Η Γερμανία διάλεξε τον προληπτικό πόλεμο, όταν έμαθε ότι της γαλλικής BNP-Paribas έπονται οι δικοί της τραπεζικοί κολοσσοί Commerzbank και Deutsche Bank, με το γερμανικό δημόσιο να διακατέχει το 17% των μετοχών της πρώτης. Ετσι μόνον μπορούν να εξηγηθούν οι δύο υποθέσεις κατασκοπίας των ΗΠΑ επί γερμανικού εδάφους, που οδήγησαν στο να κληθεί δύο φορές για εξηγήσεις στο γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών ο Αμερικανός πρέσβης στο Βερολίνο Εμερσον.
Πού θα φθάσει το ξήλωμα των δικτύων της CIA-NSA στη Γερμανία; Η απάντηση προφανώς βρίσκεται όχι μόνον στο αν θα βομβαρδιστούν με εξοντωτικά αμερικανικά πρόστιμα οι δύο τραπεζικοί όμιλοι, αλλά στον ευρύτερο διπλωματικό σχεδιασμό της Μέρκελ: Αν θα θελήσει, δηλαδή, να δημιουργήσει πολιτικό πρόβλημα συμμαχικής αξιοπιστίας στον Ομπάμα, με στόχο να ανακτήσει το Βερολίνο διευρυμένη ελευθερία κινήσεων μεταξύ Μόσχας και Κιέβου.
Η αλαζονεία των ΗΠΑ του Ομπάμα δεν έχει προηγούμενο: Αντιμετωπίζουν με πειρατικές πρακτικές τους τραπεζικούς ομίλους της Γαλλίας και της Γερμανίας και κατασκοπεύουν χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις τον ισχυρότερο σύμμαχό τους στο ΝΑΤΟ, τη Γερμανία, σαν να ήταν η Γουατεμάλα της εποχής που ο πρέσβης των ΗΠΑ ήταν ο γνωστός σε εμάς Πιουριφόι.
Η αλαζονεία έχει φθάσει στα όρια της ύβρεως με την αρχαιοελληνική της σημασία: Πρώτον, με τη χρηματοδότηση των ακροδεξιών φασιστών του δεξιού τομέα να εκτυλίσσεται σε πραξικοπηματική ανατροπή εκλεγμένου Προέδρου στο Κίεβο και στη συνέχεια, αφού παρακαμφθούν στις κρίσιμες στιγμές της κρίσης στην Ουκρανία Γαλλία και Γερμανία εκβιάζονται με ασφαλίτικους-γκαγκστερικούς τρόπους να ευθυγραμμισθούν, αφού έχουν καθυβριστεί χυδαία από την υφυπουργό Εξωτερικών Νούλαντ, με τη γνωστή πλέον σε όλα τα μήκη και τα πλάτη αποστροφή «Fuck the European Union!»
Εύλογα τίθεται το ερώτημα, αν τα όποια κέρδη της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία αξίζουν το κόστος μιας ενδοατλαντικής σύγκρουσης που -όπως και να καταλήξει- θα αφήσει βαθιές πληγές που θα αργήσουν να επουλωθούν. Εκτός εάν πρόκειται για έναν ωμό ρεαλισμό που προεξοφλεί ως αναπόφευκτη τη διάσταση ζωτικών συμφερόντων ΗΠΑ ? Ευρώπης και θεωρεί δεδομένη την άρνηση του Παρισιού και του Βερολίνου να εμπλακούν σε μακράς διάρκειας ψυχροπολεμική σύγκρουση με τη Μόσχα.
Στην παραπάνω λογική νομιμοποιείται ο σκληρός πειθαναγκασμός της Γαλλίας και της Γερμανίας, αλλά και όποιου άλλου ήθελε δημιουργήσει προβλήματα στην πολιτική πυγμής της Δύσης απέναντι στο Κρεμλίνο.Στο άκρο της η παραπάνω λογική θεωρεί αξιόπιστους συμμάχους στον νέο Ψυχρό Πόλεμο μόνον την Πολωνία που φαντασιώνεται το ένδοξο παρελθόν της τον 18ο αιώνα, όταν κυριαρχούσε στη σημερινή Ουκρανία, αλλά και τη Ρουμανία που από το περιθώριο της Ε.Ε. βρίσκει έναν κάποιο ρόλο.Υπάρχει η πολυτέλεια της παραπάνω σύγκρουσης, την ώρα που η απειλή μιας νέας κρίσης επιβάλλει τη διατλαντική συνεργασία;
Γερμανία ή Γουατεμάλα;
Η αλαζονεία των ΗΠΑ του Ομπάμα δεν έχει προηγούμενο: Αντιμετωπίζουν με πειρατικές πρακτικές τους τραπεζικούς ομίλους της Γαλλίας και της Γερμανίας και κατασκοπεύουν χωρίς ιδιαίτερες προφυλάξεις τον ισχυρότερο σύμμαχό τους στο ΝΑΤΟ, τη Γερμανία, σαν να ήταν η Γουατεμάλα, της εποχής που ο πρέσβης των ΗΠΑ ήταν ο γνωστός σε εμάς Πιουριφόι.
Kapopoulos@pegasus.gr
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=27689&subid=2&pubid=113306878
