Αυτές, σύμφωνα πάντα με τον Αρνού, είναι οι εξής:
1. Η καταγραφή της ανάσας του Λούμπιτς: Μετά από 18 χρόνια ως πιλότος τέτοιου αεροσκάφους, ο Αρνού είναι ρητά και κατηγορηματικά βέβαιος πως ο ισχυρισμός του Ρομπέν πως «στο μαύρο κουτί του αεροπλάνου ακουγόταν η ανάσα του Λούμπιτς» δεν ευσταθεί. Ο περιβάλλοντας χώρος του πιλοτηρίου του συγκεκριμένου Airbus 320, λέει ο πιλότος, είναι τόσο θορυβώδης κατά την ώρα της πτήσης, ώστε ακόμη και οι κυβερνήτες για να συνομιλήσουν μεταξύ τους χρησιμοποιούν τα ακουστικά με μικρόφωνο που φέρουν επάνω τους. «Σας διαβεβαιώνω πως η ανάσα του συγκυβερνήτη δεν θα μπορούσε να ακουστεί», λέει ο Αρνού.
2. Ο ήχος από το κουμπί πορείας καθόδου: Ο Ρομπέν ισχυρίζεται στο πόρισμα του πως ακούγεται το «μπιπ» που κάνει το κουμπί το οποίο πάτησε ο Λούμπιτς προκειμένου να μπει το αεροσκάφος σε πορεία καθόδου και να συντριβεί στις πλαγιές των Άλπεων. «Σας διαβεβαιώνω πως το συγκεκριμένο κουμπί είναι άηχο όταν πατιέται, δεν κάνει κανέναν απολύτως θόρυβο», τονίζει ο Αρνού.
3. Ο ήχος από την πληκτρολόγηση του κωδικού ασφαλείας στη πόρτα του κόκπιτ: Όταν κάποιος είναι έξω από το κόκπιτ και αναγκάζεται να πληκτρολογήσει χειροκίνητα τον κωδικό ασφαλείας για να εισέλθει (στην περίπτωση που δεν του ανοίγει ο άλλος συγκυβερνήτης), τότε ακούγεται κάθε τριάντα δευτερόλεπτα ένας πολύ δυνατός ήχος που είναι αδύνατο να μην καταγράφει από το μαύρο κουτί. Όμως ο εισαγγελέας Μπρις Ρομπέν δεν ανέφερε κανέναν απολύτως ήχο να ακούγεται από την απόπειρα του κυβερνήτη να εισέλθει στο πιλοτήριο, κάτι που από μόνο του θα αποτελούσε ικανό επιχείρημα για το ότι ο πιλότος όντως είχε κλειδωθεί απ' έξω. Ο Αρνού θεωρεί αδύνατο το μαύρο κουτί να κατέγραψε την ανάσα του Λούμπιτς, αλλά όχι τον συριστικό ήχο της πόρτας του πιλοτηρίου
Το ερώτημα που προκύπτει, σύμφωνα πάντα με τα γαλλικά μέσα, είναι γιατί ο Γάλλος εισαγγελέας βιάστηκε μέσα σε ένα 48ωρο από το δυστύχημα, να το αποδώσει σε αυτοκτονία του Λούμπιτς.
Με δεδομένο ότι ο αερομεταφορέας θεωρείται πάντα ως ο πρώτος υπεύθυνος όταν υπάρχει δυστύχημα, τα Γαλλικά ΜΜΕ αναρωτιούνται μήπως η ίδια η Lufthansa και η ασφαλιστική της εταιρεία πίεσαν τις γαλλικές εισαγγελικές αρχές να ρίξουν την ευθύνη στον Λούμπιτς, επειδή με τον τρόπο αυτό η ευθύνη θα έπεφτε αλλού και οι αποζημιώσεις σε συγγενείς θα ήταν μικρότερες αφού, στην εκδοχή της αυτοκτονίας, το δυστύχημα δεν προκλήθηκε από δική της αμέλεια αλλά οφείλεται αποκλειστικά σε κάποιον τρίτο.
