energia.gr Άποψη-γράφει ὁ Εὐθ. Π. Πέτρου
Τό ἔχουμε γράψει κατ’ ἐπανάληψιν. Στήν ἀντιμετώπιση τῶν Τούρκων δέν θά ἔπρεπε νά ὑπάρχουν ἐκπλήξεις.Διότι οἱ προθέσεις τους εἶναι πάντα ξεκάθαρες. Τίς δηλώνουν μάλιστα οἱ ἴδιοι οἱ κρατικοί τους ἀξιωματοῦχοι.Ἔτσι λοιπόν καί, ὅσον ἀφορᾶ στήν ἐξαγγελία τους (NAVTEX) ὅτι θά διενεργήσουν ἔρευνες σέ «οἰκόπεδα» στόν νότο τῆς κυπριακῆς ΑΟΖ, δέν δικαιολογεῖται νά ἔχουμε ἐκπλαγῆ. Πέρα ἀπό τήν δεδηλωμένη ἀμφισβήτηση τῶν κυριαρχικῶν δικαιωμάτων τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, τό ζήτημα διεκδικήσεως μεριδίου στόν ὑποθαλάσσιο πλοῦτο νοτίως τῆς Μεγαλονήσου παρέμενε ἕνα ἀπό τά μεγάλα ἀγκάθια τῶν διαπραγματεύσεων γιά τό κυπριακό.
Ἀφετηρία ἐφαρμογῆς τῶν τουρκικῶν σχεδίων πρέπει νά θεωρηθῆ ἡ πρόσφατος ἐπίσκεψις Ἐρντογάν στά κατεχόμενα ἐδάφη τῆς βορείου Κύπρου. Κατά τήν διάρκεια τῆς ὁποίας ἐπανέλαβε τήν θέση τῆς Ἀγκύρας ὅτι δέν ὑπάρχει «κράτος πού νά ὀνομάζεται Κύπρος» καί ἔθεσε μέ σαφήνεια τόν στόχο τῆς διχοτομήσεως. Κάτι πού ἀποτελεῖ σταθερή ἐπιδίωξη τῆς Τουρκίας ἀπό τήν δεκαετία τοῦ ‘50.
Μοναδική νέα παράμετρος πού διαφοροποιεῖ ἐν μέρει τήν τουρκική ἐπιδίωξη εἶναι ἡ ἀνακάλυψις φυσικοῦ ἀερίου στό ὑπέδαφος τῶν θαλασσῶν τῆς Κύπρου. Σέ μία περιοχή ἡ ὁποία συμφώνως πρός τό ἀρχικό σχέδιο τῆς Ἀγκύρας θά ἀποτελοῦσε μέρος τῆς ΑΟΖ τῆς ἐλευθέρας νοτίου Κύπρου. Τώρα λοιπόν θέλουν νά ἐξασφαλίσουν τόν ἔλεγχο καί αὐτῆς τῆς περιοχῆς.
Τό σκεπτικό –τό ὁποῖο ἤδη ἔχουν παρουσιάσει– εἶναι ὅτι οἱ δύο κοινότητες ἔχουν ἐξ ἴσου δικαιώματα στόν πλοῦτο τῆς χώρας. Μέσον ἐπιβολῆς αὐτῶν τῶν ἐπιδιώξεων, ἡ κλασσική μέθοδος τῆς τουρκικῆς ἐπεκτατικῆς πολιτικῆς. Ἡ ἀπειλή βίας ἤ καί ἡ ἄσκησις βίας, σέ περίπτωση πού αὐτό δέν ἐνέχει ρίσκο. Καί δέν ἐννοοῦμε ρίσκο διπλωματικῆς ἤ πολιτικῆς ἀποτυχίας. Τό μόνο πού τούς ἀπασχολεῖ εἶναι τό ρίσκο μίας στρατιωτικῆς ἥττας.
Δυστυχῶς δέ, ὑπάρχουν ἀκόμη ἀφελεῖς πού πιστεύουν ὅτι θέματα ὅπως ἡ ἔνταξίς τους στήν ΕΕ ἤ ἡ συμπάθεια τῶν ἑταίρων στό ΝΑΤΟ, εἶναι παράγοντες πού θά ἐπηρεάσουν στήν στάση τους καί θά τούς ὁδηγήσουν στήν ὁδό τῆς λογικῆς. Δέν ὑπάρχει τέτοια περίπτωσις.
Ἀπεναντίας θά ἐκμεταλλευθοῦν ἐπιτηδείως τήν διεθνῆ κατάσταση, δηλαδή τήν ἐπέκταση τοῦ ἰσλαμικοῦ χαλιφάτου, προκειμένου νά προβάλλουν ἑαυτούς ὡς ἀνάχωμα.
Καί ἐπειδή ἡ πολιτική ἀφέλεια δέν ἀποτελεῖ ἑλληνική ἀποκλειστικότητα, θά εὑρεθοῦν πολλοί κυβερνητικοί καί ἄλλοι ἀξιωματοῦχοι ἐντεῦθεν καί πέρα ἀπό τόν Ἀτλαντικό, πού θά συστήσουν ψυχραιμία (δηλαδή ὑποχωρητικότητα) διότι
«τώρα τούς ἔχουμε ἀνάγκη». Πόσο τούς ἔχουμε ἀνάγκη μποροῦν νά δηλώσουν μόνον οἱ Κοῦρδοι ὑπερασπιστές τοῦ Κομπάνι πού ματαίως περιμένουν μία βοήθεια…
Σέ αὐτή τήν συγκυρία, μόλις ἐξασφαλίσουν τόν ἔλεγχο τῶν θαλασσίων περιοχῶν ἐνδιαφέροντός τους –φυσικά μέ τήν παρουσία πολεμικῶν πλοίων– ὁ δρόμος εἶναι ἀνοικτός γιά τό ἑπόμενο βῆμα. Τήν νέα προσπάθεια ἀναγνωρίσεως τοῦ τουρκοκυπριακοῦ ψευδοκράτους. Ἕνα στόχο τόν ὁποῖο ἐδῶ καί καιρό καλλιεργεῖ ἡ τουρκική διπλωματία, προκειμένου νά μήν πάθη καί πάλι τό φιάσκο τοῦ 1983, ὁπότε ἡ Ἄγκυρα ἔμεινε σχεδόν μόνη νά ἔχη ἀναγνωρίσει τό ψευδομόρφωμα τοῦ Ντενκτάς.
Σέ ἀντίθεση μέ μᾶς, οἱ Τοῦρκοι διδάσκονται ἀπό τά λάθη καί τίς ἀποτυχίες τους. Μποροῦμε λοιπόν νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι θά ἔχουν προετοιμάσει καλά τό ἔδαφος γιά τήν ἑπομένη κίνησή τους.
Ἐν τῶ μεταξύ, τόσο ἡ Ἀθήνα ὅσο καί ἡ Λευκωσία διαβουλεύονται ἐν ἀναμονῆ τῆς 20ῆς Ὀκτωβρίου, ἡμέρας κατά τήν ὁποία τίθενται σέ ἐφαρμογή οἱ τουρκικές προαναγγελίες ἐρευνῶν στά κυπριακά «οἰκόπεδα». Σέ ἕνα ἀπό τά ὁποῖα μάλιστα διενεργεῖ ἤδη ἔρευνες ἰταλική κοινοπραξία, κατόπιν σχετικῆς ἀδειοδοτήσεως τῆς κυβερνήσεως τῆς Κύπρου.
Μοναδικά «ὅπλα» τῆς Ἑλλάδος καί τῆς Κύπρου, εἶναι τό ἀμερικανικό ἐνδιαφέρον στήν περιοχή, τό ὁποῖο καλλιεργήθηκε ἀποτελεσματικά ἀπό τήν ἡμέρα πού κατέρρευσε ἡ «κυβέρνησις ἀπομονωτισμοῦ» τοῦ κομμουνιστοῦ προέδρου Χριστόφια καί ἡ στρατηγική σχέσις συνεργασίας πού οἰκοδομεῖται μέ τό Ἰσραήλ.
Παρότι τό δόγμα τοῦ Ἑνιαίου Ἀμυντικοῦ Χώρου Ἑλλάδος-Κύπρου παραμένει σέ ἰσχύ, δέν θά ἦταν σκόπιμο νά σχολιάσουμε τό ἐνδεχόμενο –ἤ ἀκόμη χειρότερα τίς δυνατότητες– δυναμικῆς ἀντιδράσεως τῆς ἑλληνικῆς πλευρᾶς. Ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι ἔχουν ἤδη καταστήσει γνωστές τίς κινήσεις τῶν πολεμικῶν τους πού θά «προστατεύουν» τίς ἔρευνες…
(από την εφημερίδα "ΕΣΤΙΑ")
