Η πιο ενδιαφέρουσα πολιτική εξέλιξη από την πλευρά
των εταίρων της Αθήνας, μετά τη δραματική κορύφωση της ελληνικής κρίσης,
είναι η στάση της Γαλλίας, με το Reuters να επισημαίνει «ότι υπάρχει
μια διαφορά σίγουρα στους τόνους ανάμεσα στο Παρίσι και στο Βερολίνο». Η
διαφοροποίηση καταγράφηκε με τον Γάλλο υπουργό Οικονομικών Σαπέν να
ζητά στο Eurogroup του Σαββάτου να συζητηθεί το ελληνικό αίτημα για
παράταση του προγράμματος, και αμέσως μετά τη δήλωσή του ότι πρέπει να
συνεχιστεί η διαπραγμάτευση, μια δήλωση που επανέλαβε χθες Κυριακή και ο
πρωθυπουργός Βαλς.Ο πρωθυπουργός της Γαλλίας προχώρησε παραπέρα και συνέστησε -έξω από κάθε καθιερωμένη αποχή από παρέμβαση στις αποφάσεις της ΕΚΤ- στον Ντράγκι να μην παγώσει την παροχή ρευστότητας μέσω του ELA! Η διαφοροποίηση της Γαλλίας έχει διπλή ανάγνωση: Πρώτα από όλα είναι σαφές ότι ουδείς θέλει να διακοπεί κάθε δίαυλος επικοινωνίας με την Αθήνα, και το Παρίσι σπεύδει να κατοχυρώσει θέση και ρόλο στο επίπεδο αυτό, άρα υπάρχει μια εξειδίκευση που δεν σημαίνει κατ' ανάγκη διαφωνία ικανή να οδηγήσει σε τριβές με το Βερολίνο.
Ταυτόχρονα όμως αποτελεί μια επιλογή που διαμηνύει ότι η Γαλλία θα αξιοποιήσει πλήρως τη δυνατότητα που της δίνεται στο πλαίσιο της επαναδραστηριοποίησης του γαλλογερμανικού άξονα, που επιβεβαιώθηκε με τις κοινές μεσολαβητικές πρωτοβουλίες Μέρκελ - Ολάντ τόσο στην ελληνική κρίση όσο και στην Ουκρανία. Σε κάθε περίπτωση σήμερα στο Βερολίνο πραγματοποιείται η σύσκεψη πολιτικών αρχηγών που συγκάλεσε η Μέρκελ για την ελληνική κρίση και θα μπορούμε να δούμε πόσο διαφοροποιείται η Γαλλία.
Οταν ξέσπασε η Παγκόσμια Χρηματοπιστωτική Κρίση τον Σεπτέμβριο του 2008 άρχισε μια σκληρή αντιπαράθεση του Σαρκοζί με τη Μέρκελ με τον πρόεδρο να ζητά συνολική κοινή θωράκιση της Ευρωζώνης και την καγκελάριο να υιοθετεί τη θέση ο καθένας για λογαριασμό του. Η αντιπαράθεση συνεχίστηκε μέχρι τον Ιούνιο του 2009, όταν ο Σαρκοζί αποφάσισε την πλήρη ευθυγράμμιση με τη Μέρκελ. Η επαναδραστηριοποίηση του άξονα με πρωτοβουλία της Μέρκελ έγινε προφανώς με επίγνωση του υψηλού κόστους να χρεώνεται το Βερολίνο μόνο του κάθε κρίσιμη απόφαση και επιλογή, με τον Ολάντ που εισπράττει υψηλό κόστος από την πολιτική λιτότητας να έχει κάθε λόγο και κίνητρο να μεγιστοποιεί την αναζήτηση διορθωτικών κινήσεων. Οι επόμενες μέρες θα δείξουν την πραγματική διάσταση και εμβέλεια της διαφοροποίησης που κατεγράφη από τις τοποθετήσεις των Σαπέν - Βαλς.
