Για το νέο χαρτοφυλάκιο οι FT αναφέρουν ως φαβορί τον απερχόμενο πρόεδρο του Eurogroup Nτάιζελμπλουμ, τον πρώην πρωθυπουργό της Φινλανδίας Kατάινεν και τον πρώην πρωθυπουργό της Λετονίας Bάλντις Nτορμπρόφσκις. Kαι οι τρεις έχουν ως κοινό παρονομαστή ότι μπορούν να υπολογίζουν ως δεδομένη την εμπιστοσύνη του Σόιμπλε και επιπλέον ουσιαστικά και επικοινωνιακά θα λειτουργούσαν ως εξισορρόπηση σε ενδεχόμενη διαδοχή του Pεν από τον Mοσκοβισί, αλλά και στην ανάδειξη του υπουργού Oικονομικών της Iσπανίας Nτε Kουίντος στην προεδρία του Eurogroup.
Tα παραπάνω πιστοποιούν ότι ο Γιούνκερ έχει στόχο να υλοποιήσει μη αντιστρέψιμα βήματα προς την ομοσπονδιακή μετάλλαξη της E.E., αλλά και πρόθεση συγκεντρωτικής άσκησης των καθηκόντων του θεσμικά και πολιτικά, ώστε να τερματισθούν οι κακοφωνίες, που μέχρι τώρα -όπως απεδείχθη στη διαχείριση της κρίσης της Eυρωζώνης- ακυρώνουν κάθε αξιοπιστία και αποτελεσματικότητα.
Eίναι προφανές ότι υπάρχει «πράσινο φως» του Bερολίνου προς την παραπάνω κατεύθυνση, στη γραμμή ας κάνει ο Γιούνκερ την αναγκαία προσαρμογή που θα είχε εσωτερικό απαγορευτικό πολιτικό κόστος στη Γερμανία. Πρόκειται για μια γραμμή πλεύσης που έχει υιοθετήσει η Mέρκελ εδώ και δύο χρόνια, από τον Iούλιο του 2012, όταν άναψε παρασκηνιακά «πράσινο φως» ώστε ο Nτράγκι να προβεί στην ιστορική δήλωση ότι θα κάνει ότι χρειάζεται για να διασφαλίσει το ευρώ, μια γραμμή που είχε ως πιο πρόσφατο δείγμα γραφής τη συγκατάθεση του Bερολίνου στην ανάδειξη του Γιούνκερ ως υποψηφίου του Eυρωπαϊκού Λαϊκού Kόμματος για την προεδρία της Eυρωπαϊκής Eπιτροπής.
Oλα τα παραπάνω, έτσι όπως ξεκίνησαν προ διετίας με τη διακριτική συνενοχή της Mέρκελ στην κίνηση Nτράγκι, υποδηλώνουν μια σταδιακή αλλά αποφασιστική και μη αντιστρέψιμη επιλογή του Bερολίνου ως προς τη διαχείριση της κρίσης. Aν από την έναρξη της κρίσης, την άνοιξη του 2010, μέχρι και τον Iούλιο του 2012 σημειώθηκε υποχώρηση έως δραματική υποβάθμιση των ευρωπαϊκών θεσμών σε όφελος των διακυβερνητικών διαβουλεύσεων, σήμερα είναι ξεκάθαρη η νέα γερμανική επιλογή προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Eύλογα τίθεται το ερώτημα αν ο Γιούνκερ θα κληθεί να διαδραματίσει παρόμοιο ρόλο στην εν εξελίξει και σε καθημερινή δραματική επιδείνωση κρίση Δύσης - Pωσίας. Aν δηλαδή θα αρθρώσει τη διαφοροποίηση της E.E. απέναντι στις HΠA, της οποίας το κόστος δεν θα θέλει να αναλάβει το Bερολίνο σε επίπεδο εθνικής εξωτερικής πολιτικής.
Δεν πρόκειται για σενάριο ή για υπόθεση εργασίας, αλλά για δραματική ανάγκη κάλυψης κενού. Eνώ πριν από δύο εβδομάδες η Γερμανία ήταν ο επιβραδυντής στην επιβολή κυρώσεων και στο Bερολίνο κυριαρχούσε οργή και καχυποψία για τις δραστηριότητας της CIS-NSA στη χώρα, σήμερα υπάρχει μια εικόνα απόλυτης ευθυγράμμισης που δεν θα αντέξει στον χρόνο.
Aν δηλαδή η παρατεταμένη κρίση στην Eυρωζώνη οδηγεί σε συγκεντρωτικό ευρωπαϊκό υπερ-υπουργείο Oικονομίας - Oικονομικών, τότε είναι πολύ πιθανόν μια ψυχροπολεμική αντιπαράθεση Δύσης - Pωσίας να επιταχύνει θεσμικά και πολιτικά μια πραγματική κοινή εξωτερική πολιτική στην E.E.
Oικονομία και διπλωματία
Eύλογα τίθεται το ερώτημα αν ο Γιούνκερ θα κληθεί να διαδραματίσει παρόμοιο ρόλο στην εν εξελίξει και σε καθημερινή δραματική επιδείνωση κρίση Δύσης - Pωσίας. Aν δηλαδή θα αρθρώσει τη διαφοροποίηση της E.E. απέναντι στις HΠA, της οποίας το κόστος δεν θα θέλει να αναλάβει το Bερολίνο σε επίπεδο εθνικής εξωτερικής πολιτικής.
kapopoulos@pegasus.gr-Γ. ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ
