Υπό τον έλεγχο μιας ισλαμικής οργάνωσης, του Ισλαμικού Κράτους του Ιράκ και της Λεβάντε (ISIL), βρίσκεται από χθες η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη του Ιράκ, η Μοσούλη. Το παραδέχθηκε, άλλωστε, με ανακοίνωσή του και το υπουργείο Εσωτερικών, ενώ την ίδια στιγμή ο πρωθυπουργός Νούρι αλ-Μάλικι ζητούσε από το Κοινοβούλιο να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να του δώσει τη δυνατότητα να επιχειρήσει την ανακατάληψη της συγκεκριμένης πόλης και των γύρω περιοχών.
Ετσι, μετά τη μαρτυρική Φαλούτζα, η οποία είχε γίνει θέατρο σκληρών μαχών και πολιορκίας μετά την αμερικανο-βρετανική εισβολή στο Ιράκ το 2003, οι Σουνίτες αντάρτες βάζουν τον πήχυ ακόμη ψηλότερα και διεκδικούν, όπως όλα δείχνουν, τον έλεγχο ενός σημαντικού τμήματος της χώρας.
Πρόκειται για μια ζώνη η οποία ουσιαστικά παρεμβάλλεται ανάμεσα στο νότιο τμήμα της χώρας, όπου κυριαρχούν οι φιλοϊρανοί Σιίτες (από τις τάξεις των οποίων προέρχεται ο αλ-Μάλικι), και τον Βορρά, όπου ο πλήρης έλεγχος ανήκει στους Κούρδους (στους οποίους συγκαταλέγεται και ο Ιρακινός πρόεδρος, Τζαλάλ Ταλαμπανί).
Με τον τρόπο αυτό, όμως, μοιάζει να έχει τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο de facto διαμελισμού του Ιράκ ανάμεσα στις τρεις παραδοσιακά πιο ισχυρές εθνοτικές-θρησκευτικές συνιστώσες του. Παράλληλα δε, αποκαλύπτεται μια εξαιρετικά επικίνδυνη κλιμάκωση του ανταγωνισμού ανάμεσα στις δύο πιο ισχυρές δυνάμεις (με εξαίρεση, φυσικά, το εβραϊκό κράτος του Ισραήλ) στη Μέση Ανατολή και τον Περσικό Κόλπο: τη Σαουδική Αραβία και το Ιράν. Εξάλλου, είναι γνωστό ότι οι σεΐχηδες του Ριάντ ελέγχουν και ενισχύουν οικονομικά σχεδόν όλες τις σουνιτικές οργανώσεις -εξτρεμιστικές και μετριοπαθείς- ενώ η Τεχεράνη κάνει κάτι αντίστοιχο με τους απανταχού Σιίτες, με κορυφαίο ασφαλώς παράδειγμα την οργάνωση Χεζμπολάχ του Λιβάνου.
Το παραπάνω συμπέρασμα ενισχύεται και από τα όσα συμβαίνουν στη Συρία. Εκεί, ο βασικός σύμμαχος του Ιράν είναι το καθεστώς του Μπασάρ αλ-Άσαντ, που για την ώρα κερδίζει τον πόλεμο εναντίον του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, που λειτούργησε ως «ομπρέλα» για δεκάδες αντικαθεστωτικές οργανώσεις και ομάδες. Την ίδια στιγμή, στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας, οι Κούρδοι διευρύνουν διαρκώς την αυτονομία τους, ενώ οι δυνάμεις του ISIL επιχειρούν, εδώ και αρκετές εβδομάδες, να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ορισμένες περιοχές στην ανατολική Συρία -σημειώνοντας, μάλιστα, σημαντικές επιτυχίες.
Οι ομοιότητες είναι πάρα πολλές για να είναι τυχαίες...
(από την εφημερίδα "ΗΜΕΡΗΣΙΑ", 11/06/2014)
