Η ίδια όμως η πολιτική ηγεσία της Αλβανίας συμπεριφέρεται περίπου σαν τον σκορπιό στην ιστορία με τον βάτραχο. Για όσους δεν τη θυμούνται ο σκορπιός παρακάλεσε τον βάτραχο να τον περάσει από την μια όχθη της λίμνης στην άλλη, γιατί δεν γνώριζε κολύμπι. Καχύποπτος ο βάτραχος, ζήτησε να του υποσχεθεί ότι δεν θα τον τσιμπήσει καθώς θα τον κουβαλάει και εκείνος τον διαβεβαίωσε. Καταμεσής της διαδρομής, ο σκορπιός του κάρφωσε στην πλάτη το κεντρί με το δηλητήριο και τότε ο βάτραχος έντρομος του είπε: «Τι κάνεις, θα πνιγούμε και οι δύο», για να λάβει την απάντηση: «Το ξέρω, αλλά δεν μπορώ, είναι στη φύση μου...».
Ενώ, λοιπόν, η Ελλάδα παλεύει ως προεδρεύουσα στην Ε.Ε. να «κουβαλήσει» στους ώμους της την Αλβανία στη δύσκολη διαδρομή προς τις Βρυξέλλες, οι Αλβανοί ηγέτες δεν χάνουν την ευκαιρία να της καρφώνουν το «δηλητηριώδες κεντρί».
Ετσι πριν από λίγες μέρες, εντελώς ξαφνικά και για λόγους εσωτερικών πολιτικών αντιπαλοτήτων, την ενέπλεξαν σε δόλιες μεθοδεύσεις υφαρπαγής αλβανικών εδαφών! Με αφορμή καταγγελίες της αντιπολίτευσης περί εμπλοκής της κυβέρνησης σε διακίνηση ναρκωτικών (!), ο υπουργός Εξωτερικών Μπουσάτι διέταξε έρευνα εις βάρος του ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος, Λουιζμίρ Μπάσα για τη συμφωνία που υπέγραψε για τα θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα το 2009. Κατηγορεί τον τότε ΥΠΕΞ ότι δεν υπερασπίστηκε τα εθνικά συμφέροντα, εκχωρώντας θαλάσσιες εκτάσεις στην Ελλάδα. Παρέδωσε, δηλαδή, σε εχθρό αλβανικά εδάφη, άρα προδοσία...
Από το πουθενά λοιπόν, και ενώ οι συζητήσεις για το ξεπάγωμα της υπογραφείσας συμφωνίας ανάμεσα στις δύο πλευρές βρίσκονται σε λεπτή φάση, η κυβέρνηση των Τιράνων, προκειμένου να πλήξει την αντιπολίτευση, δεν διστάζει να προσάψει στην Ελλάδα, αρπακτικές προθέσεις! Και το έπραξε την ώρα που στις Βρυξέλλες η Ελλάδα «έβαζε πλάτη», για να πάρει η Αλβανία το πολυπόθητο καθεστώτος χορήγησης υποψηφίας προς ένταξη χώρας και λίγες μόνο ημέρες αφότου η Αθήνα, είχε κάνει «δώρο» στα Τίρανα το θέμα των τοπωνυμίων στα διαβατήρια, ώστε να μην ταλαιπωρούνται χιλιάδες μετανάστες στα σύνορα. Κατόπιν (και) τούτου αναρωτιέται κανείς αν έχουν άδικο εκείνοι που στις Βρυξέλλες δεν θέλουν επ’ ουδενί τους καλούς μας γείτονες στην ευρωπαϊκή «πολυκατοικία», αποδίδοντάς τους διγλωσσία και «βαλκανικές πονηριές».