Βρετανός εμπειρογνώμονας καλεί την ισραηλινή Κυβέρνηση να «ξεχάσει τις
εξαγωγές» υγροποιημένου φυσικού αερίου , καθότι δεν είναι είναι
οικονομικά βιώσιμες και μη ρεαλιστικές.
«Ξεχάστε το μύθο ότι το αέριο μπορεί να εξαχθεί. Η ισραηλινή Κυβέρνηση έδωσε πολλή προσοχή στους ισχυρισμούς των επιχειρηματιών ότι το αέριο θα μπορούσε να εξαχθεί. Τώρα η Κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει το θέμα στα χέρια της», υποστηρίζει ο Νικ Μπάτλερ, ανώτερος σύμβουλος του πρώην Βρετανού Πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν για θέματα ενέργειας και πρώην Αντιπρόεδρος της British Petroleum, για θέματα στρατηγικής και πολιτικής ανάπτυξης, σε συνέντευξη στην ισραηλινή Globes.Το βασικό επιχείρημα του κ Μπάτλερ είναι ότι το ισραηλινό υγροποιημένο αέριο θα είναι ακριβό και ως εκ τούτου δεν θα είναι ανταγωνιστικό με το αέριο άλλων χωρών. Αντ` αυτού ο κ. Μπάτλερ εισηγείται ότι η ισραηλινή Κυβέρνηση διοχετεύσει το φυσικό αέριο στην εγχώρια οικονομία και στα σπίτια των καταναλωτών.
Σύμφωνα με την Globes, το Ισραήλ διαθέτει αποθέματα αερίου της τάξης των 990 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, με τα δύο μεγάλα κοιτάσματα, Ταμάρ και Λεβιάθαν, καθώς και άλλα μικρότερα κοιτάσματα, όπως το Σιμσόν, το Καρίς, το Νταλίτ και το Τανίν. Οι εταίροι στα ισραηλινά κοιτάσματα έχουν υπογράψει Μνημόνια Συναντίληψης για εξαγωγή 3 κυβικών μέτρων φυσικού αερίου στην Ιορδανία για περίοδο 15 χρόνων, 0,3 δισ. κμ στην Παλαιστινιακή Αρχή, 4,5 δισ. κμ στην ισπανική Union Ferosa η οποία κατέχει τερματικό υγροποίησης στην Αίγυπτο και 7 δισ. κμ στην British Gas, στην οποία ανήκει άλλο τερματικό υγροποίησης στην Αίγυπτο.«Όλα αυτές οι επιλογές είναι πολύ πολύπλοκες είτε οικονομικά είτε πολιτικά. Η εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου είναι πολύ ακριβή. Το ισραηλινό αέριο δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικό για να ανταγωνιστεί με το υγροποιημένο αέριο από άλλες χώρες», υποστηρίζει ο Μπάλτερ, ο οποίος είναι επισκέπτης καθηγητής στο King`s Cross του Λονδίνου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η μερίδα του λέοντος στην τιμή του υγροποιημένου φυσικού αερίου θα πηγαίνει στο κόστος μεταφοράς. Σημειώνει δε ότι για να εξαχθεί στις αγορές της Άπω Ανατολής, το ισραηλινό φυσικό αέριο πρέπει να ακολουθήσει δύο οδούς, είτε μέσω της διώρυγας του Σουέζ, που θα επιβαρυνθεί με τέλη διέλευσης, είτε μέσω του διάπλου της Αφρικής που κοστίζει πολύ λόγω της απόστασης.«Σε κάθε περίπτωση τα κόστη μεταφοράς είναι είναι πολύ υψηλά. Το ισραηλινό αέριο θα πρέπει να ανταγωνιστεί με το αέριο από την Ανατολική Αφρική, την Ινδονησία, το Κατάρ, το Τουρκμενιστάν και την Αυστραλία και θα είναι το ακριβότερο από όλες αυτές τις επιλογές», υποστηρίζει ο Βρετανός εμπειρογνώμονας.Ερωτηθείς, ο κ. Μπάτλερ ισχυρίζεται πως η αυστραλιανή Woodside Energy ορθώς αποφάσισε να τερματίσει το μνημόνιο συναντίληψης που υπέγραψε με τους εταίρους στο Λεβιάθαν για αγορά του 25% του κοιτάσματος έναντι $2,7 δισ.
«Όπως το αντιλαμβάνομαι η συμφωνία βασίστηκε στην υπόθεση ότι το αέριο θα μπορούσε να εξαχθεί ως LNG, αλλά, όπως είπα, αυτό δεν είναι οικονομικά βιώσιμο. Υπ`΄αυτή την έννοια ορθά η Woodside αποχώρησε από τη συμφωνία. Οι συνεργασίες του Λεβιάθαν πρέπει να κάνουν πιο ρεαλιστικά σχέδια», σημειώνει.Για τις εξαγωγές αερίου στις γειτονικές χώρες του Ισραήλ, ο κ. Μπάτλερ θεωρεί ότι η Ιορδανία δεν χρειάζεται μεγάλες ποσότητες, ενώ η εξαγωγή φυσικού αερίου μέσω αγωγών στην Τουρκία και την Αίγυπτο ενέχει «πολιτικό ρίσκο».Αντί των εξαγωγών, ο κ. Μπάτλερ θεωρεί ότι η ισραηλινή Κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας φυσικού αερίου. «Και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο προφανώς δεν γνωρίζει τις παγκόσμιες αγορές αερίου», προσθέτει.
Χαρακτηρίζει δε λανθασμένο την στόχο της ισραηλινής Κυβέρνησης για παραγωγή του 70% του ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας από φυσικό αέριο, λέγοντας ότι το Τελ Αβίβ θα έπρεπε να στοχεύσει στην παραγωγή του 90% της ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο.Ο κ. Μπάτλερ επισημαίνει ακόμη πως η χρήση φυσικού αερίου στις μεταφορές και στα βιομηχανία πετροχημικών θα δημιουργούσαν μεγάλες επενδύσεις και πολλές θέσεις εργασίας.«Εκπλήσσομαι από τον εφησυχασμό της ισραηλινής Κυβέρνησης. Θα έπρεπε να κάνει το παν προκειμένου το αέριο να ρέει στην βιομηχανία, τις μεταφορές, ακόμη και στα σπίτια», προσθέτει.
Φέρνει ως παράδειγμα το ότι το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται από τους καταναλωτές στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη θέρμανση, τον κλιματισμό και το μαγείρεμα. «Γιατί δεν θα πρέπει οι Ισραηλινοί πολίτες να επωφελούνται από το αέριο όπως η κάθε ευρωπαϊκή χώρα», διερωτάται.Τέλος, ο κ. Μπάτλερ υποστηρίζει ότι η ισραηλινή Κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στην εξέλιξη του Λεβιάθαν. «Το κοίτασμα του Λεβιάθαν ανακαλύφθηκε πριν τέσσερα χρόνια και τίποτα δεν έχει γίνει έκτοτε. Προκειμένου να το αναπτύξεις πρέπει να είσαι ρεαλιστικός για το τι μπορεί να γίνει και τι δεν μπορεί να γίνει», καταλήγει.
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=277549&-V=articles
«Ξεχάστε το μύθο ότι το αέριο μπορεί να εξαχθεί. Η ισραηλινή Κυβέρνηση έδωσε πολλή προσοχή στους ισχυρισμούς των επιχειρηματιών ότι το αέριο θα μπορούσε να εξαχθεί. Τώρα η Κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει το θέμα στα χέρια της», υποστηρίζει ο Νικ Μπάτλερ, ανώτερος σύμβουλος του πρώην Βρετανού Πρωθυπουργού Γκόρντον Μπράουν για θέματα ενέργειας και πρώην Αντιπρόεδρος της British Petroleum, για θέματα στρατηγικής και πολιτικής ανάπτυξης, σε συνέντευξη στην ισραηλινή Globes.Το βασικό επιχείρημα του κ Μπάτλερ είναι ότι το ισραηλινό υγροποιημένο αέριο θα είναι ακριβό και ως εκ τούτου δεν θα είναι ανταγωνιστικό με το αέριο άλλων χωρών. Αντ` αυτού ο κ. Μπάτλερ εισηγείται ότι η ισραηλινή Κυβέρνηση διοχετεύσει το φυσικό αέριο στην εγχώρια οικονομία και στα σπίτια των καταναλωτών.
Σύμφωνα με την Globes, το Ισραήλ διαθέτει αποθέματα αερίου της τάξης των 990 δισεκατομμυρίων κυβικών μέτρων, με τα δύο μεγάλα κοιτάσματα, Ταμάρ και Λεβιάθαν, καθώς και άλλα μικρότερα κοιτάσματα, όπως το Σιμσόν, το Καρίς, το Νταλίτ και το Τανίν. Οι εταίροι στα ισραηλινά κοιτάσματα έχουν υπογράψει Μνημόνια Συναντίληψης για εξαγωγή 3 κυβικών μέτρων φυσικού αερίου στην Ιορδανία για περίοδο 15 χρόνων, 0,3 δισ. κμ στην Παλαιστινιακή Αρχή, 4,5 δισ. κμ στην ισπανική Union Ferosa η οποία κατέχει τερματικό υγροποίησης στην Αίγυπτο και 7 δισ. κμ στην British Gas, στην οποία ανήκει άλλο τερματικό υγροποίησης στην Αίγυπτο.«Όλα αυτές οι επιλογές είναι πολύ πολύπλοκες είτε οικονομικά είτε πολιτικά. Η εξαγωγή υγροποιημένου φυσικού αερίου είναι πολύ ακριβή. Το ισραηλινό αέριο δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικό για να ανταγωνιστεί με το υγροποιημένο αέριο από άλλες χώρες», υποστηρίζει ο Μπάλτερ, ο οποίος είναι επισκέπτης καθηγητής στο King`s Cross του Λονδίνου.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η μερίδα του λέοντος στην τιμή του υγροποιημένου φυσικού αερίου θα πηγαίνει στο κόστος μεταφοράς. Σημειώνει δε ότι για να εξαχθεί στις αγορές της Άπω Ανατολής, το ισραηλινό φυσικό αέριο πρέπει να ακολουθήσει δύο οδούς, είτε μέσω της διώρυγας του Σουέζ, που θα επιβαρυνθεί με τέλη διέλευσης, είτε μέσω του διάπλου της Αφρικής που κοστίζει πολύ λόγω της απόστασης.«Σε κάθε περίπτωση τα κόστη μεταφοράς είναι είναι πολύ υψηλά. Το ισραηλινό αέριο θα πρέπει να ανταγωνιστεί με το αέριο από την Ανατολική Αφρική, την Ινδονησία, το Κατάρ, το Τουρκμενιστάν και την Αυστραλία και θα είναι το ακριβότερο από όλες αυτές τις επιλογές», υποστηρίζει ο Βρετανός εμπειρογνώμονας.Ερωτηθείς, ο κ. Μπάτλερ ισχυρίζεται πως η αυστραλιανή Woodside Energy ορθώς αποφάσισε να τερματίσει το μνημόνιο συναντίληψης που υπέγραψε με τους εταίρους στο Λεβιάθαν για αγορά του 25% του κοιτάσματος έναντι $2,7 δισ.
«Όπως το αντιλαμβάνομαι η συμφωνία βασίστηκε στην υπόθεση ότι το αέριο θα μπορούσε να εξαχθεί ως LNG, αλλά, όπως είπα, αυτό δεν είναι οικονομικά βιώσιμο. Υπ`΄αυτή την έννοια ορθά η Woodside αποχώρησε από τη συμφωνία. Οι συνεργασίες του Λεβιάθαν πρέπει να κάνουν πιο ρεαλιστικά σχέδια», σημειώνει.Για τις εξαγωγές αερίου στις γειτονικές χώρες του Ισραήλ, ο κ. Μπάτλερ θεωρεί ότι η Ιορδανία δεν χρειάζεται μεγάλες ποσότητες, ενώ η εξαγωγή φυσικού αερίου μέσω αγωγών στην Τουρκία και την Αίγυπτο ενέχει «πολιτικό ρίσκο».Αντί των εξαγωγών, ο κ. Μπάτλερ θεωρεί ότι η ισραηλινή Κυβέρνηση θα πρέπει να θέσει ως πρώτη προτεραιότητα την ανάπτυξη της εγχώριας βιομηχανίας φυσικού αερίου. «Και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο προφανώς δεν γνωρίζει τις παγκόσμιες αγορές αερίου», προσθέτει.
Χαρακτηρίζει δε λανθασμένο την στόχο της ισραηλινής Κυβέρνησης για παραγωγή του 70% του ηλεκτρικού ρεύματος της χώρας από φυσικό αέριο, λέγοντας ότι το Τελ Αβίβ θα έπρεπε να στοχεύσει στην παραγωγή του 90% της ηλεκτρικής ενέργειας από φυσικό αέριο.Ο κ. Μπάτλερ επισημαίνει ακόμη πως η χρήση φυσικού αερίου στις μεταφορές και στα βιομηχανία πετροχημικών θα δημιουργούσαν μεγάλες επενδύσεις και πολλές θέσεις εργασίας.«Εκπλήσσομαι από τον εφησυχασμό της ισραηλινής Κυβέρνησης. Θα έπρεπε να κάνει το παν προκειμένου το αέριο να ρέει στην βιομηχανία, τις μεταφορές, ακόμη και στα σπίτια», προσθέτει.
Φέρνει ως παράδειγμα το ότι το φυσικό αέριο χρησιμοποιείται από τους καταναλωτές στο Ηνωμένο Βασίλειο για τη θέρμανση, τον κλιματισμό και το μαγείρεμα. «Γιατί δεν θα πρέπει οι Ισραηλινοί πολίτες να επωφελούνται από το αέριο όπως η κάθε ευρωπαϊκή χώρα», διερωτάται.Τέλος, ο κ. Μπάτλερ υποστηρίζει ότι η ισραηλινή Κυβέρνηση έχει καθυστερήσει στην εξέλιξη του Λεβιάθαν. «Το κοίτασμα του Λεβιάθαν ανακαλύφθηκε πριν τέσσερα χρόνια και τίποτα δεν έχει γίνει έκτοτε. Προκειμένου να το αναπτύξεις πρέπει να είσαι ρεαλιστικός για το τι μπορεί να γίνει και τι δεν μπορεί να γίνει», καταλήγει.
http://www.politis-news.com/cgibin/hweb?-A=277549&-V=articles