Επέβαλλαν τέλος την συνύπαρξη Δεξιάς, Ακροδεξιάς και φασιστικού κινήματος διεμβολίζοντας τον Δεξιό πολιτικό χώρο τις όποιες φορές αυτός προσπάθησε να αποστασιοποιηθεί απο τον Αμερικανικό εναγκαλισμό. Τα ψυχροπολεμικά συμφέροντα των ΗΠΑ, τα ερείσματα τους επι ελληνικού εδάφους λειτούργησαν ανασταλτικά στις όποιες εκσυγχρονιστικές προσπάθειες από όπου και αν προέρχονταν.
Είναι λυπηρό που ένα ολάκερος ιδεολογικός και πολιτικός χώρος ο οποίος στην Ευρώπη ήταν ο κύριος φορέας της ανάπτυξης της σε όλα τα επίπεδα της στην Ελλάδα να χρησιμοποιήσει μια δράκα ανθρώπων που ως απεδείχθη και προδότες ήσαν , και πνευματικά άοπλοι ήσαν, αλλά και διαταραγμένα ψυχικά για να επιτύχει την πολιτική του επιβίωση. Είναι όμως εξίσου λυτρωτικό το γεγονός πως τα θρασύδειλα αυτά ανθρωπάκια επέτυχαν το γεφύρωμα του χάσματος Δεξιάς και Αριστεράς το οποίο γεφύρωμα θα είχε άλλες προεκτάσεις αν δεν έσπευδαν πάλι οι Ξένοι προστάτες μέσω των γεφυροποιών¨" να επιτύχουν την μεταβίβαση μιας ανύπαρκτης εξουσίας των δικτατόρων στον τότε πολιτικό κόσμο της εποχής με όρους που καθιστούσαν την μετάβαση αυτή ελεγχόμενη.
Η Εξέγερση της Νομικής και του Πολυτεχνείου ήταν το επιστέγασμα του αντιδικτατορικού αγώνα που πολλοί αγνοί Έλληνες έδωσαν εντός και εκτός Ελλάδας, πιστοί στα όσα η Ιστορία του Έθνους μας παρήγαγε ανα τους αιώνες και στα ορίζει η πολιτιστική και πολιτισμική μας παράδοση.
Υπάρχουν βέβαια και οι λογικές της υποταγής . Λογικές που συνάντησαν οι λίγοι Έλληνες που ανέτρεψαν την Ιταλική επίθεση στην περιοχή της Πίνδου, όσοι αντιστάθηκαν στον Γερμανό κατακτητή στην Μάχη της Κρήτης , όσοι αντιστάθηκαν στην τριπλή κατοχή της Ελλάδας κατα την περίοδο 1941-1944. Η Αντίσταση παρήγαγε δεινά για τον τόπο κατα συνέπεια αναγορεύεται ως αποτυχημένη πράξη. Έσπευσαν λοιπόν οσοι λιποψύχησαν, όσοι θέλουν να δώσουν άλλοθι στους αχυρανθρώπους της Χούντας και τους συνεργάτες τους να θεωρήσουν την αντίσταση κατά της Ξενοκίνητης Χούντας ως πράξη που επέφερε την εισβολή της Τουρκίας το 1974 στην Κύπρο
Το 1964 η Τουρκία ήταν έτοιμη να εισβάλλει στην Κύπρο η πράξη αυτή ματαιώθηκε απο τις ΗΠΑ οι οποίες αντιλαμβάνονταν σε απόλυτο βαθμό πρώτον ότι μια τέτοια πράξη θα προκαλούσε ντόμινο αρνητικών εξελίξεων στον Ελλαδικό χώρο και δεύτερον ότι δεν θα συνεργαζόταν καμιά Ελληνική Κυβέρνηση. Το 1974 η αποβίβαση των Τούρκων ήταν επιτυχής κύρια εξαιτίας της πέμπτης φάλαγγας που δρούσε στην Κύπρο επι σχεδόν δύο δεκαετίες.Ολως τυχαίως την πέμπτη φάλαγγα αυτή την καθοδηγούσε η Χούντα των Αθηνών, δε αποχώρηση της Ελληνικής μεραρχίας απο την Κύπρο έγινε μέσα απο περίεργες συμπτώσεις .Ολως τυχαίως η Χούντα των Αθηνών θεωρουσε την παρουσάι της στην Κύπρο ως πράξη παράνομη που αντιβαίνει στις συμφωνιες της Ζυρίχης
Η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας του 1974 ορκίστηκε στις 24 Ιουλίου 1974 , ο Αττίλας ΙΙ έλαβε χώρα την 14ης Αυγούστου 1974 . Κατά συνέπεια όσοι θέλουν να δωσουν άλλοθι στους χουντάνθρωπους θεωρούν την δημοκρατική κυβέρνηση της Ελλάδας ως υπεύθυνη. Ξεχνούν πως την στρατιωτική δομή σε Ελλάδα και Κύπρο την έλεγχαν οι Χουντικοί και επίσης ξεχνούν πως η διαδικασία του να βρεθούν ενώπιον της δικαιοσύνης οι απριλιανοί εγκληματίες ήταν επίπονη. Ο δε σκύλος της ΕΣΑ στις 2 Αυγούστου του 1974 τέθηκε σε διαθεσιμότητα και στις 24 Αυγούστου αποστρατεύθηκε. Ως έχει καταγραφεί με απόφαση του Ευάγγελου Αβέρωφ - Τοσίτσα είχε προαχθεί σε υποστράτηγο. Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος εκτοπίστηκε στην Κέα (23 Οκτωβρίου 1974) μαζί με τους Στυλιανό Παττακό, Νικόλαο Μακαρέζο, Ιωάννη Λαδά και Μιχαήλ Ρουφογάλη. Ασβός και Σκύλος της ΕΣΑ είχαν εκπληκτικά κανάλια επικοινωνίας με τον σταθμάρχη της CIA στην Αθήνα. Με αυτόν είχαν άμεση επαφή και όχι με τον Αμερικανό πρέσβη.
Ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον είχε παραδεχθεί με δηλώσεις του πως «όταν η χούντα ανέλαβε τον έλεγχο (της χώρας) οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα ψυχροπολεμικά τους συμφέροντα να υπερισχύσουν του συμφέροντος- ή μάλλον της υποχρέωσής τους- να υποστηρίξουν τη δημοκρατία».Ηταν η πρώτη φορά, 25 χρόνια μετά την πτώση της δικτατορίας, που οι ΗΠΑ αποδέχονταν επίσημα έστω και ένα περιορισμένο μερίδιο ευθύνης για τον ρόλο τους στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του ΄60. Παραδοχή που παρέμενε πάντως στα όρια του αυτονόητου, αφού απλώς αναγνώριζε την αγαστή και χωρίς ταλαντεύσεις συνεργασία της κυβέρνησης των ΗΠΑ με το δικτατορικό καθεστώς.
Έρευνα: Αυτοί είναι οι 24 νεκροί του Πολυτεχνείου
