα πρέπει να επιστρέψουν από εκεί από όπου είχαν ξεκινήσει , δηλαδή στην «Ομόνοια» και άλλοι δέχονται ότι θα μπορούν να παραμείνουν όσοι θέλουν και στα Αλβανικά κόμματα, για την επίλυση μέσω αυτών των κομμάτων  των προβλημάτων που έχει η μειονότητα.Αυτό όμως που οξύνει τα πνεύματα περισσότερο  είναι το δόγμα που καλλιέργησε για χρόνια το ΚΕΑΔ ότι «Έλληνες είναι όσοι βρίσκονται στο ΚΕΑΔ, ενώ οι υπόλοιποι δεν είναι». Όπως δήλωσε ο πρώην Υπουργός Σπύρος Ξέρας « αυτό καλλιεργήθηκε από τον Βαγγέλη Ντούλε με σκοπό να εξοβελίσει  τους πάντες από πολιτικούς του αντιπάλους και να παραμείνει αυτός στο πολιτικό στερέωμα. Το κακό δε ήταν  ότι μέχρι πρότινος έπειθε την Αθήνα , καθώς και ορισμένους Ελλαδίτες δημοσιογράφους , οι οποίοι δεν γνωρίζουν τα εδώ πολιτικά δεδομένα, τον εδώ εκλογικό νόμο,  και αρθρογραφούν με βάση όσα τους μεταφέρονται. Το καλό είναι ότι πλέον ακουγόμαστε και εμείς παρουσιάζοντας το έργο το οποίο κάνουμε,  που σκοπό έχει την καλυτέρευση των συνθηκών ζωής της εθνικής μας μειονότητας».

Στις πρόσφατες Δημοτικές εκλογές τελικά ο Ελληνισμός ανέδειξε τρεις Δημάρχους , τους Αχιλλέα Ντέτσικα  στην Δρόπολη, Λεωνίδα Χρήστου στην Φοινίκη και  Νίκο Σχούπουλη στην Πρεμετή, όλους εκτός ΚΕΑΔ. Έχασε τους Δήμους Κονίσπολης, όπου ζει σημαντικός αριθμός Τσάμηδων και Χιμάρρας , λόγω υπερβολικής δραστηριοποίησης του Σοσιαλιστικού κόμματος υπέρ του υποψηφίου της.

Σχετικά με την στάση της Αθήνας, η οποία κράτησε αποστάσεις για να μην διαταραχθούν οι ΕλληνοΑλβανικές σχέσεις , πολύ περισσότερο δε που γνώριζε ότι στον Δήμο Χιμάρρας μπορεί να δημιουργηθούν έκτροπα μεταξύ ομάδων που δρούνε στο παρακράτος, κάτι για το  οποίο, όπως λέγεται, είχε ενημερώσει τις Αλβανικές αρχές, κατηγορήθηκε από μερίδα Ελλήνων υποψηφίων οι οποίοι είχαν ηττηθεί  , οι οποίοι σημείωναν ότι « η Αθήνα δεν τους στήριξε».

Επιτακτική λοιπόν η ενότητα του βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού με σκοπό να αποκτήσει δυναμική και πολιτική οντότητα. Το σημαντικότερο δε όλων, να παύσει να αυτοκαταστρέφεται με προσωπικές πολιτικές προβολές και πολιτικές σκοπιμότητες,  ώστε ενωμένη η μειονότητα να ανεβάσει το βιοτικό της επίπεδο, να δημιουργήσει υποδομές και να οργανωθεί για καλύτερες συνθήκες ζωής.